ΠΟΛΕΜΟΣ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗ

 Δεν υπάρχει τίποτε πιο καταστροφικό για τον άνθρωπο απο τον πόλεμο και τίποτε πιο ευνοϊκό για τη ζωή του απο την μακρά περίοδο ειρήνης.
Στον πόλεμο οι καταστροφές είναι ανυπολόγιστες τόσο οι υλικές, όσο και οι ηθικές, γιατί χάνονται ζωές, χάνονται νιάτα  και απο τα δύο στρατόπεδα.
Όταν μάλιστα ο πόλεμος είναι εμφύλιος, τότε πρόκειται περι φρίκης, ο αδερφός, χτυπά τον αδερφό.... Δεν ξέρεις ποιος είναι ο φίλος και ποιος ο εχθρός.
Όταν δε έρθει η ώρα της καταλλαγής συνειδητοποιείται η τρέλα να πολεμούν οι λαοί και να χάνονται οι αθώοι και να κλαίνε μάνες ...
Μοιραία έρχεται στο νου η εικόνα της μαυρομαντιλούσας μάνας που λιβάνιζε τα μνήματα αυτών που έπεσαν στο Μάλεμε. Θύμιαζε όλα τα μνήματα και των δικών μας και των Γερμανών.
Στην ερώτηση του περαστικού γιατί θυμιάζει τον Γερμανό απάντησε. Τα θυμιάζω κι αυτά γιατί οι κακορίζικες οι μάναδες τονε είναι αλάργα και δε μπορούνε να τα θυμιάσουνε..."
Αλλά και το μεγαλειώδες κρητικό νεοριζίτικο....
"Γροικάτε ήντα παράγγειλε η Κρήτη των παιδιών τσι

μετρήσετε τα μνήματα των εδικών και ξένων

σε ούλα να ανάψετε κερί, λιβάνι και καντήλι

κι αν έρθουν και δικολογιές των ξένων σκοτωμένων

να τσι φιλοξενήσετε."
Αυτά σε επίπεδο, ψυχής και ανθρωπιάς και λεβεντιάς που στην Κρήτη  μας νομίζω ότι καλά κρατούν ακόμη και περισσεύουν.
Οι άλλες εκκρεμότητες, αποζημιώσεις, αποκαταστάσεις και άλλα... οφείλουν να λύνονται τίμια απο τους χρεοφειλέτες και τους αρμόδιους πολιτικούς παράγοντες που επιμόνως θα διεκδικούν... στα διπλωματικά τραπέζια..... και στην πράξη.