Το ψάρι Βλάχος που λέγεται και πίγκα θεωρείται πρωτοξάδελφος του ροφού, της σφυρίδας και της στήρας αφού ανήκει στην ίδια οικογένεια των σερανιδών. Το επίσημο όνομά του είναι ...
... "Polyprion americanum" (Πολυπρίων ο αμερικανός) ή "επινέφελος γίγας" αν και σε πολλά συγγράμματα υπάρχει σύγχυση με τον ροφό σαν να αγνοείται ο βλάχος.
Το μήκος του φθάνει το 1,5 μέτρο και το βάρος του τα 50 κιλά (στις ελληνικές θάλασσες φθάνει τα 30 κιλά).Το χρώμα του είναι καφέ ομοιόμορφο ή γκριζωπό με σκόρπιες βούλες κιτρινωπές που στα μικρότερης ηλικίας είναι πυκνότερες. Γενικά το σώμα του χαρακτηρίζεται χονδρό, με το κεφάλι να αποτελεί το 1/3 του μήκους του. Τα μάτια του είναι κοντά στη κορυφή του κεφαλιού και το στόμα του με το κάτω σαγόνι να προεξέχει. Τα χείλη του είναι παχειά και φέρει δόντια κοφτερά σε διπλή σειρά. Τα βραχιακά επικαλύμματά του φθάνουν πολύ πίσω από τα μάτια του. Τα λέπια του είναι πάμπολα σε σχήμα κτενοειδές. Το ραχιαίο πτερύγιο είναι μακρύ με σκληρές αγκαθωτές ακτίνες που καταλήγουν πίσω σε στρογγυλεμένες μαλακές. Το εδρικό πτερύγιο φέρει δύο σκληρές ακτίνες άνισες ενώ η ουρά του σχεδόν στρογγυλεύει.
Ο Βλάχος, σε αντίθεση με τον ροφό που είναι πετρόψαρο, ζει μοναχικό μεν αλλά σε αμμώδεις βυθούς είναι δηλαδή βυθόψαρο και σαρκοφάγο. Οι μικρότεροι κινούνται κοπαδιαστά και φθάνουν μέχρι την επιφάνεια. Οι βλάχοι όπως και όλα τα ψάρια της οικογένειας των σερανιδών θεωρούνται από κάποιους ερευνητές ως ερμαφρόδιτα, δηλαδή συμβαίνει ν΄ αυτογονιμοποιούνται και τα αυγά τους να πλέουν στην επιφάνεια.
Οι βλάχοι αλιεύονται κυρίως με τράτα, με χοντρό παραγάδι, ειδικά το καλοκαίρι, καθώς και με κιούρτους και καθετές. Το κρέας τους είναι περισσότερο νόστιμο από του ροφού.
Η αλιεία του βλάχου στις ελληνικές θάλασσες, στατιστικά, παρακολουθείται. Συγκεκριμένα: το 2001 αλιεύθηκαν 79,3 τόνοι, το 2002 152,3 τόνοι και το 2003 155,4 τόνοι.
ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου