Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΛΑΔΟΞΥΔΟΥ

Η τροποποίηση του Κανονισμού 29/2012 μετά την έγκριση του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου ξεπέρασε και το τελευταίο εμπόδιο της Διαχειριστικής Επιτροπής της ΕΕ στις 15 Μαϊου 2013 με την θετική ψήφο 15 χωρών μεταξύ των οποίων οι 4 μεγάλες ελαιοπαραγωγές χώρες αλλά και την καταψήφιση από 9 χώρες (όλες οι "βόρειες" όπως η Γερμανία με εξαίρεση την Πολωνία) και 3 αποχές, και νομίσαμε ότι ο Κανονισμός βάδιζε προς το "τυπογραφείο" των Βρυξελλών.
Αμ δε! Γερμανία και «βόρειοι» σύμμαχοί της τελικά δεν ανέχθηκαν ότι το ελαιόλαδο, το προϊόν του ευρωπαϊκού Νότου, θα έβρισκε από 1/1/2014 τη θέση που του αξίζει. Δηλαδή σε κλειστές επώνυμες μικρές συσκευασίες πάνω στα τραπέζια εστιατορίων, ξενοδοχείων και καφέ. Με πραξικοπηματικό τρόπο επενέβησαν οι ‘Μεγάλες Δυνάμεις’ και ο κανονισμός αλλάζει και οι μικρές συσκευασίες δεν θα είναι υποχρεωτικές, αλλά προαιρετικές. Δηλαδή παραμένουμε στο ίδιο παλιό καθεστώς. Τα γνωστά μπουκαλάκια του λαδόξυδου, συχνά πολυκαιρισμένου, εκτεθειμένα στους εχθρούς του ελαιολάδου (ζέστη, φως, υγρασία), απροστάτευτα από περιπτώσεις νοθείας.
Ξαφνικά ξέσπασε ένας ενορχηστρωμένος......
...  επικοινωνιακός πόλεμος με πανομοιότυπα δημοσιεύματα που αναπαρήγαγαν ΜΜΕ σε όλες τις χώρες από την Γερμανία και τη Δανία, μέχρι την Βουλγαρία και την Τσεχία. Δυστυχώς και την Ελλάδα και την Κύπρο. Ξαφνικά όλη η Ευρώπη έμαθε την εγγλέζα ευρωβουλευτή κα Marina Yannakoudakis, η οποία αφού καυτηρίασε τον κανονισμό της Κομισιόν διαπίστωσε ότι το πρόβλημα της νότιας Ευρώπης δεν είναι το ελαιόλαδό της αλλά το ευρώ. Σε αυτό το κλίμα των εμφανών πιέσεων το Ην. Βασίλειο που είχε ψηφίσει λευκό διευκολύνοντας να περάσει ο κανονισμός, άλλαξε θέση και καταψηφίζοντας ευθυγραμμίστηκε με τη Γερμανία και τους ‘βόρειους’.
Υποτίθεται ότι αυτές οι χώρες, που τόσο «κόπτονται» για την προστασία της υγείας των καταναλωτών θα έπρεπε να έχουν καταλάβει ότι αυτή η προστασία δεν μπορεί να επαφίεται στην καλή θέληση όσων από άγνοια ή από συμφέρον κερδοσκοπούν σε βάρος της.
Η ελληνική κυβέρνηση πρέπει την προαιρετική εφαρμογή που (θα) προβλέπει ο κανονισμός να την μετατρέψει σε υποχρεωτική με κοινή υπουργική απόφαση (ΚΥΑ), όπως ακριβώς ισχύει στην Πορτογαλία εδώ και χρόνια (και αποτέλεσε τον οδηγό για την Κομισιόν).
Και αυτό γιατί
Δεν καταστρατηγείται καμία ελευθερία του καταναλωτή/πελάτη ή του εστιάτορα/ξενοδόχου αφού ο κανονισμός δεν θα τον υποχρέωνε να έχει οπωσδήποτε ελαιόλαδο. Αν έχει όμως πάνω στο τραπέζι, τότε αυτό θα πρέπει να είναι επώνυμο σε σφραγισμένο φιαλίδιο.
Προστατεύεται το ελαιόλαδο από τις αλλοιώσεις και νοθείες, εξασφαλίζεται η ποιότητα του και ο καταναλωτής (ιδιαίτερα ο τουρίστας) γίνεταο κοινωνός του επώνυμου ποιοτικού ελληνικού ελαιολάδου.
Βρίσκει εμπορική διέξοδο ένα μεγάλο μέρος του ελληνικού ελαιολάδου που σήμερα φεύγει χύμα στις κατώτερες δυνατές τιμές στο εξωτερικό προς όφελος των ελαιοπαραγωγών, που θα πουλούσαν ακριβότερα το λάδι τους και πολλών από τις 310 μικρομεσαίες κυρίως επιχειρήσεις τυποποίησης ελαιολάδου που σήμερα βρίσκονται διάσπαρτες σε όλη τη χώρα.
Αποκτά επώνυμο και προστιθέμενη αξία ένα πολύ σημαντικό μέρος των 100-150 χιλ. τόνων του ελληνικού ελαιολάδου που διακινείται στην εσωτερική αγορά, προσφέροντας προστασία και γαστριμαργική απόλαυση στους πελάτες/καταναλωτές.
Κώστας Χαρτζουλάκης