ΜΕ ΠΟΛΥ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ

ΧΑΝΙΑ
H Κρήτη καταλήφθηκε σταδιακά απ τον Abu Xafs Omar που, έχοντας σαν ορμητήριο την Aλεξάνδρεια, αποβιβάστηκε στο νησί. H μοναδική πληροφορία από εκείνη την εποχή για τα Xανιά προέρχεται απ τον Άραβα γεωγράφο του 12ου αιώνα Edrizi, που αναφέρει ότι στην Kρήτη υπήρχαν δύο μόνο μεγάλες πόλεις, η Babd El KhandaK
(η πόλη της τάφρου), δηλαδή ο Xάντακας (Hράκλειο) και η Babdh el Djobh (πόλη του τυριού) που ταυτίζεται με τα Xανιά. Tο 961 ο Βυζαντινός στρατηγός Νικηφόρος Φωκάς ανέκτησε το νησί. Είχαν προηγηθεί πέντε αποτυχημένες εκστρατείες των Bυζαντινών μεταξύ του 825 και του 950

ΗΡΑΚΛΕΙΟ
Οι Ενετοί το αποκαλούσαν “Φρούριο στη Θάλασσα” (Castello a Mare ή Rocca a Mare), αλλά σήμερα διατηρεί την τούρκικη ονομασία του, Κούλες από το Su Kulesi. Είναι από τα πιο οικεία και αγαπημένα μνημεία της πόλης, σύμβολο του Ηρακλείου.
Σήμερα το φρούριο Κούλες ατενίζει αγέρωχο το Κρητικό πέλαγος θυμίζοντας το μεγαλείο του ενετικού Χάνδακα, ενώ στοιχειώνεται από θρύλους που θέλουν στους εσωτερικούς υγρούς και σκοτεινούς του χώρους να βασανίστηκαν φριχτά οι Κρητικοί επαναστάτες.

ΛΑΣΙΘΙ
Κατά την επανάσταση του 1866-1869 αρχηγός του Τουρκικού στρατού ήταν ο Ομέρ, ο αποκληθείς και «Αττίλας της Κρήτης». Έφθασε στο Καστέλλι στις 20 Μαΐου του 1867 με σκοπό να προωθηθεί και να καταλάβει το Οροπέδιο Λασιθίου (καθώς αυτό αποτελούσε κρησφύγετο και τόπο ανεφοδιασμού των επαναστατών). Οι επαναστάτες κατέλαβαν τα γνωστά περάσματα (Κράσι, ο αυχένας της Αμπέλου, της Καράς το πηγάδι, Τσούλη μνήμα) προξενώντας μεγάλη πανωλεθρία στα στρατεύματα του Ομέρ. Η ανάβαση στο Οροπέδιο Λασιθίου για τους Τούρκους είχε γίνει γόρδιος δεσμός και όπως συμβαίνει σε τέτοιες περιπτώσεις η λύση δίδεται με έξωθεν παρέμβαση. Λέγεται ότι το ίδιο συνέβη και σ΄ αυτή την περίσταση. Ένας σύγχρονος εφιάλτης από το Καστέλλι, ονομαζόμενος Δημήτρης Γαλυφής πρόσφερε βοήθεια στους Τούρκους στην προσπάθεια τους ν΄ ανέβουν στο Λασίθι. Τους υπέδειξε το πέρασμα από την Γερακιανή Λαγκάδα. Οι Τούρκοι ανέβηκαν εύκολα στο Λασίθι και το κατέκαυσαν, αφού αντιμετωπίστηκαν για δέκα περίπου μέρες από επαναστάτες.

ΡΕΘΥΜΝΟ
Το 1538 η επίθεση του Πειρατή Barbarosa οδήγησε τους Ενετούς στο να συνειδητοποιήσουν ότι η πόλη χρήζει οχυρωματικών έργων, που θα την προστατεύσουν από τις επιθέσεις των κατακτητών.
Γι αυτό το λόγο, αρχίζουν να κατασκευάζουν ένα τείχος που ξεκινούσε από την ανατολική παραλία της πόλης και κατέληγε στην δυτική, προστατεύοντας όμως έτσι το Ρέθυμνο μόνο από την στεριά και αφήνοντας το πλήρως εκτεθειμένο στους κατακτητές από την πλευρά της θάλασσας. Κάποια χρόνια αργότερα, όταν ο πειρατής Ολουτζ Αλή κατέκτησε από τη θάλασσα το Ρέθυμνο με σχετική ευκολία, οι Ενετοί συνειδητοποίησαν το λάθος που είχαν διαπράξει στην οχυρωματική πολιτική τους και μόλις δυο χρόνια μετά, ξεκίνησαν να χτίζουν το κάστρο το οποίο σώζεται μέχρι σήμερα και αποτελεί μοναδική ομορφιά και σημείο κατατεθέν της πόλης, τη Φορτέτζα.