ΟΜΟΨΥΧΙΑ–ΟΜΟΦΩΝΙΑ; ΜΠΑ ΠΟΥ ΤΕΤΟΙΑ ΤΥΧΗ ;

Δεν θυμάμαι πότε πρωτοάκουσα για τον περιφερειακό δρόμο στο Καστέλι, μα σίγουρα θα ήταν πριν από μια 12ετία. Από τότε πολλά άλλαξαν, πολλοί άλλαξαν, αλλά περιφερειακός δεν έγινε ποτέ.
Δεν ξέρω τι έφταιξε, ποιοι ή ποιος φταίει, όμως το σίγουρο είναι ότι σήμερα είναι ανάγκη όσο ποτέ άλλοτε να γίνει αυτό το έργο.
Έτσι διαβάζοντας την πρόσκληση για την ειδική συνεδρίαση στις 10-11 με μοναδικό θέμα την πορεία της μελέτης του έργου παράκαμψης της πόλης της Κισάμου δεν το κρύβω ότι συγκινήθηκα (πολύ μελό τις τελευταίες μέρες με έχει πιάσει). Επιτέλους είπα, να το έργο που θα μας ξεμπλοκάρει, να το έργο που θα μας κάνει να φανούμε σαν μια καθωσπρέπει πόλη.
Πήγα και ήμουν αισιόδοξος ότι νέος αέρας φυσά στην πόλη μας, επιτέλους στα μεγάλα και σοβαρά θέματα που ταλανίζουν την περιοχή μας υπάρχει ομοψυχία, υπάρχει ομοφωνία, είναι όλοι στο δημοτικό συμβούλιο μια γροθιά στις δύσκολες ώρες, δυστυχώς απογοητεύτηκα.
Η μια πρόταση που υπήρχε ως και την τελευταία στιγμή κ. Καλαιτζάκη, απότομα απόκτησε και αδελφάκι και μάλιστα δίδυμο (ίδια πρόταση αλλά από διαφορετικά χείλη ειπωμένη), η ομοψυχία και ομοφωνία έγινε μανία, θυμός και προαποφασιζόμενες αποχωρήσεις. Το ρεζουμέ για να μην σας κουράζω, η δημοτική αρχή αν και έπαιξε στο γήπεδο της, με παίκτες παραπάνω, ακόμα και τον διαιτητή είχε με το μέρος της έχασε και μάλιστα με μεγάλη διαφορά 7-4. Η απόφαση από ομόφωνη έγινε κατά πλειοψηφία, κάτι που έδειξε την γύμνια μας στα μεγάλα θέματα, αλλά και την εγωιστική μας διάθεση να πάμε κόντρα στην απλή κοινή λογική.
Ίσως αυτός ο περιβόητος περιφερειακός να μην γίνει ποτέ, ίσως κάποιοι συγκινηθούν με το χάλι μας και μας τον κάνουν, δεν έχει και πολύ σημασία, η ιστορία όμως θα γράψει ότι στα σοβαρά θέματα που τόσο τα έχουμε ανάγκη δυστυχώς απλά …..περνούσαμε και είπαμε να ανέβουμε για κανένα καφέδακι.