Φιλόλογος π. Λυκειάρχης
Όσα συμβαίνουν στις ημέρες μας, η πανδημία που με τη παγκοσμιοποίηση έπαψε να είναι τοπικός λοιμός μιας παλιότερης εποχής και αφορά άμεσα όλη την ανθρωπότητα. Όσα συμβαίνουν στη χώρα μας: χρεωκοπία της οικονομίας, ανεργία των νέων και όχι μόνο, Πλούσιοι όχι από ιδρώτα αλλά από νομότυπες κλοπές όταν αυτά οι άλλοι καλούνται να πληρώσουν.
Η αλαζονεία πολλών που αισθάνονται ισχυροί είτε από πολιτική ισχύ, είτε από οικονομική είτε από επίπλαστη κοινωνική αναγνώριση. Μια διαπλοκή σχέσεων φαίνεσθαι, που καταργεί όχι μόνο τις κοινά αποδεκτές αξίες αλλά και κάθε ηθικό φραγμό.
Μακρινό και ακατανόητο στους διαχειριστές των εξουσιών, το της φιλοσοφίας «αρχή σοφίας ονομάτων επίσκεψις» δηλ η επιστημονική εξέταση των πραγμάτων. Από τη Βίβλο επίσης το «αρχή σοφίας φόβος Θεού». Μάλλον για πολλούς δεν υπάρχει Θεός και όλα επιτρέπονται.
Οι κοινωνίες όμως με βάση τις αξίες των επιστημών της ηθικής και της θρησκείας θεσμοθέτησαν και πρέπει να υπηρετούν το αξιακό δίκαιο.
Δυστυχώς μια μεγάλη μερίδα, των λεγομένων συμπολιτών αυτών, παρερμηνεύοντας τις αρχές του ανθρωπισμού και την επιείκεια των νόμων όχι μόνον απολαμβάνουν ατιμωρησία αλλά και το κυριότερο μεγεθύνουν την κοινωνική αναλγησία, εκβιάζουν συνειδήσεις εξασκούν βία με σωματική ταπείνωση και ως ανθρωπόμορφα κτήνη καταστρέφουν νέους που τολμούν ακόμη να οραματίζονται.
Θα έλεγε κανείς εκμεταλλεύονται και την σιωπή του Θεού! Κατά μία ερμηνεία ο Θεός αίρει την παντοδυναμία του για το ελεύθερον και αυτεξούσιο που δώρισε στον άνθρωπο.
-Λέει ο Θεός- «δεν μπορώ να κάνω κάτι για την μητέρα που χάνει τον γιο της- δεν μπόρεσα παρά μονάχα δάκρυα και ζωντανή σάρκα να σας δώσω.» Πράγματι γράφει ο δικός μας «άγιος» Ειρηναίος ο άνθρωπος στέκει ανίσχυρος στο μυστήριο του θανάτου. Ο Θεός εγκαταλείπει και τον γιο του στον Σταυρό. Υπάρχει μια σιωπώσα αγάπη, υπάρχει μια ελπίδα με την θριαμβευτική ανάσταση ,στο τέλος η ζωή θα νικήσει.
Στην καθημερινότητά μας διερωτώμεθα αν εισακούονται οι προσευχές μας ,όσες ανάβομε στα μανουάλια της ελπίδας. Πολλά τα οποία μας συμβαίνουν απρόσμενα είναι οδυνηρά και μερικά ανεπίστροφα, «όταν το νερό της πηγής κατεβαίνει από το βουνό πως εκεί πάνω θα ξαναγυρίσει;» Αναπάντητα ερωτήματα.
Δεν ακούγεται η φωνή του Θεού, που μας κυττάζει να τραβάμε προς τυφλωτικούς γκρεμούς χωρίς να μπορεί να μας τους υποδείξει, πόσο μάλλον να μας εμποδίσει.
Συνταραγμένος ο Θεός από τις βλαστήμιες και τις προσευχές των ανθρώπων, αν και βρίσκεται παντού, δεν μπορεί να φανερωθεί όπου επικρατεί, η δύναμη του πλούτου και η αλαζονεία της δύναμης, και εκεί όπου η βροντή και η καταιγίδα σπείρουν τον τρόμο!
Ο Θεός είναι αύρα δροσιστική πνοή ταπεινής αγάπης.
«Βρίσκομαι παντού και πάντα, ζω μέσα σου άνθρωπε-δημιούργημά μου- μα δεν έχω χέρια και πρόσωπο.»
Δεν ανακαλύπτεται με τον νου, αποκαλύπτεται στην ψυχή, πάει να πει: άνθρωπε ανακάλυψε πρώτα την ψυχή σου
« Σ’ ευχαριστώ Άνθρωπε, για ότι εκτελείς με σοβαρότητα στην πολυαγαπημένη μου γη, αυτά που κι αν είναι πρόσκαιρα έχουν την αιωνιότητα της αγάπης μου, γιατί είσαι Σύ το αγαπημένο μου τέκνο θάρρος και ελπίδα του Θεού σου.»
«Λυπηθείτε το Θεό σας» - Επιστροφή του Ασώτου- μετάνοια- αν χαίρετε ο Θεός στην επιστροφή, πόσο λυπάται στην απομάκρυνση;
Άνθρωποι:
«Έχετε νου και δάκτυλα για να πλάθετε τη ζωή καθώς επιθυμείτε.
Ζωοποιείτε την λογική αλλά και την παραφροσύνη
Έχετε όλα τα ζωα και τα φυτά που σχηματίζουν την δημιουργία
Μπορείτε να σκοτώνετε και να σκοτώνεστε»
Ο θεός, Νους, του υπερβατικού κόσμου. Θεός το πυρ, φωτιά για δημιουργία και θάνατο αλλά και φως από το άκτιστο φως. Λουζόμαστε στο φως όταν με πίστη δημιουργούμε, όταν αγωνιζόμαστε, το κακό συρρικνώνεται.
Το μέλλον του ανθρώπου εν Θεώ, σε μια πνευματική πορεία είναι κοινά αποδεκτή αξία. Ανάγκη σταθερού οράματος, κάθε κοινωνία να τείνει σε πραγματικότητα ελευθερίας και δικαιοσύνης, η οποία αναζητείται και βιώνεται στην παιδεία. Το μυαλό συναντά κάθε μέρα την ύλη πρέπει ο νούς, ό λόγος να είναι πιο ισχυρός (2):
Όσα συμβαίνουν στις ημέρες μας, η πανδημία που με τη παγκοσμιοποίηση έπαψε να είναι τοπικός λοιμός μιας παλιότερης εποχής και αφορά άμεσα όλη την ανθρωπότητα. Όσα συμβαίνουν στη χώρα μας: χρεωκοπία της οικονομίας, ανεργία των νέων και όχι μόνο, Πλούσιοι όχι από ιδρώτα αλλά από νομότυπες κλοπές όταν αυτά οι άλλοι καλούνται να πληρώσουν.
Η αλαζονεία πολλών που αισθάνονται ισχυροί είτε από πολιτική ισχύ, είτε από οικονομική είτε από επίπλαστη κοινωνική αναγνώριση. Μια διαπλοκή σχέσεων φαίνεσθαι, που καταργεί όχι μόνο τις κοινά αποδεκτές αξίες αλλά και κάθε ηθικό φραγμό.
Μακρινό και ακατανόητο στους διαχειριστές των εξουσιών, το της φιλοσοφίας «αρχή σοφίας ονομάτων επίσκεψις» δηλ η επιστημονική εξέταση των πραγμάτων. Από τη Βίβλο επίσης το «αρχή σοφίας φόβος Θεού». Μάλλον για πολλούς δεν υπάρχει Θεός και όλα επιτρέπονται.
Οι κοινωνίες όμως με βάση τις αξίες των επιστημών της ηθικής και της θρησκείας θεσμοθέτησαν και πρέπει να υπηρετούν το αξιακό δίκαιο.
Δυστυχώς μια μεγάλη μερίδα, των λεγομένων συμπολιτών αυτών, παρερμηνεύοντας τις αρχές του ανθρωπισμού και την επιείκεια των νόμων όχι μόνον απολαμβάνουν ατιμωρησία αλλά και το κυριότερο μεγεθύνουν την κοινωνική αναλγησία, εκβιάζουν συνειδήσεις εξασκούν βία με σωματική ταπείνωση και ως ανθρωπόμορφα κτήνη καταστρέφουν νέους που τολμούν ακόμη να οραματίζονται.
Θα έλεγε κανείς εκμεταλλεύονται και την σιωπή του Θεού! Κατά μία ερμηνεία ο Θεός αίρει την παντοδυναμία του για το ελεύθερον και αυτεξούσιο που δώρισε στον άνθρωπο.
-Λέει ο Θεός- «δεν μπορώ να κάνω κάτι για την μητέρα που χάνει τον γιο της- δεν μπόρεσα παρά μονάχα δάκρυα και ζωντανή σάρκα να σας δώσω.» Πράγματι γράφει ο δικός μας «άγιος» Ειρηναίος ο άνθρωπος στέκει ανίσχυρος στο μυστήριο του θανάτου. Ο Θεός εγκαταλείπει και τον γιο του στον Σταυρό. Υπάρχει μια σιωπώσα αγάπη, υπάρχει μια ελπίδα με την θριαμβευτική ανάσταση ,στο τέλος η ζωή θα νικήσει.
Στην καθημερινότητά μας διερωτώμεθα αν εισακούονται οι προσευχές μας ,όσες ανάβομε στα μανουάλια της ελπίδας. Πολλά τα οποία μας συμβαίνουν απρόσμενα είναι οδυνηρά και μερικά ανεπίστροφα, «όταν το νερό της πηγής κατεβαίνει από το βουνό πως εκεί πάνω θα ξαναγυρίσει;» Αναπάντητα ερωτήματα.
Δεν ακούγεται η φωνή του Θεού, που μας κυττάζει να τραβάμε προς τυφλωτικούς γκρεμούς χωρίς να μπορεί να μας τους υποδείξει, πόσο μάλλον να μας εμποδίσει.
Συνταραγμένος ο Θεός από τις βλαστήμιες και τις προσευχές των ανθρώπων, αν και βρίσκεται παντού, δεν μπορεί να φανερωθεί όπου επικρατεί, η δύναμη του πλούτου και η αλαζονεία της δύναμης, και εκεί όπου η βροντή και η καταιγίδα σπείρουν τον τρόμο!
Ο Θεός είναι αύρα δροσιστική πνοή ταπεινής αγάπης.
«Βρίσκομαι παντού και πάντα, ζω μέσα σου άνθρωπε-δημιούργημά μου- μα δεν έχω χέρια και πρόσωπο.»
Δεν ανακαλύπτεται με τον νου, αποκαλύπτεται στην ψυχή, πάει να πει: άνθρωπε ανακάλυψε πρώτα την ψυχή σου
« Σ’ ευχαριστώ Άνθρωπε, για ότι εκτελείς με σοβαρότητα στην πολυαγαπημένη μου γη, αυτά που κι αν είναι πρόσκαιρα έχουν την αιωνιότητα της αγάπης μου, γιατί είσαι Σύ το αγαπημένο μου τέκνο θάρρος και ελπίδα του Θεού σου.»
«Λυπηθείτε το Θεό σας» - Επιστροφή του Ασώτου- μετάνοια- αν χαίρετε ο Θεός στην επιστροφή, πόσο λυπάται στην απομάκρυνση;
Άνθρωποι:
«Έχετε νου και δάκτυλα για να πλάθετε τη ζωή καθώς επιθυμείτε.
Ζωοποιείτε την λογική αλλά και την παραφροσύνη
Έχετε όλα τα ζωα και τα φυτά που σχηματίζουν την δημιουργία
Μπορείτε να σκοτώνετε και να σκοτώνεστε»
Ο θεός, Νους, του υπερβατικού κόσμου. Θεός το πυρ, φωτιά για δημιουργία και θάνατο αλλά και φως από το άκτιστο φως. Λουζόμαστε στο φως όταν με πίστη δημιουργούμε, όταν αγωνιζόμαστε, το κακό συρρικνώνεται.
Το μέλλον του ανθρώπου εν Θεώ, σε μια πνευματική πορεία είναι κοινά αποδεκτή αξία. Ανάγκη σταθερού οράματος, κάθε κοινωνία να τείνει σε πραγματικότητα ελευθερίας και δικαιοσύνης, η οποία αναζητείται και βιώνεται στην παιδεία. Το μυαλό συναντά κάθε μέρα την ύλη πρέπει ο νούς, ό λόγος να είναι πιο ισχυρός (2):
-Εν αρχή ήν ο Λόγος και λόγος ήν προς τον Θεό και Θεός ήν ο λόγος.
1. Παραπλήσια – παραφράζοντας- ΗΧΩ : Ανδρρ. Καραντώνη. Μεταφράσεις ποιημάτων – Η θλίψη του Θεού Ζυλ Συπερβιελ-Αθήνα 1982
2. Κατά το Ιωάννη Ευαγγέλιο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου