Μαρτυρικές Καλάθενες με το καμπαναριό σου
στον ίσκιο σου οι μάρτυρες μετρούνε τον καημό σου.
Μαρτυρικές Καλάθενες στον Πλάτανο θα γύρω
και θα μεθύσω απαλά με το δικό σου μύρο.
Εφτά ‘ταν στα Τζουρουνιανά κι εδώ μια εντεκάδα
οι μάρτυρες που πέσανε για τη γλυκιά Ελλάδα.
Αξιόλογη η εθνική προσφορά των Καλαθενών. Μα σπουδαία κι η συμβολή τους στη μουσική μας παράδοση. Στην ακμή του Γιάννη Λεφάκη, μια συστάδα καλλιτεχνικά δέντρα, ζούσαν και δρούσαν στο χωριό του. Λυραντωνάκης, Νικολακάκης, Σκορδυλάκης, Γιακουμάκης, Λυτρουγάκης κ.α. Ανάμεσά τους, φύτρωσε και κείνος. Η κλίση του στη μουσική φάνηκε νωρίς. Έπιασε τη λύρα για μερικά χρόνια, μα γρήγορα την άφησε κι έμαθε το λαγούτο. Σε τούτο, τον παρότρυναν πολλοί καλλιτέχνες και κυρίως ο σπουδαίος μα τραγικός βιολίστας Ευθύμης Λυραντωνάκης. Πρώτος του ξάδερφος και για πολλά χρόνια συναποτελούσαν μια όμορφη ζυγιά. Ο Γιάννης Λεφάκης από το 1931 μέχρι το 1958 που έφυγε στην Αθήνα, ήταν επαγγελματίας μουσικός. Σε δεύτερη μοίρα είχε τη γεωργία.
Πρώτα το λαγούτο που έμαθε μόνος του. Τραγουδούσε πάντα μ’ όποιον κι αν είχε μπαρή. Συνεργασία και θύμισες έχει από το Νικολή, το Χάρχαλη, το Μιχάλη Χαρχαλάκη, το Μαριάνο, το Σφυριδάκη, το Β. Κουτσαντάκη, τον Μ. Κουνελάκη, το Δ. Χριστοφοράκη και τον Παναγιώτη Βολανάκη που έπαιζε τελευταία. Ο μπάρμπα Γιάννης έπαιξε επίσημα για τελευταία φορά σε κάποια Γραμπούσια του 1993-94 πριν λίγα και είχε εντυπωσιάσει όλους με την γεμάτη, σωστή και σταθερή πέννα του.
στον ίσκιο σου οι μάρτυρες μετρούνε τον καημό σου.
Μαρτυρικές Καλάθενες στον Πλάτανο θα γύρω
και θα μεθύσω απαλά με το δικό σου μύρο.
Εφτά ‘ταν στα Τζουρουνιανά κι εδώ μια εντεκάδα
οι μάρτυρες που πέσανε για τη γλυκιά Ελλάδα.
Αξιόλογη η εθνική προσφορά των Καλαθενών. Μα σπουδαία κι η συμβολή τους στη μουσική μας παράδοση. Στην ακμή του Γιάννη Λεφάκη, μια συστάδα καλλιτεχνικά δέντρα, ζούσαν και δρούσαν στο χωριό του. Λυραντωνάκης, Νικολακάκης, Σκορδυλάκης, Γιακουμάκης, Λυτρουγάκης κ.α. Ανάμεσά τους, φύτρωσε και κείνος. Η κλίση του στη μουσική φάνηκε νωρίς. Έπιασε τη λύρα για μερικά χρόνια, μα γρήγορα την άφησε κι έμαθε το λαγούτο. Σε τούτο, τον παρότρυναν πολλοί καλλιτέχνες και κυρίως ο σπουδαίος μα τραγικός βιολίστας Ευθύμης Λυραντωνάκης. Πρώτος του ξάδερφος και για πολλά χρόνια συναποτελούσαν μια όμορφη ζυγιά. Ο Γιάννης Λεφάκης από το 1931 μέχρι το 1958 που έφυγε στην Αθήνα, ήταν επαγγελματίας μουσικός. Σε δεύτερη μοίρα είχε τη γεωργία.
Πρώτα το λαγούτο που έμαθε μόνος του. Τραγουδούσε πάντα μ’ όποιον κι αν είχε μπαρή. Συνεργασία και θύμισες έχει από το Νικολή, το Χάρχαλη, το Μιχάλη Χαρχαλάκη, το Μαριάνο, το Σφυριδάκη, το Β. Κουτσαντάκη, τον Μ. Κουνελάκη, το Δ. Χριστοφοράκη και τον Παναγιώτη Βολανάκη που έπαιζε τελευταία. Ο μπάρμπα Γιάννης έπαιξε επίσημα για τελευταία φορά σε κάποια Γραμπούσια του 1993-94 πριν λίγα και είχε εντυπωσιάσει όλους με την γεμάτη, σωστή και σταθερή πέννα του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου