Ο ΑΔΕΛΦΙΚΟΣ ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΕΥΤΥΧΙΑΣ

Πλατεία Τζανακάκη με τα υπεραστικά της

Ο αποχαιρετισμός τής Ευτυχίας προς τους αγαπημένους αδελφούς , Αχιλλέα και Γιώργο, πριν από λίγες ήταν μια κατασταλαγμένη, βαθιά εξομολόγηση αγάπης, ευγνωμοσύνης και αφοσίωσης, της μικρής αδελφής προς τους μεγαλύτερους αδελφούς που έφυγαν χριστουγεννιάτικα και οι δύο, με την διαφορά ενός ακριβώς χρόνου. Ήταν ένα κείμενο- αναφορά και ένα ξετύλιγμα ψυχής, οικογενειακών και συμπλεκόμενων προσωπικών και Καστελλιανών αναμνήσεων και βιωμάτων. Είναι φυσικό, η ιστορία οικογενειών, όπως εκείνη της Ευτυχίας, τα μέλη της οποίας δέθηκαν και ταυτίστηκαν τόσο με τον τόπο, να συμβαδίζει χέρι-χέρι με την ιστορία του Καστελλιού και μάλιστα του μετακατοχικού, με τόσες κοινές εικόνες για όλους μας. Στον αδελφικό αυτό αποχαιρετισμό βλέπουμε πρώτα την παραδοσιακή σχέση στοργής, προστασίας και φροντίδας των μεγαλύτερων αρρένων αδελφών προς την μικρή αδελφή, ένα κλασσικό παραδοσιακό κρητικό πρότυπο, αμοιβαίου ψυχικού δεσμού σφυρηλατημένου μέσα από τα μικρά και τα μεγάλα κάθε περιόδου.Βλέπουμε και μια διεισδυτική περιγραφή, περασμένη μέσα από το αδελφικό φίλτρο, τού χαρακτήρα και της ψυχοσύνθεσης των δύο αδελφών: Ο Αχιλλέας, ο ζωηρός, ο περιζήτητος της παρέας, ο φιλότιμος επαγγελματίας, ο υπερήφανος οικογενειάρχης, έτοιμος να δώσει λύσεις. 

Εγκαίνια Ένωσης Γεωργικών Συνεταιρισμών
Καστελλίου Κισάμου 1962

Ο Γιώργος, περισσότερο ήπιων τόνων, με τα βιβλία του, συμμετέχοντας σε πρωτοβουλίες και δρώμενα της συλλογικής πολιτιστικής ζωής του τόπου, με τις φιλοσοφικές και πολιτικές ανησυχίες του, συμπλήρωνε ένα ιδανικό αδελφικό δίδυμο για την τυχερή μικρή αδελφή. Αλλά και η αναφορά στις επαγγελματικές τους ενασχολήσεις ανασταίνει μια άλλη πιο δύσκολη, αλλά πιο συνεπή και πιο ανθρώπινη εποχή. Ήταν η ηρωική εποχή των λεωφορείων με τους άσκημους δρόμους και τους χειμώνες, με τον κοινωνικό ρόλο του λεωφορείου για την τότε Επαρχία, που υπηρέτησε ο Αχιλλέας με το εκδηλωτικό αυθόρμητο φιλικό του αίσθημα πάντα προς τον κόσμο. Η ιδανική περίοδος λειτουργίας των Συνεταιρισμών, από την άλλη πλευρά, με την άψογη διαχείριση και την εξυπηρέτηση παραγωγών και παραγωγής, που υπηρέτησε μαζί με τούς άξιους επίσης συναδέλφους του ο Γιώργος, πολλά χρόνια πριν την μετέπειτα πτώση, που του χάρισε την εκτίμηση και σεβασμό από τόσο κόσμο που υπηρέτησε και εξυπηρέτησε. Πλαισιωμένοι και από μία ευτυχή οικογενειακή ζωή με ταιριαστές και άξιες συντρόφους, καθώς και αντάξια παιδιά, τόσο ο Αχιλλέας, όσο και ο Γιώργος έφυγαν με την ικανοποίηση και την γαλήνη της οικογενειακής και κοινωνικής δικαίωσης, αναγνώρισης και αγάπης από όλους.
Στις συζύγους τους, στις οικογένειές τους, στην αδελφή τους Ευτυχία,
εύχομαι, η αγάπη αυτή του κόσμου να είναι το καλύτερο βάλσαμο για την
διαδοχική αυτή οικογενειακή απώλεια.
Κυριάκος Ροδουσάκης.