Στη μνήμη του γιατρού Χρήστου Αναγνωστάκη
Άκουγα τη μητέρα μου να διηγείται: Όταν γέννησα το πρώτο μου παιδί δυσκολεύτηκα πολύ στην αρχή γιατί δεν είχα αρκετό γάλα. Έκανα κάθε προσπάθεια τρώγοντας διάφορα που μου σύστηναν μήπως και τα καταφέρω, χωρίς όμως αποτέλεσμα. Κατέφυγα στο ξένο γάλα αλλά πάλι τα πράγματα ήταν δύσκολα και το παιδί ήταν αδύνατο. Μια μέρα που είχε αρρωστήσει καλέσαμε τον γιατρό Χρήστο Αναγνωστάκη, από το Βουλγάρω και πολύ καλό άνθρωπο για το δει.
Του είπα και το πρόβλημα μου με το γάλα. Ο γιατρός σκέφτηκε για λίγο και μετά μου είπε:
-Εδώ στην Καμάρα έχει γεννήσει η Κατερίνη Μ. έχει ένα αγοράκι και αυτή. Έχει άφθονο γάλα. Θα τη βρούμε να θηλάσει και το δικό σου.
- Τρελάθηκα από τη χαρά μου. Όταν έφευγε τον ρωτήσαμε πόσο θέλει για την επίσκεψη.
- Απάντησε: Δε θέλω τίποτε, θέλω όμως να σου προτείνω κάτι: Έχετε κατσίκα ή πρόβατο;
- Γιατρέ έχω και από τα δύο, του λέω.
- Κάνε μου τη χάρη να δώσεις την κατσίκα στην Κατερίνη, γιατί υπάρχει μεγάλη ανάγκη στο σπίτι της. Έτσι και έγινε. Το παιδάκι αναπήρε και οι ομογάλακτοι μεγάλωσαν μια χαρά. Η Κατερίνη μου ήταν πια ο Θεός μου …και ο γιατρός Αναγνωστάκης ο Σωτήρας μου.
Και οι νεότεροι θα συμπληρώναμε πως στα ίδια χνάρια βάδισε και ο γιος του Μιχάλης γιατρός κι εκείνος, καθώς έκανε εκατοντάδες μανάδες να νιώθουν ασφάλεια, εμπιστευόμενες την υγεία του παιδιού τους στα χέρια του…..
Άκουγα τη μητέρα μου να διηγείται: Όταν γέννησα το πρώτο μου παιδί δυσκολεύτηκα πολύ στην αρχή γιατί δεν είχα αρκετό γάλα. Έκανα κάθε προσπάθεια τρώγοντας διάφορα που μου σύστηναν μήπως και τα καταφέρω, χωρίς όμως αποτέλεσμα. Κατέφυγα στο ξένο γάλα αλλά πάλι τα πράγματα ήταν δύσκολα και το παιδί ήταν αδύνατο. Μια μέρα που είχε αρρωστήσει καλέσαμε τον γιατρό Χρήστο Αναγνωστάκη, από το Βουλγάρω και πολύ καλό άνθρωπο για το δει.
Του είπα και το πρόβλημα μου με το γάλα. Ο γιατρός σκέφτηκε για λίγο και μετά μου είπε:
-Εδώ στην Καμάρα έχει γεννήσει η Κατερίνη Μ. έχει ένα αγοράκι και αυτή. Έχει άφθονο γάλα. Θα τη βρούμε να θηλάσει και το δικό σου.
- Τρελάθηκα από τη χαρά μου. Όταν έφευγε τον ρωτήσαμε πόσο θέλει για την επίσκεψη.
- Απάντησε: Δε θέλω τίποτε, θέλω όμως να σου προτείνω κάτι: Έχετε κατσίκα ή πρόβατο;
- Γιατρέ έχω και από τα δύο, του λέω.
- Κάνε μου τη χάρη να δώσεις την κατσίκα στην Κατερίνη, γιατί υπάρχει μεγάλη ανάγκη στο σπίτι της. Έτσι και έγινε. Το παιδάκι αναπήρε και οι ομογάλακτοι μεγάλωσαν μια χαρά. Η Κατερίνη μου ήταν πια ο Θεός μου …και ο γιατρός Αναγνωστάκης ο Σωτήρας μου.
Και οι νεότεροι θα συμπληρώναμε πως στα ίδια χνάρια βάδισε και ο γιος του Μιχάλης γιατρός κι εκείνος, καθώς έκανε εκατοντάδες μανάδες να νιώθουν ασφάλεια, εμπιστευόμενες την υγεία του παιδιού τους στα χέρια του…..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου