Η εγκληματική οργάνωση 36 Κοτζαμπάσηδων.
Τι, όμως, να καταφέρουν μόνοι τους οι οπλαρχηγοί, όπως τους λέγανε, άντε από κοντά και τα παλληκάρια τους. Το μυστικό ήτανε να μπουν στο παιχνίδι οι απλοί άνθρωποι, αγρότες και μαστοράτζες, από τη φτωχολογιά, από τη λαϊκιά τάξη. Το στοίχημα παιζόταν μ' αυτούς. Γι αυτό δουλειά της Φιλικής Εταιρείας ήταν να μπολιάσει πατριωτισμό στους φουκαράδες, όχι στους καλοβολεμένους με τους αγάδες κοτζαμπάσηδες. Τους προύχοντες. που έτρεμαν μήπως χάσουν τα αυγά και τα πασχάλια, έτσι και επικρατήσει η Επανάσταση. Έτσι και δεν ελέγχεται η Επανάσταση από τους ίδιους.
Τι γινότανε. Αμολυόντουσαν τα λυγούρια οι Έλληνες και όποιον πάρει ο χάρος. Σκοτώνανε δέκα και 20 Τούρκους, σε κάποιες περιπτώσεις 80 και 100 και προσωρινά γινόντουσαν αφεντικά με τις λερωμένες φουστανέλλες σε κάθε χωριό, σε κάθε κομώπολη. Τα χρειαστήκανε οι κοτζαμπάσηδες. Τα «τζάκια», δηλαδή, που 400 χρόνια είχαν το επάνω χέρι με την ανοχή των μεμέτηδων.
Έτσι, λοιπόν, μόλις απελευθερωνότανε μια περιοχή, οι αρχόντοι με τους παρατρεχάμενους τους προλαβαίνανε τους άσχετους από διοίκηση αλλά και τους, με διαφορές μεταξύ τους, ''εμπειροπόλεμους'' αγωνιστές. Και επιτόπου στήνανε μηχανισμό "πολιτικής" εξουσίας, οι κωλοπετσωμένοι εξουσιαστές, οι κοτζαμπάσηδες. Στην Πάτρα ξεφύτρωσε το «Αχαϊκόν Διευθυντήριον» από τους Ζαϊμη, Λόντο, Χαραλάμπη και τον πανταχού παρόντα ρασοφόρο Γερμανό των Παλαιών Πατρών. Οι Μαυρομιχαλαίοι στη Μεσσηνία φτιάχνουν την «Μεσσηνιακή Γερουσία».
Πολέμαγαν οι Έλληνες και πριν καλά-καλά κερδίσουν, οι τουρκολάτρες, όπως έτσι έβριζαν τους κοτζαμπάσηδες, οργάνωναν την απολύτως ελεγχόμενη απ' αυτούς εξουσία στο όνομα της... Επανάστασης.
Ο Κολοκοτρώνης κερδίζει τις μάχες στο Βαλτέτσι και στα Δολιανά και αναδεικνύεται ο αρχηγός του ενόπλου αγώνα, όμως τον τίτλο του... αρχιστράτηγου έχει ο Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης. Αντίπαλος, λοιπόν, δεν είναι μόνον ο Σουλτάνος αλλά και ο κοτζαμπασισμός.
Σαν τώρα, την 26 Μαΐου, το 1821 μαζεύονται στις Καλτεζές 36 κοτζαμπάσηδες ...
.του Μωριά για να φτιάξουν... κυβέρνηση και να αποφασίσουν ότι είναι εχθροί της πατρίδας όσοι δεν τους υπακούν. Είναι η «Πελοπονησιακή Γερουσία» με πρόεδρο (πρωθυπουργό) τον Πετρόμπεη και μέλη τον επίσκοπο Θεοδώρητο της Βρεσθένης και τους κοτζαμπάσηδες Σ. Χαραλάμπη, Α. Κανακάρη, Θ. Ρέντη, Α. Δεληγιάννη και τον μεγαλέμπορο Ν. Παπαρηγόπουλο.
«Πελοπονησιακή Γερουσία», λοιπόν, οι δικοί σου, το κεντρικό όργανο και «Δημογεροντίες» στις επαρχίες με λαμόγια πιστά στους κοτζαμπάσηδες. Μετά από δύο εβδομάδες πιάνει Ύδρα ο Δημήτρης Υψηλάντης, ο αδελφός του Μεγάλου Αρχηγού της Επανάστασης Αλέξανδρου, που συνοδεύεται από τον Π. Αναγνωστόπουλο, στέλεχος της ηγεσίας της Φιλικής Εταιρείας.
Όταν έφθασε στον Μωριά ο Υψηλάντης συγκροτήθηκε το μέτωπο του αντικοτζαμπασισμού με Κολοκοτρώνη, Παπαφλέσα, Αναγνωσταρά και συσπείρωσε τους «κλεφτοκαπεταναίους». Ο Υψηλάντης ζητάει να καταργηθούν η «Γερουσία» και οι «Δημογεροντίες» και να περάσει στην Φιλική Εταιρεία η πολιτική και η στρατιωτική εξουσία. Ποια ήταν η αντίδραση των κοτζαμπάσηδων; Δεν κουνιέται φύλλο αν προηγουμένως δεν το εγκρίνουμε εμείς.
Τι γινότανε. Αμολυόντουσαν τα λυγούρια οι Έλληνες και όποιον πάρει ο χάρος. Σκοτώνανε δέκα και 20 Τούρκους, σε κάποιες περιπτώσεις 80 και 100 και προσωρινά γινόντουσαν αφεντικά με τις λερωμένες φουστανέλλες σε κάθε χωριό, σε κάθε κομώπολη. Τα χρειαστήκανε οι κοτζαμπάσηδες. Τα «τζάκια», δηλαδή, που 400 χρόνια είχαν το επάνω χέρι με την ανοχή των μεμέτηδων.
Έτσι, λοιπόν, μόλις απελευθερωνότανε μια περιοχή, οι αρχόντοι με τους παρατρεχάμενους τους προλαβαίνανε τους άσχετους από διοίκηση αλλά και τους, με διαφορές μεταξύ τους, ''εμπειροπόλεμους'' αγωνιστές. Και επιτόπου στήνανε μηχανισμό "πολιτικής" εξουσίας, οι κωλοπετσωμένοι εξουσιαστές, οι κοτζαμπάσηδες. Στην Πάτρα ξεφύτρωσε το «Αχαϊκόν Διευθυντήριον» από τους Ζαϊμη, Λόντο, Χαραλάμπη και τον πανταχού παρόντα ρασοφόρο Γερμανό των Παλαιών Πατρών. Οι Μαυρομιχαλαίοι στη Μεσσηνία φτιάχνουν την «Μεσσηνιακή Γερουσία».
Πολέμαγαν οι Έλληνες και πριν καλά-καλά κερδίσουν, οι τουρκολάτρες, όπως έτσι έβριζαν τους κοτζαμπάσηδες, οργάνωναν την απολύτως ελεγχόμενη απ' αυτούς εξουσία στο όνομα της... Επανάστασης.
Ο Κολοκοτρώνης κερδίζει τις μάχες στο Βαλτέτσι και στα Δολιανά και αναδεικνύεται ο αρχηγός του ενόπλου αγώνα, όμως τον τίτλο του... αρχιστράτηγου έχει ο Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης. Αντίπαλος, λοιπόν, δεν είναι μόνον ο Σουλτάνος αλλά και ο κοτζαμπασισμός.
.του Μωριά για να φτιάξουν... κυβέρνηση και να αποφασίσουν ότι είναι εχθροί της πατρίδας όσοι δεν τους υπακούν. Είναι η «Πελοπονησιακή Γερουσία» με πρόεδρο (πρωθυπουργό) τον Πετρόμπεη και μέλη τον επίσκοπο Θεοδώρητο της Βρεσθένης και τους κοτζαμπάσηδες Σ. Χαραλάμπη, Α. Κανακάρη, Θ. Ρέντη, Α. Δεληγιάννη και τον μεγαλέμπορο Ν. Παπαρηγόπουλο.
«Πελοπονησιακή Γερουσία», λοιπόν, οι δικοί σου, το κεντρικό όργανο και «Δημογεροντίες» στις επαρχίες με λαμόγια πιστά στους κοτζαμπάσηδες. Μετά από δύο εβδομάδες πιάνει Ύδρα ο Δημήτρης Υψηλάντης, ο αδελφός του Μεγάλου Αρχηγού της Επανάστασης Αλέξανδρου, που συνοδεύεται από τον Π. Αναγνωστόπουλο, στέλεχος της ηγεσίας της Φιλικής Εταιρείας.
Όταν έφθασε στον Μωριά ο Υψηλάντης συγκροτήθηκε το μέτωπο του αντικοτζαμπασισμού με Κολοκοτρώνη, Παπαφλέσα, Αναγνωσταρά και συσπείρωσε τους «κλεφτοκαπεταναίους». Ο Υψηλάντης ζητάει να καταργηθούν η «Γερουσία» και οι «Δημογεροντίες» και να περάσει στην Φιλική Εταιρεία η πολιτική και η στρατιωτική εξουσία. Ποια ήταν η αντίδραση των κοτζαμπάσηδων; Δεν κουνιέται φύλλο αν προηγουμένως δεν το εγκρίνουμε εμείς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου