"Τιμή σε κείνους που στην ζωή τους όρισαν να φυλάγουν Θερμοπύλες"
Αν η λογική, η αγάπη και η δικαιοσύνη κυβερνούσαν τους ανθρώπους και οι λαοί ήταν ικανοί να αναδεικνύουν ηγέτες τους άριστους, τότε και σε περίπτωση που αυτοί οι ηγέτες σπρωγμένοι από τα πάθη τους επεδίωκαν την κυριαρχία τους, ο κόσμος θα αρνιόταν τη συμμετοχή του στις φρικαλεότητες του πολέμου.
Όμως η μέρα ενός κόσμου όπου "Επί γης Ειρήνη, εν Ανθρώποις Ευδοκία" φαίνεται μακρινή.
Στην Κρήτη, πάνω στη γαλανή τούτη γωνιά της γης που τη χαϊδεύει το κύμα της Μεσογείου και τη γονιμοποιούν οι χρυσές ακτίνες του ηλίου, η θεία πρόνοια έδωσε όλη την ομορφιά του κόσμου και το γλυκύτερο κλίμα.
Όμορφες πολιτείες αναπαύονται στα φυλαγμένα από τους ανεμοδαρμένους καιρούς λιμάνια, σε μια σειρά της βορινής ακτής, όλες στραμμένες προς τη Στεριανή Ελλάδα, δίνουν τα χνώτα τους σ΄αυτήν και ζούνε τους χαρούμενους και πικρούς παλμούς της.
Σ΄αυτή την λουρίδα των 250 χιλιομέτρων περίπου μήκος, έμελλε να παιχτεί το πιο σκληρό παιχνίδι του 2ου Παγκοσμίου πολέμου. Η εξαιρετική γεωγραφική θέση της Κρήτης στην ανατολική λεκάνη της Μεσογείου και γενικότερα στο επίμαχο σταυροδρόμι των τριών ηπείρων, από τους χρόνους της προϊστορικής αρχαιότητας μέχρι σήμερα, την κατέστησαν επίκεντρο σκληρών και αιματηρών αναμετρήσεων. Ο λαός της όμως γενναία και υπερήφανα μεγαλούργησε και άφησε αξιόλογα μνημεία στην ιστορική του παρουσία για τον Ελληνισμό και την ανθρωπότητα. Κι αυτό, γιατί, χιλιάδες χρόνια, .....
.....χιλιάδες άνθρωποι, ζευγάδες, μάστορες, βοσκοί, παπάδες, καπεταναίοι, έμποροι, δάσκαλοι, μάρτυρες κι αγιασμένοι, δουλέψανε για να κτισθεί να μεγαλώσει και να σωθεί η Κρήτη.
Δουλέψανε με το μυστρί, με το σκαπέτι, με το τουφέκι με τον λόγο και τον κόπο, με το αίμα και το πνεύμα για να σταθεί η Κρήτη, όπως έλεγε και ο Ειρηναίος στους λόγους του. Κι αυτό γιατί εδώ είναι η πατρίδα του Δία η "Αέρια" το Ιδαίο η "Μακρόνησος", η χώρα του Μίνωα, η πατρίδα του Βιντζέντζου Κορνάρου και του Δομίνικου Θεοτοκόπουλου, του Ελευθέριου Βενιζέλου του Νίκου Καζαντζάκη, των πεσόντων της Μάχης της Κρήτης, του παπού Ειρηναίου, της λεβεντιάς και της λύρας. Η μεγαλόνησος που έχει κάθε κρητικός μέσα του.
Ξημέρωμα 20ης Μαΐου
και η επίθεση της Κρήτης άρχισε
Χαιρετούν τον ερχομό της, βροντερά τουφέκια, αστραπές κι αστροπελέκια, χύνουν λάμψη περισσή και φωνή παλικαρίσια από τον Ψηλορείτη και τις Μαδάρες κατεβαίνει:
"Θεέ μου πως τις ορέγομαι
τις Κρητικές Μαδάρες
απού δεν τις πατήσανε
Τούρκοι και Γερμαναράδες
Η ιστορία των λαών γράφεται από ανθρώπους, που όταν η ανάγκη το καλεί, θυσιάζουν την προσωπική τους ευημερία και μάχονται υπέρ βωμών και εστιών, εμπνευσμένοι από υψηλές αξίες, όπως η ελευθερία, η γενναιότητα, η υπερηφάνεια και το αδούλωτο φρόνημα. Μια ελευθερία που ανήκει μόνο στους ασυμβίβαστους και τους ασυνθηκολόγητους. Απείθαρχοι, στη φωνή της στερεότυπης λογικής αλλά πειθαρχημενοι στην φωνή του προαιώνιου χρέους.
Οι ασχολούμενοι και γράφοντες ξένοι ιστορικοί, τόσο από πλευράς Γερμανών, όσο και από την πλευρά των συμμάχων αναφέρονται στην μάχη της Κρήτης, γιατί για όλους ήταν το πιο ανορθόδοξο, πιο πρωτοποριακό και πιο.........
παράδοξο συμβάν του 2ου παγκοσμίου πολέμου. Τόσο σημαντική υπήρξε η έκπληξη πολλών στρατιωτικών, πολιτικών και πνευματικών ανθρώπων απανταχού της γης, που παρά πολλοί εκφράστηκαν με θαυμασμό και συμπάθεια και έγραψαν εγκωμιαστικά σχόλια για την ηρωική αντίσταση του Κρητικού λαού.
Πρώτοι οι Ιάπωνες πρότειναν να δημιουργηθεί τάγμα ιπποτών Κρήτης και όρισαν ειδικό παράσημο για να τιμηθούν αξιωματικοί, στρατιώτες και πολίτες, που έλαβαν μέρος στην παραδοξότερη και ενδοξότερη μάχη της ιστορίας της Μάχης της Κρήτης.
Ο ραδιοφωνικός σταθμός της Ρωσίας απευθυνόμενος προς τον λαό της Κρήτης, με σχόλιο του στην πρώτη επέτειο της Μάχης είπε: "Αγωνιστήκατε μικροί εναντίον μεγάλων και επικρατήσατε, επολεμήσατε άοπλοι εναντίον πάνοπλων και ενικήσατε, χάρη στην θυσίας σας, εμείς οι Ρώσοι κερδίσαμε χρόνο για ν΄αγωνιστούμε".
Οι αξιωματικοί αλεξιπτωτιστές που έλαβαν μέρος και ήταν από τους πρώτους που ρίχτηκαν από τα αεροπλάνα γράφουν και διαψεύδουν κάθε δύσπιστο. "Στην Κρήτη κανένας δεν φοβόταν, κανένας δεν έφευγε, κανένας δεν παραδινόταν. Όταν πατούσαμε στο χώμα ζωντανοί, βλέπαμε ένα μαινόμενο πλήθος να μας επιτίθεται, χωρίς να φοβάται τα όπλα και τις χειροβομβίδες μας. Στην Κρήτη μόνο οι πέτρες δεν σηκώθηκαν μοναχές τους να μας χτυπήσουν".
Στον Γαλατά Χανίων θυμάται ένας άλλος αξιωματικός, στο λιγοστό φως της ημέρας, πετάχτηκε σαν αγρίμι μια λεβεντόκορμη σιλουέτα στα μαύρα ντυμένη με ψηλές μπότες και σαρίκι στο κεφάλι που δίχως καθυστέρηση φύτεψε με το γερμανικό αυτόματο που κρατούσε 5 σφαίρες στο στομάχι δυο αξιωματικών μας. Πριν προλάβουμε να αντιδράσουμε, έπεσε κάτω γλιστρώντας σαν φίδι μέσα από στους θάμνους με δαιμονισμένη ταχύτητα. Αντιδρώντας γρήγορα, τον κυκλώσαμε και προσπαθήσαμε να τον εξουδετερώσουμε, Του ρίξαμε, όταν φτάσαμε οντά του δεν είχε ακόμα πεθάνει. Τα μάτια του ήταν ανοικτά κατάμαυρα, λες και φοβέριζε τον ερχομό του θανάτου του, όμως όλο σχεδόν το κορμί του ήταν χτυπημένο από τα θραύσματα της χειροβομβίδας μας. Τον σήκωσα και ακούμπησα το κορμί του στον κορμό μια χοντρής ελιάς... Ειλικρινά με είχε συναρπάσει η τακτική που μαχόταν. Θα ήταν 18 χρονών. Πριν ξεψυχήσει με κοίταξε βαθιά στα μάτια και χαμογέλασε. Ξαφνιάστηκα. Δεν ξέρω αν χαμογελούσε σε μένα ή στον θάνατο που φτερούγιζε για να τον πάρει. Σήκωσε το δεξί του χέρι, πήρε από τον λαιμό ένα σταυρό που κρεμόταν τον φίλησε κι έγειρε το κεφάλι πλάγια ξεψυχώντας με καρφωμένο στα χείλη το χαμόγελο.
Όμως η έκπληξη μου έμελλε να κορυφωθεί όταν τραβώντας το σαρίκι του ξεχύθηκαν από την κεφαλή του μισό μέτρο μαύρα μαλλιά. Τότε μόνο κατάλαβα ότι ήταν γυναίκα. Βουβάθηκα. Ήταν κάτι που δεν το περίμενα, ένοιωσα στο λαιμό μου ένα κόμπο να με πνίγει. Ήταν η πρώτη φορά που συνειδητοποίησα ότι η μοίρα των αλεξιπτωτιστών θα' ταν πολύ δύσκολη στην Κρήτη.
Ελευθερία ή Θάνατος. Αυτό ήταν ως τώρα η σημαία και η ψυχή της Κρήτης, μας επισημαίνει ο σοφός Ειρηναίος και συνεχίζει, "Όμως φοβάμαι σήμερα, φοβάμαι κείνο που ξαρματώνει τις ψυχές και αχαμνίζει τον άνθρωπο, κείνο που νερουλώνει το αίσθημα παρατά το χρέος. Κείνο που καταργεί το μόχθο και την θυσία και κάνει σκοπό της ζωής τη μαλθακότητα και το ραχάτι. Φοβάμαι τον άνεμο του μηδενισμού που έρχεται από τις άλλες στεριές και φυσά μέσα στην ψυχή της Κρήτης. Φοβάμαι και θέλω να ξυπνήσω τους βιγλάτορες της Κρήτης και ν΄ αβιζάρω τα νιάτα της.
Κρατήστε παιδιά μου την ιερή κληρονομιά της Κρήτης στους ώμους σας, στο μυαλό σας και στην καρδιά σας κρατήστε το χρέος της Κρήτης.
Το ξέρω η Κρήτη είναι ένα νησί και δεν είναι σίγουρα ο ομφαλός της γης. Ο κόσμος είναι πλειο μεγάλος από την Κρήτη κι ο Θεός δεν νοιάζεται μόνο για μας τους Κρητικούς. Όμως σιγά-σιγά με τους καιρούς η Κρήτη από νησί έγινε Σημαία. Μια σημαία που χει απάνω της σταυρό και ανθρωπιά. Κι η σημαία αυτή δεν είναι μόνο για την Κρήτη. Είναι για ούλη την ανθρωπότητα".
Μπατουδάκης Μιχάλης
Διευθυντής 2ου Δημοτικου σχολείου Κισάμου
Αν η λογική, η αγάπη και η δικαιοσύνη κυβερνούσαν τους ανθρώπους και οι λαοί ήταν ικανοί να αναδεικνύουν ηγέτες τους άριστους, τότε και σε περίπτωση που αυτοί οι ηγέτες σπρωγμένοι από τα πάθη τους επεδίωκαν την κυριαρχία τους, ο κόσμος θα αρνιόταν τη συμμετοχή του στις φρικαλεότητες του πολέμου.
Όμως η μέρα ενός κόσμου όπου "Επί γης Ειρήνη, εν Ανθρώποις Ευδοκία" φαίνεται μακρινή.
Όμορφες πολιτείες αναπαύονται στα φυλαγμένα από τους ανεμοδαρμένους καιρούς λιμάνια, σε μια σειρά της βορινής ακτής, όλες στραμμένες προς τη Στεριανή Ελλάδα, δίνουν τα χνώτα τους σ΄αυτήν και ζούνε τους χαρούμενους και πικρούς παλμούς της.
Σ΄αυτή την λουρίδα των 250 χιλιομέτρων περίπου μήκος, έμελλε να παιχτεί το πιο σκληρό παιχνίδι του 2ου Παγκοσμίου πολέμου. Η εξαιρετική γεωγραφική θέση της Κρήτης στην ανατολική λεκάνη της Μεσογείου και γενικότερα στο επίμαχο σταυροδρόμι των τριών ηπείρων, από τους χρόνους της προϊστορικής αρχαιότητας μέχρι σήμερα, την κατέστησαν επίκεντρο σκληρών και αιματηρών αναμετρήσεων. Ο λαός της όμως γενναία και υπερήφανα μεγαλούργησε και άφησε αξιόλογα μνημεία στην ιστορική του παρουσία για τον Ελληνισμό και την ανθρωπότητα. Κι αυτό, γιατί, χιλιάδες χρόνια, .....
.....χιλιάδες άνθρωποι, ζευγάδες, μάστορες, βοσκοί, παπάδες, καπεταναίοι, έμποροι, δάσκαλοι, μάρτυρες κι αγιασμένοι, δουλέψανε για να κτισθεί να μεγαλώσει και να σωθεί η Κρήτη.
Δουλέψανε με το μυστρί, με το σκαπέτι, με το τουφέκι με τον λόγο και τον κόπο, με το αίμα και το πνεύμα για να σταθεί η Κρήτη, όπως έλεγε και ο Ειρηναίος στους λόγους του. Κι αυτό γιατί εδώ είναι η πατρίδα του Δία η "Αέρια" το Ιδαίο η "Μακρόνησος", η χώρα του Μίνωα, η πατρίδα του Βιντζέντζου Κορνάρου και του Δομίνικου Θεοτοκόπουλου, του Ελευθέριου Βενιζέλου του Νίκου Καζαντζάκη, των πεσόντων της Μάχης της Κρήτης, του παπού Ειρηναίου, της λεβεντιάς και της λύρας. Η μεγαλόνησος που έχει κάθε κρητικός μέσα του.
Ξημέρωμα 20ης Μαΐου
Χαιρετούν τον ερχομό της, βροντερά τουφέκια, αστραπές κι αστροπελέκια, χύνουν λάμψη περισσή και φωνή παλικαρίσια από τον Ψηλορείτη και τις Μαδάρες κατεβαίνει:
"Θεέ μου πως τις ορέγομαι
τις Κρητικές Μαδάρες
απού δεν τις πατήσανε
Τούρκοι και Γερμαναράδες
Η ιστορία των λαών γράφεται από ανθρώπους, που όταν η ανάγκη το καλεί, θυσιάζουν την προσωπική τους ευημερία και μάχονται υπέρ βωμών και εστιών, εμπνευσμένοι από υψηλές αξίες, όπως η ελευθερία, η γενναιότητα, η υπερηφάνεια και το αδούλωτο φρόνημα. Μια ελευθερία που ανήκει μόνο στους ασυμβίβαστους και τους ασυνθηκολόγητους. Απείθαρχοι, στη φωνή της στερεότυπης λογικής αλλά πειθαρχημενοι στην φωνή του προαιώνιου χρέους.
Οι ασχολούμενοι και γράφοντες ξένοι ιστορικοί, τόσο από πλευράς Γερμανών, όσο και από την πλευρά των συμμάχων αναφέρονται στην μάχη της Κρήτης, γιατί για όλους ήταν το πιο ανορθόδοξο, πιο πρωτοποριακό και πιο.........
παράδοξο συμβάν του 2ου παγκοσμίου πολέμου. Τόσο σημαντική υπήρξε η έκπληξη πολλών στρατιωτικών, πολιτικών και πνευματικών ανθρώπων απανταχού της γης, που παρά πολλοί εκφράστηκαν με θαυμασμό και συμπάθεια και έγραψαν εγκωμιαστικά σχόλια για την ηρωική αντίσταση του Κρητικού λαού.
Πρώτοι οι Ιάπωνες πρότειναν να δημιουργηθεί τάγμα ιπποτών Κρήτης και όρισαν ειδικό παράσημο για να τιμηθούν αξιωματικοί, στρατιώτες και πολίτες, που έλαβαν μέρος στην παραδοξότερη και ενδοξότερη μάχη της ιστορίας της Μάχης της Κρήτης.
Ο ραδιοφωνικός σταθμός της Ρωσίας απευθυνόμενος προς τον λαό της Κρήτης, με σχόλιο του στην πρώτη επέτειο της Μάχης είπε: "Αγωνιστήκατε μικροί εναντίον μεγάλων και επικρατήσατε, επολεμήσατε άοπλοι εναντίον πάνοπλων και ενικήσατε, χάρη στην θυσίας σας, εμείς οι Ρώσοι κερδίσαμε χρόνο για ν΄αγωνιστούμε".
Οι αξιωματικοί αλεξιπτωτιστές που έλαβαν μέρος και ήταν από τους πρώτους που ρίχτηκαν από τα αεροπλάνα γράφουν και διαψεύδουν κάθε δύσπιστο. "Στην Κρήτη κανένας δεν φοβόταν, κανένας δεν έφευγε, κανένας δεν παραδινόταν. Όταν πατούσαμε στο χώμα ζωντανοί, βλέπαμε ένα μαινόμενο πλήθος να μας επιτίθεται, χωρίς να φοβάται τα όπλα και τις χειροβομβίδες μας. Στην Κρήτη μόνο οι πέτρες δεν σηκώθηκαν μοναχές τους να μας χτυπήσουν".
Στον Γαλατά Χανίων θυμάται ένας άλλος αξιωματικός, στο λιγοστό φως της ημέρας, πετάχτηκε σαν αγρίμι μια λεβεντόκορμη σιλουέτα στα μαύρα ντυμένη με ψηλές μπότες και σαρίκι στο κεφάλι που δίχως καθυστέρηση φύτεψε με το γερμανικό αυτόματο που κρατούσε 5 σφαίρες στο στομάχι δυο αξιωματικών μας. Πριν προλάβουμε να αντιδράσουμε, έπεσε κάτω γλιστρώντας σαν φίδι μέσα από στους θάμνους με δαιμονισμένη ταχύτητα. Αντιδρώντας γρήγορα, τον κυκλώσαμε και προσπαθήσαμε να τον εξουδετερώσουμε, Του ρίξαμε, όταν φτάσαμε οντά του δεν είχε ακόμα πεθάνει. Τα μάτια του ήταν ανοικτά κατάμαυρα, λες και φοβέριζε τον ερχομό του θανάτου του, όμως όλο σχεδόν το κορμί του ήταν χτυπημένο από τα θραύσματα της χειροβομβίδας μας. Τον σήκωσα και ακούμπησα το κορμί του στον κορμό μια χοντρής ελιάς... Ειλικρινά με είχε συναρπάσει η τακτική που μαχόταν. Θα ήταν 18 χρονών. Πριν ξεψυχήσει με κοίταξε βαθιά στα μάτια και χαμογέλασε. Ξαφνιάστηκα. Δεν ξέρω αν χαμογελούσε σε μένα ή στον θάνατο που φτερούγιζε για να τον πάρει. Σήκωσε το δεξί του χέρι, πήρε από τον λαιμό ένα σταυρό που κρεμόταν τον φίλησε κι έγειρε το κεφάλι πλάγια ξεψυχώντας με καρφωμένο στα χείλη το χαμόγελο.
Όμως η έκπληξη μου έμελλε να κορυφωθεί όταν τραβώντας το σαρίκι του ξεχύθηκαν από την κεφαλή του μισό μέτρο μαύρα μαλλιά. Τότε μόνο κατάλαβα ότι ήταν γυναίκα. Βουβάθηκα. Ήταν κάτι που δεν το περίμενα, ένοιωσα στο λαιμό μου ένα κόμπο να με πνίγει. Ήταν η πρώτη φορά που συνειδητοποίησα ότι η μοίρα των αλεξιπτωτιστών θα' ταν πολύ δύσκολη στην Κρήτη.
Ελευθερία ή Θάνατος. Αυτό ήταν ως τώρα η σημαία και η ψυχή της Κρήτης, μας επισημαίνει ο σοφός Ειρηναίος και συνεχίζει, "Όμως φοβάμαι σήμερα, φοβάμαι κείνο που ξαρματώνει τις ψυχές και αχαμνίζει τον άνθρωπο, κείνο που νερουλώνει το αίσθημα παρατά το χρέος. Κείνο που καταργεί το μόχθο και την θυσία και κάνει σκοπό της ζωής τη μαλθακότητα και το ραχάτι. Φοβάμαι τον άνεμο του μηδενισμού που έρχεται από τις άλλες στεριές και φυσά μέσα στην ψυχή της Κρήτης. Φοβάμαι και θέλω να ξυπνήσω τους βιγλάτορες της Κρήτης και ν΄ αβιζάρω τα νιάτα της.
Κρατήστε παιδιά μου την ιερή κληρονομιά της Κρήτης στους ώμους σας, στο μυαλό σας και στην καρδιά σας κρατήστε το χρέος της Κρήτης.
Το ξέρω η Κρήτη είναι ένα νησί και δεν είναι σίγουρα ο ομφαλός της γης. Ο κόσμος είναι πλειο μεγάλος από την Κρήτη κι ο Θεός δεν νοιάζεται μόνο για μας τους Κρητικούς. Όμως σιγά-σιγά με τους καιρούς η Κρήτη από νησί έγινε Σημαία. Μια σημαία που χει απάνω της σταυρό και ανθρωπιά. Κι η σημαία αυτή δεν είναι μόνο για την Κρήτη. Είναι για ούλη την ανθρωπότητα".
Μπατουδάκης Μιχάλης
Διευθυντής 2ου Δημοτικου σχολείου Κισάμου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου