"Όταν ακούω το "στενό" να παίζουν, συγκινούμαι,
του Γιάννη του Αλεξανδρή τα πάσα αναστορούμαι".
Ο συγκεκριμένος "σκοπός" συρτού, ήταν ο αγαπημένος του, πολλοί είναι αυτοί που τον θυμούνται να κάνει τα περίτεχνα ταλίμια του καθώς χόρευε σε αυτή την μελωδία.
Ο Γιάννης Αλεξανδράκης ή Αλεξανδρής, ήταν γεννημένος χορευτής. Συνδύαζε την σωματική του άνεση με την χορευτική του δεινότητα. Ποτέ δεν επαναλάμβανε την ίδια φιγούρα, αυτοσχεδίαζε συνεχώς! Όπως επίσης, ποτέ δεν έκανε κατάχρηση της τεχνικής του, οι περιττές φιγούρες, οι εναέριοι εντυπωσιασμοί και τα "καταχτύπια" δεν είχαν θέση στον χορό του. Από πολλούς σήμερα, αποτελεί παράδειγμα, άλλωστε δεν είναι λίγοι αυτοί που καθόντουσαν να ξεκλέψουν έστω ένα ταλίμι του. Γεννημένος στο Νταμηλοχώρι Γραμβούσας Κισάμου, ο Γιάννης Αλεξανδρής πάνω από όλα χόρευε για το μεράκι του, για την αγάπη του στην μουσική και μόνο!! Θα μπορούσε να γίνει "δάσκαλος" όπως πολλοί σήμερα που παίρνουν την ταμπέλα του "δασκάλου" και αφήνουν απ'έξω την ουσία της μαγείας του χορού. Ο ίδιος ποτέ δεν επεδίωκε την προσωπική του προβολή, άλλωστε δεν είχε σημασία για αυτόν. Το σώμα έστεκε λαμπάδα και οι φιγούρες γίνονταν από την μέση και κάτω, ακριβώς όπως χόρευαν και οι παλαιοί. Και ο Γιάννης αυτό το συνέχιζε, δηλαδή την γνήσια χορευτική έκφραση του κισαμίτικου ύφους, ακριβώς όπως την παρέλαβε από τους παλαιοτέρους του. Σεβασμός και αγάπη, χωρίς εγωιστικές και άχαρες φανφάρες που συναντάμε σήμερα από πολλούς, είτε "δασκάλους", είτε "πρωτοχορευτές", που "ακμάζουν" σε όλη την Κρήτη δυστυχώς!
Οι καλλιτέχνες της περιοχής συνορίζονταν για το ποιος θα παίξει μια δοξαριά και να συνοδέψει τα ζάλα του Γιάννη.
Πολλές προτάσεις του είχαν γίνει για να χορέψει σε επίσημες εκδηλώσεις, όχι μόνο στην Κρήτη, αλλά και στην Αθήνα και το εξωτερικό. Ο Γιάννης όμως δεν ήταν θαυμαστής αυτών των καταστάσεων, άλλωστε η παρέα και το αυτοσχέδιο γλέντι, έχουν άλλη χάρη και γνησιότητα.
Ο χορευτής αυτός, από τους σπουδαιότερους στην Κρήτη, έφυγε πολύ νωρίς από την ζωή, αφήνοντας την σφραγίδα του στον χορό, αλλά αφήνοντας και την χορευτική μας παράδοση πολύ φτωχότερη, που ούτως ή άλλως έχει γίνει τα τελευταία χρόνια λόγω....διατεταγμένων βημάτων και φιγούρων.
ΠΗΓΗ
του Γιάννη του Αλεξανδρή τα πάσα αναστορούμαι".
Ο συγκεκριμένος "σκοπός" συρτού, ήταν ο αγαπημένος του, πολλοί είναι αυτοί που τον θυμούνται να κάνει τα περίτεχνα ταλίμια του καθώς χόρευε σε αυτή την μελωδία.
Ο Γιάννης Αλεξανδράκης ή Αλεξανδρής, ήταν γεννημένος χορευτής. Συνδύαζε την σωματική του άνεση με την χορευτική του δεινότητα. Ποτέ δεν επαναλάμβανε την ίδια φιγούρα, αυτοσχεδίαζε συνεχώς! Όπως επίσης, ποτέ δεν έκανε κατάχρηση της τεχνικής του, οι περιττές φιγούρες, οι εναέριοι εντυπωσιασμοί και τα "καταχτύπια" δεν είχαν θέση στον χορό του. Από πολλούς σήμερα, αποτελεί παράδειγμα, άλλωστε δεν είναι λίγοι αυτοί που καθόντουσαν να ξεκλέψουν έστω ένα ταλίμι του. Γεννημένος στο Νταμηλοχώρι Γραμβούσας Κισάμου, ο Γιάννης Αλεξανδρής πάνω από όλα χόρευε για το μεράκι του, για την αγάπη του στην μουσική και μόνο!! Θα μπορούσε να γίνει "δάσκαλος" όπως πολλοί σήμερα που παίρνουν την ταμπέλα του "δασκάλου" και αφήνουν απ'έξω την ουσία της μαγείας του χορού. Ο ίδιος ποτέ δεν επεδίωκε την προσωπική του προβολή, άλλωστε δεν είχε σημασία για αυτόν. Το σώμα έστεκε λαμπάδα και οι φιγούρες γίνονταν από την μέση και κάτω, ακριβώς όπως χόρευαν και οι παλαιοί. Και ο Γιάννης αυτό το συνέχιζε, δηλαδή την γνήσια χορευτική έκφραση του κισαμίτικου ύφους, ακριβώς όπως την παρέλαβε από τους παλαιοτέρους του. Σεβασμός και αγάπη, χωρίς εγωιστικές και άχαρες φανφάρες που συναντάμε σήμερα από πολλούς, είτε "δασκάλους", είτε "πρωτοχορευτές", που "ακμάζουν" σε όλη την Κρήτη δυστυχώς!Οι καλλιτέχνες της περιοχής συνορίζονταν για το ποιος θα παίξει μια δοξαριά και να συνοδέψει τα ζάλα του Γιάννη.
Πολλές προτάσεις του είχαν γίνει για να χορέψει σε επίσημες εκδηλώσεις, όχι μόνο στην Κρήτη, αλλά και στην Αθήνα και το εξωτερικό. Ο Γιάννης όμως δεν ήταν θαυμαστής αυτών των καταστάσεων, άλλωστε η παρέα και το αυτοσχέδιο γλέντι, έχουν άλλη χάρη και γνησιότητα.
Ο χορευτής αυτός, από τους σπουδαιότερους στην Κρήτη, έφυγε πολύ νωρίς από την ζωή, αφήνοντας την σφραγίδα του στον χορό, αλλά αφήνοντας και την χορευτική μας παράδοση πολύ φτωχότερη, που ούτως ή άλλως έχει γίνει τα τελευταία χρόνια λόγω....διατεταγμένων βημάτων και φιγούρων.
ΠΗΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου