Ανέκαθεν χαμηλόμισθοι, μικροσυνταξιούχοι, μεροκαματιάρηδες, άνεργοι που αντιμετώπιζαν οικονομικά προβλήματα, κατέφευγαν στα ενεχυροδανειστήρια και έναντι ενός ελαχίστου ποσού σε σχέση με την αξία αγοράς του, παρέδιδαν ένα πολύτιμο αντικείμενο, συνήθως κόσμημα, για να πληρώσουν κάποια οικονομική υποχρέωσή τους. Ήταν άνθρωποι που είτε δεν ήθελαν είτε δεν τους δινόταν η δυνατότητα από τη φορολογική τους δήλωση να καταφύγουν σε τραπεζικό δανεισμό.Τα ενεχυροδανειστήρια σε αυτές τις περιπτώσεις επιτελούσαν τον «κοινωνικό τους ρόλο» και έβγαζαν από το αδιέξοδο ανθρώπους απελπισμένους. Πάντα με το αζημίωτο. Εξάλλου, η φύση των επιχειρήσεων αυτών, είναι τέτοια: Πουλάνε χρήματα σε άτομα που έχουν ανάγκη έναντι ενεχύρου. Δηλαδή μου δίνεις, σου δίνω και σε εξυπηρετώ.
Αυτά και άλλα πολλά γράφουν οι εφημερίδες για να μας καθησυχάσουν...φυσικά αυτό το "ανέκαθεν" δεν κατάλαβα και ποτέ δεν θυμάμαι τις ντόπιες εφημερίδες να έχουν πρωτοσέλιδα αυτά τα μαγαζιά, εκτός από τώρα. Μην τρελαθούμε και δικαιολογούμε τους εμπόρους του πόνου, που εκμεταλλεύονται την περίσταση την την ανάγκη για να γίνουν πλούσιοι.....γιατί στο τέλος θα καταλάβουμε ότι μαζί το κάνετε......
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου