Tης Ευτυχίας Δεσποτάκη
Συχνός είναι στους ανθρώπους ο προβληματισμός. Αξίζουν πολλά πράγματα στη ζωή. Κι αυτό τον προβληματισμό τους τον ενισχύουν ή μάλλον προσπαθούν να τον διασκεδάσουν αρκετές από τις διαφημίσεις όταν σπεύδουν να υποκαταστήσουν αξίες της ζωής και συναισθήματα ανθρώπινα με προιόντα και απαντούν. Η Α κολόνια χαρίζει αυτοπεποίθηση. Ο χρυσός σας φέρνει πιο κοντά με τη Β καδένα. Στο μωρό σας είστε πιο τρυφερή με την Γ ΄πούδρα.΄Ως εάν τις ανθρώπινες σχέσεις και συναισθήματα μπορεί να αντικαταστήσουν υλικά πράγματα… Αλλά η ζωή πέρα από την εμπορία και τη διαφήμιση και πέρα από κάποιες δυσκολίες που μας επιφυλάσσει έχει ένα σωρό πράγματα που αξίζουν, αρκεί να τα προσέξομε και να τα νιώσουμε, γιατί μπορεί και να περάσαμε δίπλα τους και δε σταθήκαμε.΄Ένα λουλούδι που το θαυμάζεις γαντζωμένο στον ξερό βράχο, νικητή της ζωής, κι αναρωτιέσαι πού βρήκε χρώματα κι ανθεί, πού μίσχο και σαλεύει. Το σιγομουρμούρισμα των κυμάτων στην ακρογιαλιά και το παιχνίδισμα με τα χιλιόχρωμα και χιλιόσχημα βότσαλα .Μια όμορφη συντροφιά με το σιγανοτραγούδισμα και το κουβεντολόϊ ως το ξημέρωμα όπου κανείς δε θέλει να πείσει κανένα, κανείς δεν υποβλέπει κανένα για να αρχηγέψει. Ο φίλος που ακόμη έρχεται και συναντιέσαι είκοσι, τριάντα, σαράντα χρόνια και κρατιέται από τη ζεστασιά των ημερών του σχολικού θρανίου;΄Ένα προσκύνημα ηλιοβασίλεμα στη Μεγαλόχαρη και Χρυσοσκαλίτισσα.΄Ένα μπάνιο στις ροζ αμμουδιές του Λαφονησιού. Ένας καφές κάτω από το καστανόδασος των Ενιαχωριών.΄Ένα ανέβασμα και βίγλισμα από το κάστρο της Γραμπούσας. Το διάβα από το Αγερηνιώτικο φαράγγι. Το πανηγύρι τoυ΄Αι –Κυρκού και το προσκύνημα στ΄Ασκληπιείο της Λισσού.Το λιγοθύμισμα απ΄τα κρινάκια της θάλασσας στην Πλάκα της Κισάμου.Τα αρώματα κι οι υμνωδίες μιας μεγάλης Παρασκευής και το «Χριστός Ανέστη «στην αυλή της εκκλησίας του χωριού μας. Το χώμα που μοσχοβολά με την πρώτη σταγόνα της βροχής. Ο ντάκος με τη ντομάτα και το λάδι στο πρόχειρο τραπέζι κάτω από το δέντρο της αυλής. Δυο γλάροι που επίμονα σ΄ακολουθούν στο καράβι κι απορείς πού πάνε. Το νόστιμο φαΐ της μάνας που ευλαβικά ετοιμάστηκε για την επιστροφή σου.΄Ενα φιλί που άτοκα δόθηκε, ένα σμίξιμο που κατέλυσε το χρόνο έστω και για λίγο. Η διασταύρωση ενός βλέμματος. Το χαμόγελο του Πρίγκηπα της Κνωσού μέσα στα κρίνα του. Ένα βράδυ με φεγγάρι κάτω από τον Παρθενώνα.΄Ενας στίχος του Σεφέρη.΄Ένα τραγούδι του Μίκη. Μια βραδιά στην Επίδαυρο.΄Ενας χαιρετισμός και μια ευχή με ξεχασμένες λέξεις που δίνουν βαρύτητα και νόημα στην πράξη της ζωής σου από το γέροντα ή τη γερόντισσα (χίλια καλώς ορίσετε- καλές ξετέλεψες στσι δουλειές σας –καλήν ανατροφή στα παιδιά σας- αναζήτηχτοι). Η Άννα, η Φωτεινή, η Χρυσή του καθενός, ο Γίώργης, ο Νίκος, ο Μανόλης της καθεμιάς…. «Οι τεθνεώτες του καθενός περιουσία πολύτιμη και οι ζωντανοί του παιδιά, γονείς, αδέρφια, φίλοι, κουμπάροι, περιουσία ατελεύτητη», γράφει ο ποιητής….Kαι υπάρχουν κι άλλα τέτοια ταπεινά και όμορφα που εξανθρωπίζουν την περιπέτεια μικρή ή μεγάλη που λέγεται ζωή.
Αυτός ο κόσμος ο Μικρός ο Μέγας ξανοίγεται μπροστά μας περισσότερο τώρα το καλοκαίρι που όλοι επιστρέφουν έστω και για λίγο κοντά στη φύση. Και δε νομίζω ότι μπορεί να αμφισβητήσει κάποιος ότι κάτι απ’ αυτόν τον κόσμο δεν αξίζει. Καλότυχα είναι τα μικρά παιδιά που πλάι σε γονείς, παππούδες και γιαγιάδες θα διαβάσουν αυτό το βιβλίο της Φύσης και της Ζωής…
Συχνός είναι στους ανθρώπους ο προβληματισμός. Αξίζουν πολλά πράγματα στη ζωή. Κι αυτό τον προβληματισμό τους τον ενισχύουν ή μάλλον προσπαθούν να τον διασκεδάσουν αρκετές από τις διαφημίσεις όταν σπεύδουν να υποκαταστήσουν αξίες της ζωής και συναισθήματα ανθρώπινα με προιόντα και απαντούν. Η Α κολόνια χαρίζει αυτοπεποίθηση. Ο χρυσός σας φέρνει πιο κοντά με τη Β καδένα. Στο μωρό σας είστε πιο τρυφερή με την Γ ΄πούδρα.΄Ως εάν τις ανθρώπινες σχέσεις και συναισθήματα μπορεί να αντικαταστήσουν υλικά πράγματα… Αλλά η ζωή πέρα από την εμπορία και τη διαφήμιση και πέρα από κάποιες δυσκολίες που μας επιφυλάσσει έχει ένα σωρό πράγματα που αξίζουν, αρκεί να τα προσέξομε και να τα νιώσουμε, γιατί μπορεί και να περάσαμε δίπλα τους και δε σταθήκαμε.΄Ένα λουλούδι που το θαυμάζεις γαντζωμένο στον ξερό βράχο, νικητή της ζωής, κι αναρωτιέσαι πού βρήκε χρώματα κι ανθεί, πού μίσχο και σαλεύει. Το σιγομουρμούρισμα των κυμάτων στην ακρογιαλιά και το παιχνίδισμα με τα χιλιόχρωμα και χιλιόσχημα βότσαλα .Μια όμορφη συντροφιά με το σιγανοτραγούδισμα και το κουβεντολόϊ ως το ξημέρωμα όπου κανείς δε θέλει να πείσει κανένα, κανείς δεν υποβλέπει κανένα για να αρχηγέψει. Ο φίλος που ακόμη έρχεται και συναντιέσαι είκοσι, τριάντα, σαράντα χρόνια και κρατιέται από τη ζεστασιά των ημερών του σχολικού θρανίου;΄Ένα προσκύνημα ηλιοβασίλεμα στη Μεγαλόχαρη και Χρυσοσκαλίτισσα.΄Ένα μπάνιο στις ροζ αμμουδιές του Λαφονησιού. Ένας καφές κάτω από το καστανόδασος των Ενιαχωριών.΄Ένα ανέβασμα και βίγλισμα από το κάστρο της Γραμπούσας. Το διάβα από το Αγερηνιώτικο φαράγγι. Το πανηγύρι τoυ΄Αι –Κυρκού και το προσκύνημα στ΄Ασκληπιείο της Λισσού.Το λιγοθύμισμα απ΄τα κρινάκια της θάλασσας στην Πλάκα της Κισάμου.Τα αρώματα κι οι υμνωδίες μιας μεγάλης Παρασκευής και το «Χριστός Ανέστη «στην αυλή της εκκλησίας του χωριού μας. Το χώμα που μοσχοβολά με την πρώτη σταγόνα της βροχής. Ο ντάκος με τη ντομάτα και το λάδι στο πρόχειρο τραπέζι κάτω από το δέντρο της αυλής. Δυο γλάροι που επίμονα σ΄ακολουθούν στο καράβι κι απορείς πού πάνε. Το νόστιμο φαΐ της μάνας που ευλαβικά ετοιμάστηκε για την επιστροφή σου.΄Ενα φιλί που άτοκα δόθηκε, ένα σμίξιμο που κατέλυσε το χρόνο έστω και για λίγο. Η διασταύρωση ενός βλέμματος. Το χαμόγελο του Πρίγκηπα της Κνωσού μέσα στα κρίνα του. Ένα βράδυ με φεγγάρι κάτω από τον Παρθενώνα.΄Ενας στίχος του Σεφέρη.΄Ένα τραγούδι του Μίκη. Μια βραδιά στην Επίδαυρο.΄Ενας χαιρετισμός και μια ευχή με ξεχασμένες λέξεις που δίνουν βαρύτητα και νόημα στην πράξη της ζωής σου από το γέροντα ή τη γερόντισσα (χίλια καλώς ορίσετε- καλές ξετέλεψες στσι δουλειές σας –καλήν ανατροφή στα παιδιά σας- αναζήτηχτοι). Η Άννα, η Φωτεινή, η Χρυσή του καθενός, ο Γίώργης, ο Νίκος, ο Μανόλης της καθεμιάς…. «Οι τεθνεώτες του καθενός περιουσία πολύτιμη και οι ζωντανοί του παιδιά, γονείς, αδέρφια, φίλοι, κουμπάροι, περιουσία ατελεύτητη», γράφει ο ποιητής….Kαι υπάρχουν κι άλλα τέτοια ταπεινά και όμορφα που εξανθρωπίζουν την περιπέτεια μικρή ή μεγάλη που λέγεται ζωή.
Αυτός ο κόσμος ο Μικρός ο Μέγας ξανοίγεται μπροστά μας περισσότερο τώρα το καλοκαίρι που όλοι επιστρέφουν έστω και για λίγο κοντά στη φύση. Και δε νομίζω ότι μπορεί να αμφισβητήσει κάποιος ότι κάτι απ’ αυτόν τον κόσμο δεν αξίζει. Καλότυχα είναι τα μικρά παιδιά που πλάι σε γονείς, παππούδες και γιαγιάδες θα διαβάσουν αυτό το βιβλίο της Φύσης και της Ζωής…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου