Η ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΤΩΝ ΚΡΗΤΙΚΩΝ

Το βασικό συμπέρασμα είναι ότι ο σύγχρονος πληθυσμός της Κρήτης (σε ένα δείγμα 3.000 ατόμων) και όλου του Αιγαίου μαζί με την ενδοχώρα της Θράκης και της Μ. Ασίας έμεινε αναλλοίωτος τουλάχιστον από τη Μινωική εποχή και ανήκει στον αυτόχθονα Αιγαιακό ανθρωπολογικό τύπο. Οι μεταναστεύσεις που έγιναν σε διάφορα χρονικά διαστήματα επέφεραν ελαφρές αλλαγές, αλλά δεν άλλαξαν την μορφολογία του αρχικού τύπου. Οι επιδράσεις δεν ξεπερνούν το 1-3 % και αυτή η ομοιογένεια προδίδει πάλι το γηγενές των κατοίκων γενικότερα της λεκάνης του Αιγαίου, τουλάχιστον από την Μεσολιθική εποχή, δηλ. πριν από 15.000 χρόνια.
Το 1987 ο Ιταλός καθηγητής ανθρωπολογίας Τζ. Φακίνι ανακοίνωσε στο 2ο Παγκόσμιο Συνέδριο Παλαιοανθρωπολογίας στο Τορίνο την ύπαρξη ανθρώπινου σκελετού από την Κρήτη 50.000 ετών, ο οποίος μάλιστα παρουσιάζει τη μορφολογία του σύγχρονου (Homo sapiens) και όχι του νεαντερτάλειου ανθρώπου. Η είδηση ουδέποτε έφτασε στα ελληνικά ΜΜΕ, καθόσον το υπουργείο Πολιτισμού επέδειξε μέχρι στιγμής τη συνηθισμένη του αδιαφορία.
Το 1999 στο ιατρικό περιοδικό Tissue Antigens (Αντιγόνα Ιστών, τ. 53, Ιανουάριος) δημοσιεύεται ένα αιματολογικό άρθρο σχετικά με την καταγωγή των Κρητικών. Βασικό συμπέρασμα ότι… οι Κρήτες συγγενεύουν περισσότερο με τους Βέρβερους, τους Σημίτες και τους Γιαπωνέζους παρά με τους υπόλοιπους Έλληνες (οι οποίοι έφτασαν από κάπου βόρεια πριν από 4000 χρόνια στην Ελλάδα) και ότι… έτσι είναι πιθανή η αφρικανική και μεσανατολική καταγωγή των Κρητικών πριν από 10.000 χρόνια. Το άρθρο υπογράφουν 7 Ισπανοί μαζί με 3 Έλληνες καθηγητές ιατρικής και δυστυχώς καταλήγουν αβασάνιστα στα συμπεράσματά τους αφού αντιπροσωπεύονται μόνο 135 κάτοικοι τού νησιού και μελετάται μόνο το γονίδιο HLA. Επίσης, κινούνται αντιδεοντολογικά, χωρίς δηλαδή να ληφθεί υπόψη η προηγούμενη και φυσικά πιο σίγουρη μεθοδολογικά ανθρωπολογική βιβλιογραφία (ο φαινότυπος, δηλ. τα εξωτερικά ανθρωπολογικά γνωρίσματα αντιπροσωπεύουν χιλιάδες γονίδια). Έτσι, στη βιβλιογραφία τους δεν απαντάται και το έργο του Α. Μούραντ (“Η κατανομή των ανθρώπινων ομάδων αίματος και άλλοι πολυμορφισμοί”, εκδ. Οξφ., 1976, σελ. 1055 ), όπου αναφέρεται ότι δεν είναι αξιόπιστη η μελέτη του γονιδίου HLA, γιατί με βάση αυτό βγήκε το αβάσιμο συμπέρασμα ότι οι Βάσκοι, οι Ισλανδοί και οι Κονγκολέζοι συγγενεύουν μεταξύ τους περισσότερο από οποιουδήποτε άλλους πληθυσμούς. Μπορεί να σημειωθεί πάντως ότι ήδη από το 1965 που δεν είχαν ακόμα καν ξεκινήσει οι βιο-μοριακές συγκριτικές μελέτες τού ανθρώπινου DNA, είχαν ξεφυτρώσει ανάλογες απόψεις, τις οποίες ακολούθησαν κι άλλες, παραδόξως συντονισμένες στην ίδια κατεύθυνση (Π.χ. πρβλ. NEW YORK TIMES – “Cretans labeled non-Greek people”, 17/4/1966), παρά τις αντίθετες δημοσιεύσεις οκτώ Ελληνικών εφημερίδων της 15/4/1966, όπως της Καθημερινής: Ο πληθυσμός της Κρήτης έμεινε αναλλοίωτος ανθρωπολογικός ήδη από της νεολιθικής εποχής.

Από τις ιστορικές, γλωσσολογικές και αρχαιολογικές αναφορές των πιο πάνω αιματολόγων αρθρογράφων, γίνεται φανερό ότι δεν είναι γνώστες ανάλογων ζητημάτων και ότι ακροβατούν σε ένα ιδιότυπο συνονθύλευμα αναπόδεικτων υποθέσεων. Για παράδειγμα, αναφέρουν ότι: όταν αποξηράνθηκε η Σαχάρα προ 10.000 ετών, ίσως οι Βέρβεροι μετανάστευσαν στην Κρήτη και δημιούργησαν το Μινωικό πολιτισμό. Δηλαδή, αντί να κοιτάξουν (οι Βέρβεροι) πώς θα επιβιώσουν, έφτιαξαν πλοία, όσοι πρόλαβαν, και μετανάστευσαν μαζικά; Δεν προβληματίστηκαν καν οι αρθρογράφοι μήπως οι θαλασσοκράτορες Κρήτες ταξίδευαν αντίστροφα, όπως αναφέρουν πάμπολλες πηγές; Εξάλλου προ 10.000 ετών ήταν η εποχή των τελευταίων κατακλυσμών; Η Σαχάρα αποξηράνθηκε προ 5.500 ετών (βλ Σάρα Σίμπσον, Scientific American Oct. 1999). Εάν δεν ήταν παροιμιώδες το συχνά ευφάνταστο όσων δεν έχουν την παιδεία να ασχολούνται σφαιρικά με ανάλογα θέματα, θα μπορούσε κανείς να εκλάβει τα πάρα πάνω ότι έχουν ανάλογες με της Κύπρου σκοπιμότητες, και όχι απλά σαν ένα κακόγουστο αστείο. Φέρνουμε όμως σαν παράδειγμα το παραπάνω άρθρο από το Tissue Antigens για να καταφανεί πόσο εύκολο είναι κάποιος, σκόπιμα ή μη, άσχετος να λαθέψει. Μόνο που είναι λυπηρό στο κατώφλι της 3ης χιλιετίας να υπάρχουν επιστημονικά περιοδικά που δημοσιεύουν άκριτα τέτοια «πονήματα».
Πηγή :Ανθρωπολογική Εταιρεία Ελλάδος