ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΜΕ ΝΟΗΜΑ

«Τα παραμύθια κρύβουν πάντα την αλήθεια και δείχνουν τις αξίες, αρκεί να ψάξεις να τις βρεις.» Γράφει στον πρόλογο του ο Χάνς Κρ. Άντερσεν .
Έψαξα και γω και ως εκ θαύματος, βρήκα τρεις μικρές παραμυθοιστοριούλες. Τρανά παραδείγματα για τις αξίες που σήμερα δίνονται πλουσιοπάροχα σε ανθρώπους που καλλικατζαρίστικα σκαρφαλώνουν σε θέσεις και αξιώματα και ουδόλως διαφέρουν από τα ηθικά διδάγματα των παραμυθιών μας.
Απολαύστε λοιπόν.

Ι. Η ΚΟΡΥΦΗ ΕΙΝΑΙ ΔΥΣΚΟΛΗ ΠΟΛΥ ΔΥΣΚΟΛΗ !!!!
ΤΟ ΓΕΡΑΚΙ ΚΑΙ Ο ΛΑΓΟΣ
Μια φορά αλλά όχι πολύ παλιά ένα γεράκι καθόταν σε ένα δέντρο και λιαζόταν όλη την μέρα. Ένας μικρός λαγός που είδε το γεράκι να κάθεται αραχτό στο κλαδί, το ρώτησε με απορία : «Μπορώ κι εγώ να κάθομαι σαν κι εσένα και να μην κάνω τίποτα όλη μέρα;»
Το γεράκι απάντησε: «Μα φυσικά! Γιατί όχι;»
Έτσι, ο λαγός άπλωσε την κορμάρα του κάτω από το δέντρο και άραξε κι αυτός. Έξαφνα φάνηκε μια αλεπού, βλέπει αραχτό τον λαγό και τον τρώει!
Ηθικό δίδαγμα:
Αν θες να κάθεσαι και να μην κάνεις τίποτα, πρέπει να έχεις φτάσει ήδη πολύ ψηλά!

ΙΙ. ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙΣ ΟΜΩΣ ΝΑ ΦΤΑΣΕΙΣ ΨΗΛΑ !!!!
Η ΓΑΛΟΠΟΥΛΑ ΚΑΙ ΤΑ ΣΚΑΤΑ ΤΟΥ ΤΑΥΡΟΥ
Μια άλλη φορά πριν λίγο καιρό μια γαλοπούλα μίλαγε μ’ έναν ταύρο. «Θα μου άρεσε να σκαρφαλώσω στο δέντρο εδώ δίπλα», είπε η γαλοπούλα, «αλλά δεν έχω τη δύναμη. Χρειάζομαι ενέργεια!
«Γιατί δεν τρως τις κοπριές μου;» Απάντησε ο ταύρος. «Είναι γεμάτες θρεπτικά συστατικά!
Η γαλοπούλα έφαγε μια ικανή ποσότητα από τις κοπριές του ταύρου. Όντως της έδωσαν αρκετή δύναμη για να φτάσει στα πρώτα κλαδιά του δέντρου. Τη δεύτερη μέρα, αφού έφαγε κι άλλες κοπριές έφτασε στα δεύτερα κλαδιά. Την τρίτη μέρα, αφού κόντεψε να σκάσει από τις κοπριές του ταύρου, έφτασε περήφανη στην κορυφή του δέντρου. Τότε την πήρε χαμπάρι ένας κυνηγός, που πέρναγε από κάτω και χωρίς να το καλοσκεφτεί της έριξε μία με το δίκαννο και της άλλαξε τα φώτα.
Ηθικό δίδαγμα:
Με τα σκατά δε φτάνεις στην κορυφή. Ακόμα όμως κι αν φτάσεις, σύντομα θα ξαναβρεθείς κάτω.

ΙΙΙ. ΜΑΘΕ ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΕΧΘΡΟΣ ΣΟΥ ;
ΤΟ ΑΜΥΑΛΟ ΣΠΟΥΡΓΙΤΑΚΙ
Κάποτε ένα σπουργίτι, ζηλεύοντας τα χελιδόνια, αποφασίζει να αποδημήσει κι αυτό. Μετά από λίγο όμως, μην αντέχοντας το τσουχτερό κρύο, πέφτει κάτω παγωμένο. Εκείνη την ώρα περνάει μια αγελάδα και χέζει επάνω του. Παρά το αηδιαστικό συναίσθημα, η ζέστη από τα τέτοια της αγελάδας κάνει το σπουργιτάκι να συνέλθει. Από τη χαρά του που τη γλίτωσε αρχίζει το τραγούδι.
Λίγο πιο πέρα καθόταν μια γάτα, που ακούγοντας το τραγούδι του, τρέχει, το πιάνει, το καθαρίζει και το τρώει.
Ηθικό δίδαγμα:
Αυτός που σε βάζει στα σκατά, δεν είναι αναγκαστικά εχθρός σου.
Αυτός που σε βγάζει από τα σκατά, δεν είναι αναγκαστικά φίλος σου.
και:
Όταν είσαι χαρούμενος, καλύτερα να κρατάς το στόμα σου κλειστό
Και μετά μου λέτε πως όλα αυτά τα παραμυθάκια δεν είναι βγαλμένα από την σημερινή πραγματικότητα. Α΄ ρε άτιμη κενωνία.