Η έλλειψη συγκοινωνίας, οι πολλές γειτονιές δίχως δρόμο, η δυσκολία να κατεβαίνει καθημερινά η νοικοκυρά στην πόλη, δημιουργούσε την ανάγκη να γεννηθεί το επάγγελμα του πραματευτή. Η πραμάτεια γνωστή, κουμπιά, καλτσοδέτες, κορδέλες, κουβαρίστρες, σαπούνια, καραμέλες, μαστίχες, αρώματα, σπίρτα και τσακμακόπετρες, βελόνες, δαχτυλήθρες, παραμάνες, καρφίτσες κλπ.....ψιλικά λογιώ, λογιώ..., όπως λέει και το τραγούδι που γράφτηκε για όλους αυτούς που φόρτωναν τα γαϊδουράκια τους μέσα σε κοφίνια και χαρτόκουτες την πραμάτεια τους και πήγαιναν από σπίτι σε σπίτι για να την πουλήσουν και πολλές φορές βερεσέ. Μάλιστα δεν ήταν λίγες οι φορές που αντί για χρήμα, έπαιρναν αυγά-γάλα-τυρί- ελιές....ότι είχε κάθε νοικοκυριό. Σε κάθε περιοχή υπήρχε και ο αποκλειστικός πραματευτής και πάντα πήγαιναν στάνταρ μέρα... έτσι στα χωριά της μάνα μου όπως μου διηγιέται, δεν ήξεραν το όνομα του, αλλά αφού πήγαινε κάθε Τρίτη τον έβγαλαν "ο τριτάκης" απο τα Καψανιανά, την Παρασκευή πήγαινε ο "Παρασκευάς" απο την Ποταμίδα. χαρακτηριστική βέβαια η φωνή του για να δηλώσει την παρουσία του.
Μια πρόχειρη έρευνα βρήκα οτι το επάγγελμα του γυρολόγου έκαναν αρκετοί στην περιοχή μας. Πρώτα με τα γαϊδούρια και τα μουλάρια και μετά που φτιάχτηκαν οι δρόμοι με τα αυτοκίνητα.
Στην φώτο πάνω ο Χαρίτος Καλοπαιδάκης γυρολόγος απο τον Δραπανιά, υπήρχε κάποιος Τυράκης, ο Μουλογιαννάκης, ο Σγουρομάλλης στις Καλάθενες, ο Μενεγάκης στην Γραμβούσα, Μπαντουράκης Αρτέμης στα ορεινά των Εννιά Χωριών και φυσικά αρκετοί άλλοι που θα τους συμπληρώσετε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου