Του Βαγγέλη Χουδαλάκη
Κοντεύει να συμπληρωθεί μια βδομάδα από την ώρα που πέθανε ο Φιντέλ και δεν λένε να κοπάσουν οι φωνές εκείνων που προσπαθούν να μας πείσουν ότι ο κόσμος μας έγινε καλύτερος με τον θάνατο ενός στυγνού δικτάτορα. Το κακό είναι πως αυτές οι φωνές δεν ανήκουν όλες σε απολογητές τού καπιταλισμού, σε παπαγαλάκια της αστικής τάξης ή σε εξωνημένους κονδυλοφόρους. Ανάμεσά τους ακούγονται και φωνές από σκεπτόμενους -υποτίθεται- ανθρώπους, οι οποίοι είτε "πήγαν και είδαν με τα μάτια τους" είτε τους ενημέρωσε από πρώτο χέρι "κάποιος δικός τους που πήγε και είδε με τα μάτια του".
Όλοι αυτοί μαζί "ξέρουν" τα πάντα, από την καθημερινή καταπίεση που υφίσταται ο απλός λαός τής Κούβας μέχρι τον πολυτελή βίο που διάγουν οι Κάστρο, με βίλλες, γιωτ και ιδιόκτητα νησιά. Το μόνο που δεν ξέρουν είναι η απάντηση σε ένα απλό ερώτημα: αν ο Φιντέλ διέθετε βίλλα, γιωτ ή ιδιόκτητο νησί, πώς διάβολο δεν κατάφερε η CIA να τραβήξει και να διοχετεύσει μία (έστω, ΜΙΑ!) φωτογραφία, η οποία να πιστοποιεί την τρυφηλότητα του σατανά τον οποίο επί μισό και πλέον αιώνα πάλευε να εξοντώσει; Διάβολε, ο βήχας και ο παράς δεν κρύβονται! Αυτοί που ανακάλυψαν τα κρυμμένα χημικά και τα κρυμμένα πυρηνικά τού Σαντάμ, πώς δεν μπόρεσαν να ανακαλύψουν μια βίλλα, ένα γιωτ ή ένα νησί ενός παρανοϊκού δικτάτορα; Αόρατα ήσαν; Στελθ νησί είχε αποκτήσει ο μπαγάσας ο Φιντέλ;
Εν πάση περιπτώσει, δεν ξέρω αν ο κόσμος μας έγινε καλύτερος χωρίς τον Φιντέλ αλλά ξέρω πως σίγουρα δεν καλυτέρεψε για τον Θανάση, ο οποίος δουλεύει σε λογιστήριο μεγάλης εταιρείας. Ο Θανάσης έχει προσληφθεί ως βοηθός με μειωμένο ωράριο, αν και στην πράξη δεν σχολάει ποτέ πριν το οκτάωρο και βλέπουμε, ανάλογα με την δουλειά. Φυσικά, πληρώνεται με βάση το εξάωρο για το οποίο έχει δηλωθεί και τις παραπανίσιες ώρες τις κάνει δώρο στην επιχείρηση, για να δείξει καλή διαγωγή μήπως και καταφέρει να μη τον διώξουν. Ο μισθός που του αναλογεί είναι 440 ευρώ μικτά, δηλαδή 370 στο χέρι, παναπεί κάπου δυο ευρώ για κάθε πραγματική ώρα δουλειάς. Όμως, ο Θανάσης δεν παραπονιέται γιατί υπάρχουν και χειρότερα...
Σίγουρα, ο κόσμος δεν καλυτέρεψε χωρίς τον Φιντέλ ούτε για την Χρυσούλα, που έχει μεταπτυχιακό στην Ιστορία της Τέχνης και μιλάει άπταιστα τρεις γλώσσες. Η Χρυσούλα κρατιέται με τα δόντια να μη πέσει σε κατάθλιψη γιατί κοντεύει τα τριάντα και ακόμη την ταΐζουν οι γονείς της. Ευτυχώς, είναι εμφανίσιμη κοπέλλα και γι' αυτό βρήκε μια θέση σερβιτόρας τα σαββατοκύριακα σε κεντρική καφετέρια. Η Χρυσούλα, αν και λιώνει στα πόδια της οκτώ και δέκα ώρες, δουλεύει χωρίς μισθό. Το αφεντικό τής το ξέκοψε από την αρχή: "από τα τυχερά θα βγάζεις περισσότερα". Κι η Χρυσούλα, βλέποντας αυτά τα περισσότερα να ξεπερνούν σπανίως τα 15 ευρώ, έχει μείνει με την απορία πόσα είναι τα κανονικά. Όμως, δεν παραπονιέται γιατί υπάρχουν και χειρότερα...
Φυσικά, ο κόσμος δεν καλυτέρεψε χωρίς τον Φιντέλ ούτε για την Νατάσα, που τελείωσε την φιλοσοφική και κατάφερε να προσληφθεί ως ωρομίσθια σε γυμνάσιο. Δηλαδή, σε δυο γυμνάσια, από τα οποία το ένα είναι στο Αγρίνιο, οπότε πρέπει να πηγαινοέρχεται δυο μέρες την εβδομάδα. Βέβαια, τα έξοδα μετακίνησης της τρώνε τα τρία πέμπτα του μισθού της αλλά προσπαθεί να βάλει κολλητά τις δυο μέρες στο Αγρίνιο, οπότε θα διανυκτερεύει σε μια ξαδέρφη της και θα γλιτώνει την μια μετακίνηση. Η Νατάσα καταλαβαίνει ότι έτσι δεν γίνεται προκοπή αλλά δεν παραπονιέται γιατί υπάρχουν και χειρότερα...
Ούτε για τον Αποστόλη καλυτέρεψε ο κόσμος χωρίς τον Φιντέλ. Ο Αποστόλης δεν τα πήγαινε καλά με τα γράμματα αλλά είχε εξασφαλίσει τόσο καλό μεροκάματο στο εργοστάσιο ώστε ετοιμαζόταν να φτιάξει και οικογένεια. Μόνο που το εργοστάσιο άρχισε να μη πηγαίνει καλά και έπρεπε να... πώς το είπανε μωρέ... α, ναι: έπρεπε να αναδιοργανωθεί. Κι αυτό το "αναδιοργανωθεί" σήμαινε ότι έπρεπε να απολυθεί ο Αποστόλης. Ευτυχώς, είχε το παπάκι του και κάποια στιγμή κατάφερε να βρει δουλειά ως ντελιβεράς σε ψησταριά. Βέβαια, με τέσσερις (το πολύ) ώρες δουλειά κάθε βράδυ, τα λεφτά που βγάζει δεν φτάνουν ούτε για ζήτω αλλά ξενοίκιασε το δυαράκι, αυτός γύρισε στο σπίτι των γονιών του κι η κοπέλλα του στο σπίτι των δικών της και ψιλοβολεύτηκε η κατάσταση προσωρινά. Σκέψου -λέει- να είχανε παντρευτεί και να είχανε σκαρώσει και κανένα κουτσούβελο... Ανατριχίλα! Όμως, ο Αποστόλης δεν παραπονιέται γιατί υπάρχουν και χειρότερα.
Τελικά, τι είναι αυτό που καλυτέρεψε με τον θάνατο του δικτάτορα Φιντέλ; Προφανώς, αυξήθηκε το πλεόνασμα δημοκρατίας στον κόσμο. Οι συμβάσεις κανονικής εργασίας (παναπεί, πλήρους απασχόλησης) όσο πάνε και λιγοστεύουν ενώ τα τρίωρα και τα τετράωρα (παναπεί, μερική απασχόληση) αλλά και τα "μεροκάματο μια στο τόσο" (παναπεί, εκ περιτροπής απασχόληση) όσο πάνε κι αβγαταίνουν... Κι από δίπλα ακριβαίνουν οι φόροι, ακριβαίνει το φαΐ, ακριβαίνει το τσιγάρο, ακριβαίνουν τα καύσιμα... Και παραδίπλα κόβονται οι φοροαπαλλαγές των μεροκαματιάρηδων, κόβονται τα επιδόματα των αναξιοπαθούντων, κόβονται οι συντάξεις γερόντων και αναπήρων... Και πιο πέρα λιγοστεύουν τα κρεβάτια στα νοσοκομεία γιατί δεν παίρνουμε γιατρούς, λιγοστεύουν τα μαθήματα στα σχολεία γιατί δεν παίρνουμε δασκάλους, λιγοστεύει η φροντίδα για τα παιδιά γιατί δεν νοιαζόμαστε για παιδικούς σταθμούς... Και παρακεί κάνει πάρτυ η ανεργία, ανθίζει η πορνεία, οργιάζουν τα ναρκωτικά...
Αν κάποια μέρα δείτε μπροστά σας τον Θανάση, την Χρυσούλα, την Νατάσα ή τον Αποστόλη, μη βιαστείτε να προσπεράσετε. Σταθείτε λίγο, κοιτάξτε τους καλά και σκεφτείτε πόσο παράλογο είναι να διαμαρτυρόμαστε για την μίζερη ζωή μας αφού υπάρχουν και χειρότερα. Είμαστε τώρα εμείς για να παίρνουμε τα όπλα και να σκαρφαλώνουμε στις Σιέρρες Μάδρες σαν τον Φιντέλ και την παρέα του; Θεός φυλάξοι! Την δημοκρατία και τα μάτια μας!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου