Του Μιχάλη Ανδριανάκη
Ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών Αχμέτ Νταβούτογλου σε δηλώσεις του για τη λειτουργία της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης θέτει θέμα ανταλλαγμάτων. "Πρέπει να μας διευκολύνουν για να τους διευκολύνουμε" είπε. Συγκεκριμένα επανέρχεται στο θέμα της εκλογής των μουφτήδων στη Θράκη από τους εκεί μουσουλμάνους με την επισήμανση ότι η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα, όπου ο πιστός μιας άλλης θρησκείας εκλέγει τον ιερέα μιας άλλης. Επίσης επανέρχεται στο θέμα της λειτουργίας τεμένους στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη, όπου ζουν χιλιάδες μουσουλμάνοι και δεν έχουν ούτε ένα τέμενος. Στο δεύτερο θέμα έχει απόλυτο δίκιο δεδομένου ότι στην Κωνσταντινούπολη λειτουργούν δεκάδες χριστιανικοί ναοί κυρίως ορθόδοξοι, αλλά και άλλων δογμάτων, χωρίς κανένα εμπόδιο, ενώ τα τελευταία χρόνια ....
... όλο και περισσότερα ανοίγματα γίνονται προς τις θρησκευτικές μειονότητες, όπως η δυνατότητα του Πατριάρχη να λειτουργεί όλο και πιο συχνά σε εγκαταλειμμένες από την ανταλλαγή των πληθυσμών εκκλησίες της χώρας αυτής με πιο χαρακτηριστική την περίπτωση του Αγίου Νικολάου στα Μύρα και της Παναγίας Σουμελά. Από την άλλη πλευρά η δυνατότητα που δόθηκε στο Οικουμενικό Πατριαρχείο, σε υπέρβαση της Συνθήκης της Λωζάνης να περιλαμβάνει στη Σύνοδό του ιεράρχες από εκτός Τουρκίας Μητροπόλεις και εκλογής Πατριάρχη, ακόμη και από την Ελλάδα, εφόσον ζητήσει και πάρει την τουρκική υπηκοότητα, είναι μια "κίνηση ματ", αδιανόητη για παλιότερες εποχές, όταν το Πατριαρχείο ήταν "στριμωγμένο στη γωνία", σχεδόν έτοιμο να κλείσει λόγω λειψανδρίας (δεν πρέπει βέβαια να ξεχνούμε πως η ελληνική μειονότητα της Τουρκίας έφτασε σε αυτή την κατάσταση).
Μπορεί αυτά τα πράγματα να τα κάνει η γειτονική χώρα να περιλαμβάνονται στις υποχρεώσεις της προκειμένου να ενταχθεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ή για λόγους οικονομικούς (τουριστικούς) και να περιλαμβάνονται στις απαιτήσεις και της Ελλάδας, όμως με αυτά καταφέρνει να βγαίνει μπροστά και να δείχνει ένα μεταρρυθμιστικό πνεύμα, που ξεπερνά παλιά στερεότυπα και αγκυλώσεις και όχι μόνο σε σχέση με την ελληνική μειονότητα, αλλά και με άλλες που απαρτίζουν το μωσαϊκό της Τουρκίας.
Θα μου πείτε ότι αυτά τα κάνει αφού για αρκετές δεκαετίες με τη βάρβαρη πολιτική της απέναντι στις μειονότητες σχεδόν τις εξαφάνισε, ή τις κατέστησε εντελώς ακίνδυνες, όμως δεν παύει να έχει αξία-έστω και έτσι-η μεγάλη αλλαγή στη συμπεριφορά της, αδιανόητη στο παρελθόν.
Έτσι, δυστυχώς γι εμάς έχει αξία η δήλωση του τούρκου υπουργού: "Δεν προσεγγίζουμε το θέμα υπό το πρίσμα της απόλυτης αμοιβαιότητας, αλλά εάν στη Θεσσαλονίκη ζουν χιλιάδες μουσουλμάνοι και δεν υπάρχει ένα τέμενος, αν επίσης στην Αθήνα ζουν χιλιάδες μουσουλμάνοι και δεν υπάρχει ούτε ένα τέμενος, τότε είναι φυσιολογικό κι εμείς να περιμένουμε από την Ελλάδα να μεταρρυθμίσει τον εαυτό της".
Καλά-καλά "μας την είπε"....
Ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών Αχμέτ Νταβούτογλου σε δηλώσεις του για τη λειτουργία της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης θέτει θέμα ανταλλαγμάτων. "Πρέπει να μας διευκολύνουν για να τους διευκολύνουμε" είπε. Συγκεκριμένα επανέρχεται στο θέμα της εκλογής των μουφτήδων στη Θράκη από τους εκεί μουσουλμάνους με την επισήμανση ότι η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα, όπου ο πιστός μιας άλλης θρησκείας εκλέγει τον ιερέα μιας άλλης. Επίσης επανέρχεται στο θέμα της λειτουργίας τεμένους στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη, όπου ζουν χιλιάδες μουσουλμάνοι και δεν έχουν ούτε ένα τέμενος. Στο δεύτερο θέμα έχει απόλυτο δίκιο δεδομένου ότι στην Κωνσταντινούπολη λειτουργούν δεκάδες χριστιανικοί ναοί κυρίως ορθόδοξοι, αλλά και άλλων δογμάτων, χωρίς κανένα εμπόδιο, ενώ τα τελευταία χρόνια ....
... όλο και περισσότερα ανοίγματα γίνονται προς τις θρησκευτικές μειονότητες, όπως η δυνατότητα του Πατριάρχη να λειτουργεί όλο και πιο συχνά σε εγκαταλειμμένες από την ανταλλαγή των πληθυσμών εκκλησίες της χώρας αυτής με πιο χαρακτηριστική την περίπτωση του Αγίου Νικολάου στα Μύρα και της Παναγίας Σουμελά. Από την άλλη πλευρά η δυνατότητα που δόθηκε στο Οικουμενικό Πατριαρχείο, σε υπέρβαση της Συνθήκης της Λωζάνης να περιλαμβάνει στη Σύνοδό του ιεράρχες από εκτός Τουρκίας Μητροπόλεις και εκλογής Πατριάρχη, ακόμη και από την Ελλάδα, εφόσον ζητήσει και πάρει την τουρκική υπηκοότητα, είναι μια "κίνηση ματ", αδιανόητη για παλιότερες εποχές, όταν το Πατριαρχείο ήταν "στριμωγμένο στη γωνία", σχεδόν έτοιμο να κλείσει λόγω λειψανδρίας (δεν πρέπει βέβαια να ξεχνούμε πως η ελληνική μειονότητα της Τουρκίας έφτασε σε αυτή την κατάσταση).
Μπορεί αυτά τα πράγματα να τα κάνει η γειτονική χώρα να περιλαμβάνονται στις υποχρεώσεις της προκειμένου να ενταχθεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ή για λόγους οικονομικούς (τουριστικούς) και να περιλαμβάνονται στις απαιτήσεις και της Ελλάδας, όμως με αυτά καταφέρνει να βγαίνει μπροστά και να δείχνει ένα μεταρρυθμιστικό πνεύμα, που ξεπερνά παλιά στερεότυπα και αγκυλώσεις και όχι μόνο σε σχέση με την ελληνική μειονότητα, αλλά και με άλλες που απαρτίζουν το μωσαϊκό της Τουρκίας.
Θα μου πείτε ότι αυτά τα κάνει αφού για αρκετές δεκαετίες με τη βάρβαρη πολιτική της απέναντι στις μειονότητες σχεδόν τις εξαφάνισε, ή τις κατέστησε εντελώς ακίνδυνες, όμως δεν παύει να έχει αξία-έστω και έτσι-η μεγάλη αλλαγή στη συμπεριφορά της, αδιανόητη στο παρελθόν.
Έτσι, δυστυχώς γι εμάς έχει αξία η δήλωση του τούρκου υπουργού: "Δεν προσεγγίζουμε το θέμα υπό το πρίσμα της απόλυτης αμοιβαιότητας, αλλά εάν στη Θεσσαλονίκη ζουν χιλιάδες μουσουλμάνοι και δεν υπάρχει ένα τέμενος, αν επίσης στην Αθήνα ζουν χιλιάδες μουσουλμάνοι και δεν υπάρχει ούτε ένα τέμενος, τότε είναι φυσιολογικό κι εμείς να περιμένουμε από την Ελλάδα να μεταρρυθμίσει τον εαυτό της".
Καλά-καλά "μας την είπε"....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου