ΤΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ ΤV

Σήμερα η ζωή χωρίζεται σε τρεις φάσεις: Επανάσταση, περισυλλογή και τηλεόραση. Ξεκινάς ν' αλλάξεις τον κόσμο και καταλήγεις να αλλάζεις κανάλια.
Η τηλεόραση λοιπόν είναι η νέα πραγματικότητα που τελικά πολύ- συνδέθηκε με την ζωή μας, μάλιστα θα μπορούσε να πει κανείς ότι μας έγινε μια από τις μεγαλύτερες ανάγκες μας, κάτι σαν εθισμό. Με την εμφάνιση της τηλεόρασης τρέφαμε ελπίδες ότι θα μπορούσαμε να αποκτήσουμε την γνώση της πραγματικότητας που υπάρχει στον κόσμο, στην κοινωνία, να πληροφορηθούμε πολλά παγκόσμια και κοινωνικά γεγονότα, να μάθουμε τις σκέψεις των ανθρώπων και πολλά άλλα. Όμως δυστυχώς έγινε το ανάποδο, το πολύ ανάποδο.
Δεν έχω σκοπό να απαριθμήσω τους τεράστιους κινδύνους που εγκυμονεί η τηλεόραση σήμερα στην ανάπτυξη της προσωπικότητας μας και ιδιαίτερα στους νέους. Αλλά αν σκεφτούμε, ποιους βλέπομε, ποιους ακούμε, τι ακούμε, σε ποιους θέλουμε να μοιάσουμε ή ποιους συμπαθούμε καταλαβαίνεται πόσο χαμηλά έχουμε πέσει. Εξάλλου όλα αυτά έχουν επισημανθεί πολλές φορές και από πολλούς ερευνητές, τα δε αποτελέσματα έχουν καταγραφή σαν πλήρη καταστροφή της προσωπικότητα.
Σήμερα καλή τηλεόραση είναι αυτή που μπορεί και ξέρει να «πουλάει», να πουλάει σκάνδαλα, φρικαλεότητες, κατινιές, βρομιές και γενικώς πράγματα και καταστάσεις που ανεβάζουν την ακροαματικότητα, και που σε καμιά περίπτωση υπό άλλες συνθήκες δεν θα θέλαμε όχι να δούμε αλλά ούτε να ακούσουμε.
Σήμερα ο δημοσιογράφος, ο παραγωγός, πρώτιστα βέβαια ο ιδιοκτήτης του κάθε καναλιού, διαμορφώνουν την κοινωνία παρά την εκφράζουν, και μάλιστα την διαμορφώνουν πολύ αρνητικά, ενώ θα μπορούσαν κάλλιστα να λειτουργούσαν σαν εκπαιδευτές.
Σήμερα η τηλεόραση δεν τίθεται στο πλευρό της κάθε εξουσίας, είναι εξουσία και επιδιώκει να αποχαυνώσει τον λαό, να τον αποπροσανατολίσει, να επιβάλλει καταστάσεις ακραίες και να δημιουργήσει εστίες διχόνοιας.
Σήμερα οι απανταχού ηθικολόγοι σιωπούν και όταν επεμβαίνουν κλείνονται σε κάποιο παράθυρο δελτίου ειδήσεων, όπου μουτζώνει ο ένας τον άλλο, κάνοντας τον παρουσιαστή να τρίβει τα χέρια του από ικανοποίηση.
Σήμερα η θρησκεία, η δικαιοσύνη, περνά-ελέγχεται από τα χέρια του κατινοεισαγγελάτου και του τριανταφυλοτέτοιου, ανθρώπων «άρρωστων», που ενδιαφέρονται πρώτιστα για προσωπική προβολή και καναλιακή τηλεθέαση. Κυκλοφορούν με κουπέ πανάκριβα αμάξια μένουν σε μεζονέτες και αγοράζουν εξοχικά στα Μυκονιάτικα στενά και το σπουδαιότερο δε ξεχνούν να δείξουν ότι προσφέρουν από το υστέρημα τους τρανταχτά ποσά για αγοράκια και τα κοριτσάκια που υποφέρουν αρκεί να είναι κάπου εκεί και η ΤV.

Κάποτε άκουσα ένα παππούλη που έλεγε : «Όποιος είναι άρρωστος βλέπει παντού αρρώστιες» και μάλλον είχε πολύ δίκιο ο παππούλης, αλλά ποιος τον άκουσε;.
Σήμερα η ληστεία, ο φόνος, ο βιασμός, είναι κάτι το συνηθισμένο για τα μάτια μας εξαιτίας τους, σήμερα η δυστυχία η κακομοιριά γίνονται επεισόδια και μάλιστα σε συνέχειες για να μην σηκώνουμε τον κώλο μας από την τηλερουφιάνα. Σίγουρα η τηλεόραση πολλές φορές αποτυπώνει την πραγματική κοινωνική κατάσταση όμως και εδώ τα χαλάει γιατί απλά θέλει να πουλήσει. Όλα λοιπόν στο βωμό της ακροαματικότητας και του αθέμιτου ανταγωνισμού για εισροής πόρων στα κανάλια.
Σήμερα η σκέψη, η έκφραση, ο λόγος, η πληροφόρηση ελέγχονται, διαστρεβλώνονται, αλλοιώνονται, μετά για να μας «κοιμίσουν» καλούν ψυχολόγους, κοινωνιολόγους, παιδαγωγούς, κατίνες, αδελφές και ψυχανώμαλους για να μελετήσουν το φαινόμενο, και καταλαβαίνεται ποιο είναι το φαινόμενο στην προκειμένη περίπτωση, μα φυσικά εμείς που σαν υπνωτισμένοι, σαν ναρκωμένοι, σαν αποχαβλωμένοι τους ακούμε, τους πιστεύουμε, τους αφήνουμε να μας εξευτελίζουν.
Σήμερα στην τηλεόραση ήθος δεν υπάρχει, υπάρχει μόνο σκοπιμότητα.
Η τηλεόραση είναι η απόδειξη ότι οι άνθρωποι προτιμούν να βλέπουν οτιδήποτε παρά ο ένας τον άλλον. Άντε κλείστε την ριμάδα