Γράφει ο Μανώλης Μανούσακας
Συμπληρώνοντας αυτά που αφορούν την Παλιόχωρα της Τουρκοκρατίας, πρέπει να αναφέρουμε ότι μετά τη σφαγή των Μουσουλμάνων της Σαρακίνας, το 1897 οι Τούρκοι επιτέθηκαν για εκδίκηση σε 2 σπίτια Χριστιανών της Παλιόχωρας και τους κατέσφαξαν, τους έθαψαν μάλιστα ομαδικά σ' ένα λάκκο. Μετά τα γεγονότα αυτά και τη μεταφορά των Μουσουλμάνων στα Χανιά, η επαρχία άδειασε από το μουσουλμανικό στοιχείο, οι περιουσίες τους όμως ανήκουν ακόμα σ' αυτούς, τουλάχιστον τυπικά.
Το τέλος της Κρητικής Πολιτείας ακολούθησε η Ένωση και το 1922 έγινε η Μικρασιατική καταστροφή. Με την ανταλλαγή των πληθυσμών (όπως έχουμε αναφέρει ξανά) στο Σέλινο εγκαταστάθηκαν κάποιες προσφυγικές οικογένειες. Ουσιαστικά πάντως, η εποχή του μεσοπολέμου ταυτίζεται με τη “χρυσή” όπως λέγεται εποχή της Παλιόχωρας. Ο πληθυσμός αυξήθηκε.
Το 1920 είναι έδρα ομώνυμης κοινότητας με 384 κατοίκους, το 1928 με 589, το 1940 με 872. Σήμερα ο πληθυσμός της αγγίζει τους 1500. Στην κοινότητα υπάγονταν και οι οικισμοί Αζωγυρές, Άνυδροι, Ασφεντηλές, Βλιθιάς (όπου λέγεται πως υπήρχε ο πύργος του Καντανολέον) Κάλαμος, Πλατανές, Προδρόμι, Σπανιάκος, Αγ. Τριάδα, Τσαλιανά, Αχλαδιάκες, Στράτοι και Βασιλάκι. Η σπουδαιότητα του μικρού λιμανιού της την εποχή εκείνη (που δεν υπήρχαν χερσαίες μεταφορές) ήταν μεγάλη για τη διακίνηση των τοπικών προϊόντων και κυρίως του λαδιού. Ακόμα διακινούνταν....
Συμπληρώνοντας αυτά που αφορούν την Παλιόχωρα της Τουρκοκρατίας, πρέπει να αναφέρουμε ότι μετά τη σφαγή των Μουσουλμάνων της Σαρακίνας, το 1897 οι Τούρκοι επιτέθηκαν για εκδίκηση σε 2 σπίτια Χριστιανών της Παλιόχωρας και τους κατέσφαξαν, τους έθαψαν μάλιστα ομαδικά σ' ένα λάκκο. Μετά τα γεγονότα αυτά και τη μεταφορά των Μουσουλμάνων στα Χανιά, η επαρχία άδειασε από το μουσουλμανικό στοιχείο, οι περιουσίες τους όμως ανήκουν ακόμα σ' αυτούς, τουλάχιστον τυπικά.
Το τέλος της Κρητικής Πολιτείας ακολούθησε η Ένωση και το 1922 έγινε η Μικρασιατική καταστροφή. Με την ανταλλαγή των πληθυσμών (όπως έχουμε αναφέρει ξανά) στο Σέλινο εγκαταστάθηκαν κάποιες προσφυγικές οικογένειες. Ουσιαστικά πάντως, η εποχή του μεσοπολέμου ταυτίζεται με τη “χρυσή” όπως λέγεται εποχή της Παλιόχωρας. Ο πληθυσμός αυξήθηκε.
Το 1920 είναι έδρα ομώνυμης κοινότητας με 384 κατοίκους, το 1928 με 589, το 1940 με 872. Σήμερα ο πληθυσμός της αγγίζει τους 1500. Στην κοινότητα υπάγονταν και οι οικισμοί Αζωγυρές, Άνυδροι, Ασφεντηλές, Βλιθιάς (όπου λέγεται πως υπήρχε ο πύργος του Καντανολέον) Κάλαμος, Πλατανές, Προδρόμι, Σπανιάκος, Αγ. Τριάδα, Τσαλιανά, Αχλαδιάκες, Στράτοι και Βασιλάκι. Η σπουδαιότητα του μικρού λιμανιού της την εποχή εκείνη (που δεν υπήρχαν χερσαίες μεταφορές) ήταν μεγάλη για τη διακίνηση των τοπικών προϊόντων και κυρίως του λαδιού. Ακόμα διακινούνταν....