Σήμερα έφυγε για το ταξίδι της αιωνιότητας, ένας πολύ καλός Καστελιανός, ένας ευγενικός, ήσυχος και καλόκαρδος του παλιού τσαρσιού, που για πολλά χρόνια μας προσέφερε τις υπέροχες γεύσεις των γλυκών του. Ο κύριος Χαράλαμπος με τα γλυκά του.
Οι παλιές Καστελλιανές ουρά για να κτυπήσουν το παγωτό τους, είδος πολυτελείας τότε, στην παγωτομηχανή, την μοναδική της πόλης, οι νεολαίοι για να απολαύσουν ένα εκλέρ, μια σοκολατίνα, ένα κανταΐφι ή μπακλαβά.. η γερουσία για να διαβάσει τον Κυριακάτικο τύπο (απέναντι ήταν ο Φώτης, πάει και αυτός) παίρνοντας τον καφέ τους μετά την εκκλησία, στις αναπαυτικές πολυθρόνες με λάστιχο παρακαλώ πρωτοποριακές εκείνη την εποχή..... και εγώ να τρυπώσω λουπά λουπά εκείνα τα χρόνια και να βάλω το δαχτύλι μου στην μεγάλη χύτρα της κρεμομηχανής και να απολαύσω οτι είχε απομείνει.
- Σπουργιτάκι πάλι τρύπωσες και δεν σε πήρα χαμπάρι..... μου έλεγε με χαμόγελο, βάζοντας μου λίγη κρέμα σε ένα πιατάκι ακόμα.
- Σπουργιτάκι πάλι τρύπωσες και δεν σε πήρα χαμπάρι..... μου έλεγε με χαμόγελο, βάζοντας μου λίγη κρέμα σε ένα πιατάκι ακόμα.
Καλό ταξίδι κύριε Μπάμπη.
Εκατοντάδες οι φωτογραφίες έξω απο το ζαχαροπλαστείο το "Ελληνικό"...έτσι το έλεγαν το μαγαζί του κ. Χαράλαμπου Πατεράκη, μιας και ήταν μια πόρτα με το στούντιο του άλλου μεγάλου του τσαρσιού του Ανυφαντή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου