Η ΑΝΤΑΝΑΚΛΑΣΗ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ

Δεν θα μπορούσα να μην κλέψω την ιστορία της Β. Γιακουμάκη όταν την διάβασα στην σελίδα της. Είναι αυτό που λέω τόσο καιρό, οτι κάθε σπίτι έχει και μια ιστορία απο την εποχή της Γερμανοκατοχής, ειδικά εμείς εδώ που δεχτήκαμε και το πρώτο κτύπημα. Του χρόνου 80 χρόνια απο τότε θα ήταν οτι πρέπει να μαζευτούν αυτές οι αληθινές ιστορίες!!

- Με αφορμή την επέτειο της Μάχης της Κρήτης και τις ιστορικές αναφορές στο διαδίκτυο, με το συγκλονιστικό φωτογραφικό υλικό να γρατζουνάει ακόμη μια χρονιά την ψυχή και τη σκέψη μας, θα σας διηγηθώ μια μικρή ιστορία, που θα μπορούσε να είναι ιστορία του καθενός …… και αφορά μέλος της οικογενείας μου…. τον παππού μου (από τη μεριά του μπαμπά μου) Γιακουμάκη Νικόλαο από την Κουνουπίτσα Κισάμου!!!
Ένα μεσημέρι καλοκαίρι ήταν σίγουρα ….πάνω στο μεσημεριανό φαγητό, (μεγάλα παιδιά ήμασταν τελειώναμε το λύκειο) ξεκίνησε ο μπαμπάς να λέει την εξής ιστορία …..
«…..σήμερα ήρθε και με βρήκε ο Κατσικανδαράκης ο Αντώνης ο ράφτης, (φίλος του παππού και του μπαμπά μου, είχε ζήσει χρόνια στη Γερμανία και μιλούσε άπταιστα τα γερμανικά) και με ρωτούσε για το γέρο (τον παππού), αν είναι καλά κλπ… του λέω γιατί ρωτάς και μου απάντησε …
Θοδωρή δε θα το πιστέψεις στην ταβέρνα που έχω στο λιμάνι (το κεντρικό λιμάνι του Καστελιού) , έπιασα την κουβέντα με ένα Γερμανό τουρίστα ….ηλικιωμένο αρκετά, ο οποίος μετά από δυο τρεις επισκέψεις του, είπαμε διάφορα και εξοικειωθήκαμε, μου εξομολογήθηκε στα ίσια, ότι εγώ έχω ξανάρθει εδώ στον τόπο σας ….αλλά υπό άλλες συνθήκες και πολύ παλιότερα …
Και συνεχίζοντας κατέληξε να μου πει ότι αυτός είχε πολεμήσει εδώ, με τους Γερμανούς αλεξιπτωτιστές, στη Μάχη του Καστελιού το ΄40 και είχε βαθμό και ευθύνη για την κατάληψη της κωμόπολης!
Μάλιστα από τις πιο έντονες στιγμές είπε και την οποία δεν έχει ξεχάσει ποτέ, ήταν όταν
αρχικά τον είχαν πιάσει οι ντόπιοι και ένας αξιωματούχος τους με στολή και διακριτικά τον είχε γρονθοκοπήσει στο κεφάλι! Δεν τον ξαναείδα από τότε αυτό τον άνθρωπο ……και τώρα μετά από τόσα χρόνια άραγε θα ζει ….θα ήθελα να γινόταν να τον συναντούσα!
Ο Κατσικανδαράκης ο Αντώνης, λοιπόν που ήξερε πολύ καλά τον παππού και την ζωή του γενικότερα, του απάντησε ότι αυτός ο άνθρωπος που αναρωτιέσαι, ζει και ξέρω ποιος είναι, γιατί μου έχει διηγηθεί με λεπτομέρειες τη συμμετοχή του στη μάχη του Καστελιού εκείνων των ημερών και την ίδια ακριβώς σκηνή για τον ξυλοδαρμό ενός Γερμανού αξιωματούχου….. μόνο που του εξήγησε ότι δεν ήταν στρατιωτικός, αλλά ένας απλός αρχιαγροφύλακας, με τη στολή των αγροφυλάκων που παρέπεμπε σε στρατιωτική –αστυνομική αμφίεση, (το σώμα της αγροφυλακής υπήρξε η αστυνομία των αγρών εξάλλου).
Γύρισε μάλιστα και του έδειξε από το σημείο που κάθονταν στο λιμάνι, το λόφο όπου βρίσκεται η Κουνουπίτσα και το σπίτι του παππού !
Κρίμα αναφώνησε ο Γερμανός αν είχα χρόνο θα έψαχνα να τον βρω και να του μιλήσω !!!
Αλλά τώρα φεύγω για Πελοπόννησο περιμένω το καράβι που φεύγει σε λίγο και δεν προλαβαίνω!»
Η αλήθεια είναι ότι είχαμε μείνει άφωνοι όλοι στο τραπέζι …..γιατί είχαμε ακούσει πολλές φορές τον παππού να μιλάει με όλες τις λεπτομέρειες (θα μπορούσε κάλλιστα να αποτελέσει υλικό για κινηματογραφικό σενάριο ) για εκείνες τις μέρες της Μάχης του Καστελιού, τον αρχικό θρίαμβο επί των αλεξιπτωτιστών και την κατάληψη της πόλης στη συνέχεια από τους Γερμανούς!
Την αγωνία όλων όσων συμμετείχαν στη Μάχη να μην πιαστούν, γιατί αμέσως βρέθηκαν οι καλοθελητές που τους πρόδωσαν όπως ήταν φυσικό….
Ανάμεσα σε αυτούς που πιάστηκαν ήταν κι ο παππούς, ο οποίος μεταφέρθηκε στις φυλακές της Αγυιάς, έμεινε εκεί για αρκετό καιρό …..φρικτή εμπειρία … η θηριωδία κι ο φασισμός, σε όλο του το μεγαλείο !
Κατάφερε μετά από επίπονες και οδυνηρές προσπάθειες γνωστών και φίλων να αποφυλακιστεί ……(είχε ήδη τέσσερα παιδιά ).
Μια ερώτηση μου ήρθε αυθόρμητα….. μπαμπά, ο παππούς θα δεχόταν να συναντήσει αυτό τον Γερμανό αν του το ζητούσε?
Κι ο μπαμπάς δε δίστασε να μου απαντήσει : νομίζω πως ναι …