ΚΡΙΜΑ Ο ΚΟΠΟΣ ΜΟΥ

Τετάρτη ή Πέμπτη δημοτικού αρχές του 1970 και ο δάσκαλος μας (Θεός σχωρέστον) είναι υπεύθυνος και για την χορωδία του σχολείου. Για όσους θυμούνται η χορωδία έβγαινε κάθε πρωί με τη έπαρση της σημαίας -κάναμε κάθε πρωί στην νότια αυλή- και έλεγε τον εθνικό ύμνο. Το είχε αποφασίσει ο διευθυντής του σχολείου αυτό - και αυτός συγχωρεμένος -να λέει το εθνικό ύμνο μια μικρή ομάδα καλλίφωνων, μιας και οι περισσότεροι ήμασταν φάλτσοι, παράφωνοι και πειραχτήρια. Δοκιμές στην αίθουσα ένας -ένας, αυτός με το μαντολίνο του (θα τον καταλαβαίνατε έτσι και αλλιώς) και μεις να ξεκινούμε το τραγούδι που θα μας έδινε την ευκαιρία να γίνουμε "διάσημοι" ανάμεσα στα κορίτσια. (η χορωδία ήταν γυναικεία υπόθεση τελικά!!)
Το τραγούδι ήταν η "Μακεδονία ξακουστή"... μπήκα και γω μέσα φουριόζος και πανέτοιμος κρατώντας το τραγούδι γραμμένο σε χαρτί ...με έκοψε στην πρώτη στροφή. 
- Γιάννη οι γάιδαροι τραγουδάνε καλύτερα!! μου είπε και είχε δίκιο, αλλά ..εγώ φεύγοντας κάτι του είπα, οπότε με ξανακάλεσε μέσα....
Για να μην σας τα πολυλογώ, έφαγα ένα στραβοπαλάμιδο -τότε ήταν ελεύθερο και με συγκατάθεση των γονέων μας- και σαν τιμωρία επειδή αντιμίλησα, να μάθω το Μακεδονία Ξακουστή" ως αύριο για να το πω στην τάξη.
Μακεδονία ξακουστή,
του Αλεξάνδρου η χώρα,
που έδιωξες τους βάρβαρους
κι ελεύθερη είσαι τώρα.
Ήσουν και θα 'σαι ελληνική,
Ελλήνων το καμάρι,
κι εμείς θα σ' αντικρίζουμε
περήφανα και πάλι.
Οι Μακεδόνες δεν μπορούν
να ζούνε σκλαβωμένοι,
όλα και αν τα χάσουνε
η λευτεριά τους μένει.
Όλο το βράδυ το λεγα με την μάνα μου για να μην φάω κι άλλο ξύλο....ώσπου το 'μαθα. 
Κρίμα στον κόπο μου....γιατί την επομένη ούτε το 'πα, ούτε με έβαλε στην χορωδία παρά την προσπάθεια μου.....
Πάντως το 'μαθα!!