ΔΕΝ ΕΡΩΤΗΘΗΚΑ ΠΟΤΕ...

Μια συνέντευξη του μακαριστού Ειρηναίου τον Οκτώβριο του 1980
-Τρέφω απέραντο σεβασμό στο Οικουμενικό μας Πατριαρχείο αλλά η απόφαση του να με αντικαταστήσει στη Μητρόπολη Γερμανίας, την θεωρώ, με επιστολή μου προς τον Πατριάρχη Δημήτριο, άκρως αυστηρή και άδικη για το πρόσωπον και την Διακονία μου στην Εκκλησία.
Η απόφαση της Ιεράς συνόδου της Εκκλησίας της Κρήτης της 23ης Ιουνίου δημιούργησε ένα σοβαρό πρόβλημα και θέτει τα εξής ερωτήματα: 
Α. Μπορεί ένα μέρος της εκκλησίας να στρέφεται εναντίον του συνόλου αυτής που είναι κλήρος και λαός;
Β. Μπορεί η διοικούσα εκκλησία να αγνοεί και να περιφρονεί τη γνώμη και τη θέληση του ποιμνίου της σε θέματα που αφορούν την πνευματική του καθοδήγηση;
Γ. Έχει ή δεν έχει το λαϊκό στοιχείο το δικαίωμα να εκφράζει τη γνώμη του και να μετέχει ενεργώς σε θέματα που αφορούν την λατρευτική και διδακτική ζωή της εκκλησίας και της διοίκησης της;
- Δεν με ενδιαφέρει επιτέλους αν θα πάω ή δεν θα πάω Μητροπολίτης στην Κίσαμο. Με ενδιαφέρει όμως:
α) το εκκλησιαστικό θέμα που έχει προκύψει στην μητρόπολη αυτή και γενικότερα στην εκκλησία, αν δηλαδή το λαϊκό στοιχείο έχει το δικαίωμα να εκφράζει ή όχι την θέληση του.
β) με ενδιαφέρει και με προβληματίζει το παράπονο και η πικρία ου λαού αυτού.

- Δεν αγωνίζομαι για τίποτα άλλο παρά για την ενότητα Έθνους, Εκκλησίας και Λαού σε μια τόσο κρίσιμη περίοδο για τον άνθρωπο, τον κόσμο, και την πατρίδα μας.
- Σε μια ιστορική καμπή όπως είναι η εποχή μας, που ο κόσμος γίνεται κάθε μέρα πιο σκληρός και απάνθρωπος και ζητά μια ελπίδα ανθρωπιάς σε μια καμπή που οι νέες γενεές θέλουν να τον ανατρέψουν με τρομοκρατικές ενέργειες ή τον αρνούνται και καταφεύγουν στα ναρκωτικά, στις αυτοκτονίες στις παραθρησκείες, η εκκλησία πρέπει να ακούσει τον μεγάλο πόνο και να γίνει πάλι το "φως και το άλας" του.
Οι άνθρωποι και οι λαοί δεν σώζονται μόνο με το "κατά κεφαλήν εισόδημα" και οι βαθιές κρίσεις των λαών και των πολιτισμών δεν ξεπερνιούνται μόνο με κοινωνικοπολιτικές μεταβολές, αλλά χρειάζονται και μια "αλλαγή εκ βαθέων" μια ηθική ανακαίνιση, που μόνο μια ζωντανή Εκκλησία μπορεί να την επιχειρήσει. 
-Ο καταστατικός χάρτης της εκκλησίας πρέπει να αλλάξει, ώστε να θεσμοθετηθεί και η συμμετοχή του πληρώματος της εκκλησίας στην εκλογή των Ιερωμένων.
- Το 1971 που πήγα στην Γερμανία, δεν ερωτήθηκα και επομένως δεν συμφώνησα ποτέ γι αυτήν την μετάθεση. Είχα όμως χρέος να υπακούσω στην φωνή της Εκκλησίας
- Την συνείδηση μου βασανίζει ακόμα και τώρα...πως έφυγα το 1971 απο την κίσαμο χωρίς να ερωτηθώ και γιατί τώρα δεν μπορώ να γυρίσω στην παλιά μου Μητρόπολη
Οκτώβρης 1980