Η ζωή δεν έχει μόνο τη χαρά και τη δύναμη, έχει και τον πόνο και την στέρηση. Για κάποιους συνάνθρωπους μας, που η ζωή τους εξανάγκασε σε επαίτες ή ζητιάνους, οι Άγιες τούτες μέρες θα περάσουν πολύ πιο δύσκολα. Η Κρήτη μέσα από την ευγένεια της ψυχής των ανθρώπων της, τους ονόμασε τους ανθρώπους αυτούς με μια λέξη πιο χρηστική, πιο Χριστιανική…. Διακονιάρηδες… προερχόμενη από το διακονώ που σημαίνει υπηρετώ και βοηθώ τον συνάνθρωπο μου .Επείνασα γαρ και εδώκατε μοι φαγείν,
Εδίψησα και εποτίσατέ με,
Ξένος ήμην και συνηγάγετέ με,
Γυμνός και περιεβάλλατέ με,
Ησθένησα και επεσκέψασθέ με,
Εν φυλακή και ήλθατε προς με
(Ματθ.25)
Η διακονιάρηδες μου θυμίζουν πάντα αυτό το ιερό κείμενο που εκφράζει όλη την ουσία του Χριστιανισμού και της Χριστιανική αγάπης που κρίνει γενεές και γενεές ανθρώπων.
Υπήρχε και πρέπει να υπάρχει και σήμερα αγαπητά τέκνα των επαρχιών Κισάμου και Σελίνου μια ζωντανή παράδοση ευσπλαχνίας και ανθρωπιάς που δεν είναι τίποτα άλλο από την Βασιλική εντολή της «αγάπης του πλησίον». Μια παράδοση που παιδαγωγούσε σε ευγένεια και ανθρωπισμό τον λαό του νησιού μας και που θα παραμείνει ασφαλώς για πάντα ένα από τα ωραιότερα μνημεία του ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ της Κρήτης μας.
ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΑΚΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου