Σας υποσχέθηκα χθες μια ιστορία με αφορμή το αν είναι, ή δεν είναι οικόπεδα (όταν πουλιούνται) και χωράφια (όταν φορολογούνται) τα εκτός σχεδίου αγροτεμάχια. Αυτό συνέβη στα χρόνια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Σε μια περίοδο βαριάς οικονομικής κρίσης στην Οθωμανική Αυτοκρατορία γίνεται συζήτηση για την εξεύρεση νέων πόρων και ο βεζύρης μαζί με τον επί των οικονομικών υπουργό προτείνουν τη φορολόγηση του γένους των γύφτων, που δεν πλήρωνε φόρους μέχρι τότε, σαν λύση. Ο ευσεβής σουλτάνος προτείνει να φορολογήσουν μόνο τους χριστιανούς γύφτους, οι άλλοι προτείνουν όλους, γίνεται καβγάς, στο τέλος ο βεζύρης προτείνει να τους μαζέψουν όλους και να αποφασίσουν επιτόπου. Μια ωραία μέρα τους συγκεντρώνει στο Ατ Μεϊντάν (βυζαντινό Ιππόδρομο), όπου εμφανίστηκαν χιλιάδες αμέτρητες. Βγαίνει ο βεζύρης στο βήμα και λέει:
-Ο πολυχρονεμένος μας Σουλτάνος και το Ντοβλέτι αποφάσισαν να φορολογήσουν το γένος των γύφτων. Για να ξέρουμε τι μας γίνεται παρακαλώ οι μουσουλμάνοι γύφτοι να πάνε από αριστερά και οι χριστιανοί από δεξιά
Πριν καλά-καλά το πει οι μουσουλμάνοι γύφτοι καταχαρούμενοι, τρέχοντας ξεχώρισαν από τους χριστιανούς ομογενείς, οι οποίοι τρέμοντας περίμεναν να ακούσουν το τι τους περίμενε. Μόλις χώρισαν λέει πάλι ο βεζύρης:
-Το άνθος της Δικαιοσύνης ο μεγάλος ηγέτης των Πιστών, ο Σουλτάνος μας, αποφάσισε να πληρώνουν οι μουσουλμάνοι γύφτοι τριάντα γρόσια φόρο και οι χριστιανοί να μην πληρώνουν καθόλου.
Δεν πρόλαβε να τελειώσει το λόγο του και οι μουσουλμάνοι γύφτοι έτρεξαν πάλι ενώθηκαν με τους χριστιανούς φωνάζοντας:
-Όλοι οι γύφτοι (είμαστε) μια γενιά.
Έτσι επεβλήθη φόρος σε όλους και έμεινε και η παροιμία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου