ΑΕΡΙΝΟΣ

Γράφει ο ΜΙΧΑΛΗΣ ΜΟΥΝΤΑΚΗΣ
To μικρό ορεινό χωριό των Εννιά Χωριών με τις πρασινάδες και τα τρεχούμενα νερά. Σκαρφαλωμένο σε υψόμετρο 700 μ. στη νότια πλευρά του Κουτρούλη πάνω από το Κεφάλι. Αγναντεύει τον Αϊ Δίκιο στα νότια και στα δυτικά τη λαγκαδιά της Βάθης με τους καταπράσινους ελαιώνες και το Φαράγγι που καταλήγει στη θάλασσα του Στόμιου. Μικρό αλλά γραφικό χωριό. Με τις πεζούλες του και τα κηπευτικά του. Με ένα ιδιόμορφο και μοναδικό μικροκλίμα που χαίρεσαι να το ζεις και παράλληλα ευνοεί την ανάπτυξη λογιών - λογιών κηπευτικών και δένδρων. Πήλιο των Εννιά Χωριών, το είπαν ορισμένοι και δεν έχουν άδικο.
Το όνομά του, όπως μαρτυρεί και η λέξη, το έλαβε πιθανόν από την αερινάδα του τόπου, τον αέρα, που φυσά πάντα εκεί. Αερινάδα, λοιπόν, είχε το χωριό γι’ αυτό και ονομάστηκε Αερινό. Το Αερινό. Ουδετέρου γένους. Αναφέρεται σε Βενετσιάνικες καταγραφές του 1630, aerino. Το αρσενικό ήρθε στη συνέχεια ως επικρατέστερο πάντα στη γλώσσα μας του θηλυκού και του ουδετέρου και έγινε Αερινός. Ο Αερινός.
Το χωριό, σε παλαιότερες εποχές έσφυζε από ζωή, όπως μαρτυρούν οι αριθμοί: Το 1940 είχε 116 κατ. και το 1971 28. Σήμερα οι μόνιμοι κάτοικοι του χωριού είναι 8.
Στις 14 του Σεπτέμβρη γιορτάζει κάθε χρόνο η εκκλησία του Τιμίου Σταυρού και είναι μια πρώτης τάξεως ευκαιρία να συγκεντρωθούν εκεί οι Αερινιώτες, να τα πουν, να ξαναθυμηθούν με νοσταλγία τα περασμένα, να μιλήσουν για το χωριό που σε πείσμα των καιρών εξακολουθεί να ζει και δεν χάνεται και να ευχηθούν «και του χρόνου».
Παρών όπως πάντα στο πανηγύρι ο Λευτέρης Σκαλίδης. Ο πρύτανης στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας. Γέννημα και θρέμμα του Αερινού. Απλός και ταπεινός στους τρόπους και τη συμπεριφορά του. Η φράση: «Η σεμνότητα είναι αρετή», βρίσκει απόλυτη ταύτιση στο πρόσωπό του.
Και δεν είναι μόνο ο Λευτέρης. Ο Αερινός υπήρξε τόπος καταγωγής (χωρίς αυτό να έχει αναδειχθεί) και άλλων επιφανών ανθρώπων. Ο Αναγνώστης Σκαλίδης είχε τις ρίζες της καταγωγής του στον Αερινό. Ακόμη και του γνωστού μουσικοσυνθέτη Μίκη Θεοδωράκη από εκεί λέγεται ότι ξεκινούν και οι δικές του ρίζες, σύμφωνα με μαρτυρίες ντόπιων.
Ο Αερινός τα τελευταία χρόνια ακολούθησε την πορεία των χωριών της ενδοχώρας με τη μείωση του πληθυσμού του στο ελάχιστο αλλά κρατεί όμως χάρη στο πείσμα και την αγάπη ορισμένων ανθρώπων που τους αρέσει η αερινάδα κι η ευγοράδα του τόπου και δεν το εγκαταλείπουν και έτσι ευτυχώς το χωριό δεν χαρακτηρίζεται ερημωμένο.
Ο Αερινός σήμερα, με τους ελάχιστους πλέον μόνιμους κατοίκους του, ζει με τις αναμνήσεις των ανθρώπων που τον έζησαν, όταν το χωριό έσφυζε από ζωή και περιμένει την όποια ανάπτυξή του που δεν μπορεί να είναι άσχετη με το μοναδικό φυσικό περιβάλλον της περιοχής, την καταπληκτική παραλία του Λαφονησιού και βέβαια τα προγράμματα αγροτουρισμού που αναπτύσσονται σε τέτοια φυσικά ορεινά τοπία. Για τους λάτρεις του είδους έχει όλες τις προϋποθέσεις για μια τέτοια ανάπτυξη, αφού συνδυάζει, αρμονικά βουνό και θάλασσα. Στο γειτονικό Κεφάλι, ορισμένοι τολμηροί με πάθος και μεράκι αλλά και πολλές δυσκολίες έχουν ξεκινήσει ένα τέτοιο δρόμο.