ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

ΔΕΝ ΝΙΚΗΣΑΝ ΟΙ ΕΡΠΥΣΤΡΙΕΣ

Γράφει η ΦΩΤΕΙΝΗ ΣΕΓΡΕΔΑΚΗ
“Η δεύτερη μέρα της κατάληψης είναι αυτή που έχει συνδέσει το φοιτητικό με το εργατικό κίνημα. Ο λαός της Αθήνας, εφοδιάζει το Πολυτεχνείο ασταμάτητα με τεράστιες ποσότητες τροφίμων, τσιγάρων,φαρμάκων κ.λ.π. Τα πάντα μοιράζονται δωρεάν.
Κάποιος περνώντας με αυτοκίνητο στην Πατησίων πετάει ένα χιλιάρικο. Το παράδειγμά του το μιμούνται αμέσως κι άλλοι.
Γίνονται έρανοι από μέσα από τα κάγκελα του Πολυτεχνείου. Μέσα σε πέντε λεπτά, μαζεύονται σ’ ένα κράνος 3000 δρχ. Το μόνο που λείπει από τους αγωνιστές του Πολυτεχνείου είναι ο... ύπνος. Χαράματα της Παρασκευής, βρίσκονται και πάλι σκαρφαλωμένοι στα κάγκελα και τα συνθήματα δονούν τον αέρα.
Οι μάζες που συγκεντρώνονται είναι πολύ πυκνότερες. Γύρω στις 10 το πρωί, γίνεται η οργανωμένη και θριαμβευτική είσοδος των οικοδόμων στο Πολυτεχνείο, που κατευθύνονται αμέσως στο κτίριο Γκίνη όπου συγκαλείται καινούργια συνέλευση. Η παρουσία των οικοδόμων με την αγωνιστική τους παράδοση ηλεκτρίζει την ατμόσφαιρα και ανεβάζει τον ενθουσιασμό και την μαχητικότητα.
Μαζί με τους οικοδόμους μπαίνουν και πολλοί μαθητές. Οι εργάτες τους παραχωρούν το κτίριο Γκίνη και το μεσημέρι γίνεται η πρώτη μαθητική συνέλευση. Οι μαθητές, είναι εξαιρετικά πολυάριθμοι κι έντονα πολιτικοποιημένοι. Αρνούνται να περιορίσουν τον αγώνα τους σε μαθητικά πλαίσια, όπως τους ζητείται από φοιτητές που βρίσκονται στην αίθουσα, και δηλώνουν, πως την επόμενη μέρα -Σάββατο- θα κλείσουν όλα τα Γυμνάσια. Αμέσως ύστερα από τους μαθητές συγκεντρώνονται και πάλι οι εργάτες για την τελευταία τους συνέλευση, γύρω στις 8 η ώρα το βράδυ της Παρασκευής.
... Δημιουργούνται πολυάριθμες επιτροπές εργατών με αποστολή να σκορπιστούν στα εργοστάσια για να ξεσηκώσουν κι άλλους εργάτες και να συγκροτήσουν Επιτροπές
Πάλης στους χώρους δουλειάς. Ήδη όμως ένας τραυματισμένος οικοδόμος, φέρνει, στην συνέλευση την είδηση ότι έξω άρχισαν οι συγκρούσεις με την αστυνομία.
Σε λίγο το Πολυτεχνείο βομβαρδίζεται με δακρυγόνα που έρχονται από πολύ μακρυά, μια και η αστυνομία δεν τολμά να ζυγώσει το Πολυτεχνείο, που περιβάλλεται πάντα από αποφασισμένους διαδηλωτές.
Όλο σχεδόν το κέντρο της Αθήνας γίνεται πεδίο συγκρούσεων. Το ραδιόφωνο του Πολυτεχνείου μεταδίδει τις ειδήσεις και μεταφέρει τον αγωνιστικό παλμό των μαχητών, που συγκρούονται σκληρά, με την αστυνομία σ’ όλη την Αθήνα που είναι στο πόδι. Έρχονται αναφορές ότι ολόκληρες συνοικίες είναι στους δρόμους και τις πλατείες και περιμένουν κάποιον να τους πει τι να κάνουν, ένα σύνθημα, μια προκήρυξη!
Η ηρωική εξέγερση των μαζών είναι πια γεγονός. Ένα γεγονός που την σημασία του δεν θα μπορέσουν να συντρίψουν οι ερπύστριες, των τανκς, αλλά αντίθετα θα τονίσουν πιότερο ακόμη τη σημασία του και τις βαθιές για τη μελλοντική διεξαγωγή του αγώνα συνέπειές του...”