Στα χρόνια της Τουρκοκρατίας κάποιοι χριστιανοί είχαν στην παρέα τους ένα πλούσιο τουρκοκρητικό. Περνούσαν καλά, γλεντούσαν μαζί, ήταν αυτό που λέμε κολλητοί. Μια μέρα του λένε:
-Μουσταφά, εμείς σε καλούμε στα σπίθια μας όντε -ν- εορτάζομε, εσύ όμως....
-Κι ήντα να κάμω μωρέ κοπέλια, απού δεν έχει η πίστη μας εορτές;
Το σκέφτηκαν οι άλλοι (το είχαν ήδη σχεδιάσει) και του λένε:
-Να σε βαφτίσομε χρισθιανό, να εορτάζεις και συ.
Προβληματίστηκε ο Μουσταφάς, το καλοσκέφτηκε, δεν ήθελε να χάσει την καλή παρέα και στο τέλος δέχτηκε. τον βάφτισαν λοιπόν και τον έβγαλαν Γιάννη. Στις 6 του Ιανουαρίου, του λένε:
-Αύριο Γιάννη είναι του Άι Γιάννη του Βαφτιστή, μόνο ξιά σου.
Άρχοντας ο Γιάννης, έσφαξε οζά από το κοπάδι του ετοίμασε ένα πλούσιο τραπέζι, οι φίλοι καλοπέρασαν.
Στις 14 του Γενάρη του λένε:
-Γιάννη, αύριο είναι του Άι Γιάννη του Καλυβίτη και θάρθουμε να σου ευχηθούμε.
Ετοιμάζει ο Γιάννης πάλι τραπέζι.
Στις 26 του Γενάρη του λένε:
-Γιάννη, αύριο είναι του άι Γιάννη του Χρυσοστόμου.
Πάλι τραπέζι ο νεοφώτιστος.
Στις 23 του Φλεβάρη πρώτη και δεύτερη εύρεση της κεφαλής του Ιωάννη του Προδρόμου, 30 Μαρτίου Ιωάννη της Κλίμακος, 8 Μαϊου του Θεολόγου, Γέννηση Προδρόμου, Αποτομή Προδρόμου, του Ιωάννη του Δαμασκηνού, ξανά του Χρυσοστόμου, του Ιωάννη του Ελεήμονα, τρίτη Εύρεση κεφαλής Προδρόμου, Ιωάννη του Ρώσου, Ιωάννη, Ιωάννη, κάθε φορά ο Γιάννης πλουσιοπάροχο τραπέζι, οι φίλοι να τρώνε και να πίνουν.
Κάποια στιγμή διαπίστωσε το κοπάδι του να λιγοστεύει επικίνδυνα. Λίγο πριν βαρέσει κανόνι, ζήτησε από τους φίλους του να του δείξουν τον άγιο του. Τον πήγαν σε μια εκκλησία και του έδειξαν την εικόνα του Προδρόμου, ξυπόλυτου, ισχνού, ντυμένου με το τρίχινο ρούχο. Το βλέπει ο Γιάννης και λέει.
-Ετσά πήγετε να με καταντήσετε και μένα μωρέ ρωμιοί; Όι, Μουσταφά με λένε πάλι...
