Ας σταματήσει τουλάχιστον ο εμπαιγμός
Ο Υφυπουργός Υποδομών κ.Μαγκριώτης, ανακοίνωσε στο Ηράκλειο ότι η κυβέρνηση «προικοδοτεί» την κατασκευή του νέου αεροδρομίου Καστελλίου με 500 εκατομμύρια ευρώ. Παράλληλα, σύμφωνα με το ρεπορτάζ των ΜΜΕ είπε :
«Αρνηθήκαμε να δώσουμε το αεροδρόμιο των Χανίων και της Σητείας που ζητούσαν οι κατασκευαστές».
Τί σημαίνει η αποστροφή αυτή του λόγου του κ.Υφυπουργού ; Τί είδους διαπραγμάτευση είχε η κυβέρνηση με τους υποψηφίους κατασκευαστές του αεροδρομίου Καστελλίου η οποία δεν έγινε ως τώρα γνωστή στην κοινή γνώμη ; Πώς ακριβώς συνδέθηκε στη διαπραγμάτευση αυτή το αεροδρόμιο Καστελλίου με τα αεροδρόμια Χανίων και Σητείας; Έχει σχέση η διαπραγμάτευση αυτή με την καθυστέρηση των μελετών και της δημοπράτησης του αεροδρομίου Χανίων;
Τα ερωτήματα αυτά δεν έχουν μόνο τοπική διάσταση. Καταδεικνύουν αδιαφάνεια στους χειρισμούς για τεράστιες επενδυτικές δαπάνες, κρίσιμης σημασίας για την ανάπτυξη ολόκληρης της Κρήτης. Πληροφορείται δε η κοινή γνώμη ενέργειες και προθέσεις της κυβέρνησης «από σπόντα», από αναφορές και συζητήσεις που έγιναν στα πλαίσια εσωκομματικών συγκρούσεων στην κομματική συνδιάσκεψη του ΠΑΣΟΚ στην Κρήτη.
Η κυβέρνηση διαρκώς αναβάλλει τη δημοπράτηση της επέκτασης του αεροδρομίου Χανίων, με ορατό πλέον τον κίνδυνο της αδυναμίας χρηματοδότησης του έργου από το ΕΣΠΑ. Από το Νοέμβριο του 2009, όπου επί Υπουργίας κ.Ρέππα, ανακοινώθηκε ότι «εντός ενός μηνός» θα ήταν έτοιμες οι μελέτες, φτάσαμε στο Μάιο του 2011, όπου από του βήματος της Βουλής ο κ.Μαγκριώτης είπε ότι οι μελέτες θα ήταν έτοιμες ως τον Ιούλιο του 2011. Τελειώνει και ο Αύγουστος του 2011, και δεν έχει σημειωθεί καμιά πρόοδος.
Ας σταματήσει τουλάχιστον ο εμπαιγμός.
Μανούσος Γ. Βολουδάκης
Ήταν στις αρχές της δεκαετίας του 60. Πήγαινα στην Τετάρτη ή Πέμπτη τάξη του Δημοτικού σχολείου. Ο μεγάλος μου αδερφός που μόλις είχε πιάσει δουλειά μου υποσχέθηκε μια μέρα: «όταν περάσεις στο Γυμνάσιο θα σου πάρω ένα ρολόι». Τότε δίναμε εξετάσεις για να μπούμε στο Γυμνάσιο, μόλις παίρναμε το ενδεικτικό μας από το Δημοτικό. Όσοι απορρίπτονταν, μπορούσαν να ξαναδώσουν εξετάσεις το Σεπτέμβριο μήνα για να εισαχθούν. Στο Γυμνάσιο πέρασα τον Ιούνιο και με καλή σειρά, η υπόσχεση όμως δεν πραγματοποιήθηκε, διότι προφανώς δεν επέτρεψαν τα οικονομικά του αδερφού. Εγώ καρτερικά περίμενα και σιωπηλά ανυπομονούσα. Τελικά η υπόσχεση πραγματοποιήθηκε όταν πήγαινα στην Τρίτη τάξη του Γυμνασίου, τα Χριστούγεννα. Ο δέκατος τρίτος μισθός του αδερφού μου του έδωσε την άνεση, φαίνεται, να μου πάρει το ρολόι.
