Η επίσκεψη στην Κίσαμο είναι μοναδική εμπειρία. Η γνωριμία με την επαρχία δεν έχει να κάνει μονάχα με το ζεστό και φωτεινό ήλιο, την κρυστάλλινη θάλασσα, τα φαράγγια, την παρθένα γη, την μεγάλη χρονική διάρκεια διακοπών σας στην περιοχή. Η γνωριμία με την επαρχία Κισάμου είναι ταυτόχρονα κι ένα ταξίδι στην μακραίωνη ιστορία της, τον πολιτισμό, την παράδοση, τα ήθη και έθιμα, την φιλόξενη ψυχή των ανθρώπων της....Όσοι δεν μπορείτε να το ζήσετε... απλά κάντε μια βόλτα στο ιστολόγιο αυτό και αφήστε την φαντασία σας να σας πάει εκεί που πρέπει...μην φοβάστε έχετε οδηγό.... τις ανεπανάληπτες φωτογραφίες του καταπληκτικού Ανυφαντή.





Τετάρτη 6 Μαΐου 2020

Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΙΔΙΟΚΤΗΤΗΣ ΤΗΣ ΗΜΕΡΗΣ ΓΡΑΜΒΟΥΣΑΣ

Ο Νικολό Ντα Πόντε 1491 - 1585 ήταν 87ος Δόγης της Βενετίας σε μια περίοδο με μεγάλες εντάσεις. Γεννήθηκε στην Αγία Άννα της Βενετίας και ήταν γιος του Αντόνιο ντα Πόντε και της Ρεγγίνας Σπαντολίνο που καταγόταν από την Κωνσταντινούπολη. Η πατρική του οικογένεια ζούσε στην Χαλκίδα την περίοδο της Βενετοκρατίας και πέρασε μεγάλες δυσκολίες από την εποχή που οι Οθωμανοί κατέκτησαν την Εύβοια (1470) αλλά ο γάμος του πατέρα του με Ελληνίδα δείχνει ότι διατηρούσαν έντονα τις εμπορικές τους δραστηριότητες στην Ανατολή.
Ο Νικολό Ντα Πόντε εξελέγη Πραίτορας του Αγίου Μάρκου (3 Μαρτίου 1578) και στην συνέχεια Δόγης της Βενετίας (3 Μαρτίου 1578) ύστερα από πολλές περιπέτειες και 44 ψηφοφορίες. Παρά το γεγονός ότι έγινε δόγης κοντά στα 90 του και κυβέρνησε 7 χρόνια ήταν απίστευτα πολιτικά ενεργός για την ηλικία του, οι νεώτεροι τον έβλεπαν με μεγάλο θαυμασμό να προχωράει σε μεγάλες διοικητικές μεταρρυθμίσεις ιδιαίτερα στο Συμβούλιο των Δέκα, πολλές φορές διακρίθηκε στην σύγκρουση του με τον κλήρο. Πέθανε σε ηλικία 94 ετών (30 Ιουλίου 1585). 
Μάλλον με το να γίνει δόγης του δόθηκε και η Γραμβούσα 1578, αφού το οικόσημο της οικογένειας του βρισκόταν μαζί με το λιοντάρι στην είσοδο του κάστρου της Γραμβούσας ως και το 1692 οπότε με την κατάληψη του φρουρίου από τους Τούρκους το ξήλωσαν απο την θέση του. Η φωτογραφία απο το οικόσημο είναι του Λεωνίδα Καλλιβρετάκη το 2008. 



Δεν υπάρχουν σχόλια: