Στερείται, ο πιστός λαός του Θεού, τη βιωματική του συμμετοχή στην ιερότερη και αγιότερη περίοδο της πίστης του, αυτή της Αγίας και Μεγάλης Εβδομάδας. Ζει την οδύνη της αποχής από τα Θεία Πάθη. Έκλεισαν οι Εκκλησιές, άδειασαν οι Ναοί μας, σιώπησαν ακόμα και τα μεγάφωνα. Τουλάχιστον μας έμειναν οι καμπάνες να μαρτυρούν και διαλαλούν το μυστήριο του Πάθους και της Ανάστασης. Συμφωνήσαμε με όλα αυτά. Συγκατατεθήκαμε, τα υιοθετήσαμε γιατί κατανοούμε ...........
..την αναγκαιότητα συμβολής και συμμόρφωσης στα μέτρα πρόληψης και προστασίας των ανθρώπων μας από την αόρατη αυτή απειλή. Η Εκκλησία, εξάλλου, είναι πηγή και αίτια ζωής και χαράς και μάλιστα αέναης χαράς, η οποία νικά τον θάνατο και χαρίζει σε όλους «ζωή χαρισάμενο». Αυτό θα διαλαλήσει και θα διατρανώσει σε λίγες ημέρες. Αυτή είναι η πίστη Της, το βίωμά Της και η εμπειρία Της. Για όσους ελεύθερα και αβίαστα αποδέχονται τις αμετάθετες αλήθειες Της. Επαινέσαμε και επικροτήσαμε τις αποφάσεις που πρόωρα έλαβε η Κυβέρνησή μας, σώζοντας ζωές. Εκφράσαμε και εκφράζομε την ευγνωμοσύνη μας τόσο προς την Κυβέρνηση, όσο και προς την επιστημονική κοινότητα της χώρας μας, με προεξάρχοντα τον καταξιωμένο ανά την οικουμένη καθηγητή λοιμωξιολογίας κ. Σ. Τσιόδρα ως και όλη την επιστημονική του ομάδα, οι οποίοι συνέβαλαν και συμβάλλουν προς την κατεύθυνση αυτή, ευχόμεθα ως το τέλος της δοκιμασίας αυτής.
Όμως… παρατηρώντας τον θόρυβο και την υπερβολή των όσων βλέπουν το φως της δημοσιότητας στην αρχή της Μεγάλης Εβδομάδας και αφορούν την πίστη, νιώθουμε βαθιά την ανάγκη να εκφράσουμε τη διαφωνία, διαμαρτυρία και απορία μας. Όχι επειδή συμφωνούμε με τα δρώμενα και γενόμενα, αλλά επειδή μοιάζει σαν κάποιοι να αναζητούσαν ευκαιρία στοχοποίησης της καρδιάς της Εκκλησίας, δηλαδή του Μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας. Συντάσσονται ανακριτικές εκθέσεις, λαμβάνονται καταθέσεις, σχηματίζονται δικογραφίες, αστυνομικές δυνάμεις περικυκλώνουν Ναούς, ζητούνται εισαγγελικές παρεμβάσεις και δίδονται παραγγελίες, ενεργοποιούνται αυτόφωρα, η Εκκλησία εκδίδει ανακοινώσεις, και οι ιθύνοντες δηλώνουν: «αυτά που συνέβησαν σήμερα σε εκκλησίες… θέτουν σε μεγάλο κίνδυνο τη ζωή των πολιτών και τη δημόσια υγεία». Ποιο το… «έγκλημά» τους; Κοινώνησαν μικρό αριθμό πιστών! Επιπροσθέτως: ακατανόμαστοι χαρακτηρισμοί και ύβρις εξαπολύονται για το συστατικό Μυστήριο της Εκκλησίας, τη Θεία Ευχαριστία. «Παντιέρα», Την ονομάζουν κάποιοι. «Επιμονή στο καταστροφικό» και «ακατανόητο», κάποιοι άλλοι το γεγονός ότι Ιερέας καταλύει την εναπομείνασα Θεία Κοινωνία! Έτεροι τινές ειρωνεύονται τον Ι. Κλήρο: «μικρό παιδί σκυμμένο προσκυνηματικά» ονομάζουν διάκονο που γονατισμένος ενώπιον της Αγίας Τραπέζης λαμβάνει την ευλογία του λειτουργού Ιερέως. Περιγελούν, υβρίζουν, λοιδορούν, συκοφαντούν, ειρωνεύονται, χλευάζουν…
Διαβάζοντας λοιπόν τις ειδήσεις των τελευταίων γεγονότων και προσπαθώντας να τα ερμηνεύσουμε, διερωτώμεθα: Προς τι όλα αυτά; Προς τι όλη αυτή η δημοσιότητα και υπερβολή; Το ότι μετάλαβαν 10 πιστοί σε όλη την ελληνική επικράτεια, αυτό «θέτει σε κίνδυνο τη ζωή των πολιτών και τη δημόσια υγεία»; Το ότι καθ’ όλη τη διάρκεια του Σαββατοκύριακου, ως και του προηγούμενου, εκατοντάδες – χιλιάδες συμπολίτες μας, αμέριμνοι έκαναν τη βόλτα τους και απολάμβαναν την καλοκαιρία σε όλους σχεδόν τους παραλιακούς δρόμους της πατρίδας μας, αυτό δεν «θέτει σε κίνδυνο τη δημόσια υγεία»; Το γεγονός, επίσης, ότι χιλιάδες άλλοι συνωστίζονται, σε καθημερινή βάση, στις αλυσίδες των καταστημάτων τροφίμων, ούτε αυτό θέτει σε «κίνδυνο τη δημόσια υγεία»; Γιατί εκεί δεν τίθενται σε εφαρμογή τα τόσο απόλυτα και ακατανόητα μέτρα που ενεργοποιήθηκαν επειδή μετάλαβαν 10 άνθρωποι; Γιατί εκεί δεν υπάρχουν εισαγγελικές παραγγελίες, ανακρίσεις, αστυνομικές δυνάμεις; Γιατί δεν σχηματίζονται δικογραφίες; Απλά, εάν κάποιοι από αυτούς κριθούν παραβάτες, προφανώς πληρώνουν το πρόστιμο της παράβασης. Δεν τους κυνηγά ούτε η Αστυνομία, ούτε ο Εισαγγελέας. Ένας πιστός όμως επειδή κοινώνησε το Σώμα και το Αίμα του Χριστού θα πρέπει να πάει αυτόφωρο! Τι ειρωνεία αλήθεια! Ενώπιον του Εκούσιου Πάθους… τι μας φέρνουν στη σκέψη και την καρδιά όλα αυτά;
Μήπως λοιπόν θα πρέπει να πέσουν οι τόνοι και να μη… βιάζονται κάποιοι να ανεβάσουν πρόωρα τον Χριστό στον Σταυρό; Μήπως θα πρέπει να γίνει κατανοητό και σεβαστό το βαθύ αίσθημα πίστης ενός λαού, που δεν είναι… «φολκόρ» και «έθιμο», αλλά τρόπος και στάση ζωής και η όποια προσέγγιση να γίνεται με περισσότερο σεβασμό στην πίστη και με διάκριση στα πρόσωπα; Και τα μέτρα να τηρηθούν, αλλά, κυρίως και κατ’ εξοχήν, να μη διαπομπεύεται και στοχοποιείται το ιερότερο μυστήριο της Εκκλησίας, η Θεία Ευχαριστία; Όχι γιατί το έχει ανάγκη, αλλά γιατί εμείς δεν μπορούμε να ζήσουμε χωρίς Χριστό. Όσοι τουλάχιστον ελεύθερα Τον αποδέχονται στη ζωή τους. Πορεύεται ο Νυμφίος Χριστός προς το Εκούσιο Πάθος μέσα στο μυστήριο της σιωπής. Ας καταλαγιάσει λοιπόν όλος αυτός ο κουρνιαχτός και ας γίνει σεβαστή η εσωτερική ανάγκη ενός λαού να ψηλαφίσει το μυστήριο του Πάθους και της Ανάστασης.
Καλή Ανάσταση σε όλους μας!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου