Η επίσκεψη στην Κίσαμο είναι μοναδική εμπειρία. Η γνωριμία με την επαρχία δεν έχει να κάνει μονάχα με το ζεστό και φωτεινό ήλιο, την κρυστάλλινη θάλασσα, τα φαράγγια, την παρθένα γη, την μεγάλη χρονική διάρκεια διακοπών σας στην περιοχή. Η γνωριμία με την επαρχία Κισάμου είναι ταυτόχρονα κι ένα ταξίδι στην μακραίωνη ιστορία της, τον πολιτισμό, την παράδοση, τα ήθη και έθιμα, την φιλόξενη ψυχή των ανθρώπων της....Όσοι δεν μπορείτε να το ζήσετε... απλά κάντε μια βόλτα στο ιστολόγιο αυτό και αφήστε την φαντασία σας να σας πάει εκεί που πρέπει...μην φοβάστε έχετε οδηγό.... τις ανεπανάληπτες φωτογραφίες του καταπληκτικού Ανυφαντή.





Πέμπτη 19 Μαρτίου 2020

ΟΛΟΙ ΜΕΝΟΥΜΕ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ

... όπως σωστά τα λέει ο δικός μας Μανώλης Παπουτσάκης  Πάντα μου έλεγα ότι η ζωή μας αποκτά ενδιαφέρον μέσα από τις αντιθέσεις. Να τρέχεις, όμως, τη μια μέρα πανικόβλητος για να προλάβεις τις δουλειές σου, να σου λείπει ύπνος, να ‘χεις στήσει ένα καινούριο εστιατόριο με τρομακτικό κόπο, να τρέχει άλλο ένα, να μη σου φτάνει ο χρόνος να κάνεις τίποτα τόσο καλά όσο θα ήθελες, και την ακριβώς επόμενη να είσαι αναγκασμένος να βρίσκεσαι έγκλειστος στο διαμερισμά σου με τα πάντα σχεδόν να έχουν κατεβάσει ρολά, ε, αυτό είναι μια σπουδαία αντίθεση, η οποία σίγουρα έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον. Δεν θα πω ψέματα. Στην αρχή κοιμήθηκα. Ώρες πολλές. Ξυπνούσα για να φάω κάτι, να ενημερωθώ για την κατάσταση και ξανακοιμόμουν. Το είχα μεγάλη ανάγκη. Το σώμα μου αφέθηκε σε μια διαδικασία παύσης και ξεκούρασης. Ακόμα και τώρα 5 μέρες μετά, συνεχίζω να κοιμάμαι πάνω από 10 ώρες την ημέρα. Όμως μένουν άλλες 14! Και πιστέψτε με, περνούν σα νεράκι! Ναι, μαγειρεύω. Κάθε μέρα κάτι. Απλό και νόστιμο. Με τρία υλικά. Είναι ωραία πρόκληση τα τρία υλικά. Η επιστροφή στην οικιακή μου κουζίνα είναι σα να παίζω με τα κουζινικά μου σε ένα κουκλόσπιτο, αν και αγοράκι. Διαβάζω. Διαβάζω πράγματα που δεν προλάβαινα πια, γιατί όσο χρόνο είχα για να διαβάσω πριν, τον αφιέρωνα στη μαγειρική. Τώρα ξαναγύρισα στη λογοτεχνία, τη φιλοσοφία, την ποίηση. Το σώμα, όμως θέλει κίνηση. Και έτσι γυμνάζομαι και λιγάκι. Έχω 2 βαράκια, τα TRX μου, λάστιχα, κάτι κάνω. Γιατί τώρα προλαβαίνω. Και ακούω μουσική. Θεματικά όμως. Σήμερα Χατζηδάκι, αύριο Κρητικά, την άλλη μέρα κλασική. Δεν ακούω, όμως, παθητικά! Τραγουδάω. Κάνω τα δικά μου «καραγκιοζιλίκια», αυτά που όλοι κάνουμε, αλλά ντρεπόμαστε να τα πούμε παρά έξω. Νομίζω πως έχουμε ανάγκη από τα καραγκιοζιλίκια μας, γιατί αυτό που ζούμε είναι πολύ ζόρικο ψυχολογικά. Εγώ είμαι φοβερά ψύχραιμος άνθρωπος και αισιόδοξος. Αλλά ξέρω πως εκεί έξω (ή εκεί μέσα για μιλήσω με ακρίβεια, μέσα στα σπίτια και στα διαμερίσματα) ο κόσμος είναι δύσκολα. Πολλούς τους έχει καταπιεί η θλίψη και το άγχος, η αβεβαιότητα για τον αόρατο εχθρό που καραδοκεί να θερίσει. Δεν είναι έτσι. Βρισκόμαστε αντιμέτωποι για άλλη μια φορά με κάτι που είναι στο χέρι μας να αντιπαλέψουμε. Μην λυγίζετε. Μείνετε στο σπίτι με τους δικούς σας και με τα αγαπημένα σας ξεχασμένα πράγματα. Θα δείτε πως η άλλη πλευρά έχει και αυτή ενδιαφέρον. Και κάνετε κι εσείς καραγκιοζιλίκια. Γιατί μπορείτε να είστε ταυτόχρονα σοβαροί και αστείοι, σε καμία, όμως, περίπτωση μην επιτρέψετε στον εαυτό σας να γίνετε επικίνδυνοι και γελοίοι. Για το καλό όλων. 
ΠΗΓΗ

Δεν υπάρχουν σχόλια: