Η επίσκεψη στην Κίσαμο είναι μοναδική εμπειρία. Η γνωριμία με την επαρχία δεν έχει να κάνει μονάχα με το ζεστό και φωτεινό ήλιο, την κρυστάλλινη θάλασσα, τα φαράγγια, την παρθένα γη, την μεγάλη χρονική διάρκεια διακοπών σας στην περιοχή. Η γνωριμία με την επαρχία Κισάμου είναι ταυτόχρονα κι ένα ταξίδι στην μακραίωνη ιστορία της, τον πολιτισμό, την παράδοση, τα ήθη και έθιμα, την φιλόξενη ψυχή των ανθρώπων της....Όσοι δεν μπορείτε να το ζήσετε... απλά κάντε μια βόλτα στο ιστολόγιο αυτό και αφήστε την φαντασία σας να σας πάει εκεί που πρέπει...μην φοβάστε έχετε οδηγό.... τις ανεπανάληπτες φωτογραφίες του καταπληκτικού Ανυφαντή.






Τρίτη 12 Ιανουαρίου 2016

ΓΙΑ ΤΟΝ ΦΙΛΟ ΜΟΥ ΤΟ ΣΤΑΘΗ

Ο MΠΟΥΟΛΤΕΜΟΝΤΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΠΑΛΟ ΣΤΑ ΦΑΛΑΣΑΡΝΑ 1415
….Αναπαυτήκαμε από τον κόπο του ταξιδιού στις παρυφές του ακρωτηρίου Κωρυκού. Έπειτα σκαρφαλώνω αυτό το βουνό από ένα επικίνδυνο μονοπάτι. Στην κορυφή σ’ένα στενό πλάτωμα βρισκόταν μια πόλη, της οποίας μπορούμε να διακρίνουμε τα τείχη, σε αρκετό ύψος από την επιφάνεια του εδάφους. Ακόμη βλέπομε πολύ καθαρά, σπίτια χτισμένα με μεγάλη επιμέλεια, με υπόγεια δωμάτια και επαινούμε την αξιόλογη τέχνη με την οποία οι δεξαμενές είναι σκαμμένες στο βράχο.
(από τον Μπάλο με μονοπάτι έφτασε ως τα Φαλάσαρνα)
Βασικός σκοπός του ταξιδιού του η αγορά παλαιών χειρογράφων από Μοναστήρια και ιδιώτες, συνάντησε σθεναρά αντίσταση για τον σκοπό αυτό, μάλιστα ξυλοφορτώθηκε –όπως ο ίδιος αναφέρει – όταν προσπάθησε να αποσπάσει χειρόγραφο για τον βίο του Αι Κυρ Γιάννη. 
Ο ΠΑΣΛΕΥ ΣΤΑ ΦΑΛΑΣΑΡΝΑ 1834
.... ο οικοδεσπότης μας, Γεωργάκης Λιγοψυχάκης που μας συνόδευε σαν οδηγός και σύντροφος προς τα Φαλάσαρνα, μου μίλησε για μια ανακάλυψη πριν μερικά χρόνια κοντά στο χωριό (Καβούσι) ορισμένων αγαλμάτων και ειδώλων. Ο Έλληνας όμως που τα βρήκε τα έκρυψε φοβούμενος, και δεν ανέφερε το γεγονός σε κανένα και μόνο όταν ξεψυχούσε είπε που τα είχε κρύψει. 
Όμως δεν τον πίστεψα μετά που μου είπε ότι τα είδωλα ήταν μικρά και χρυσά, γιατί το σκηνικό μου μοιάζει πολύ με τον γνωστό μύθο του κρυμμένου θησαυρού που όλοι ψάχνουν και κανείς δεν βρίσκει. Τελικά όμως, μιας και η ώρα ήταν αρκετά προχωρημένη υποχώρησα στις παροτρύνσεις των ανθρώπων και συμφώνησα να μείνω μέχρι την άλλη μέρα το μεσημέρι και να κάνω την ανασκαφή. 
25 Απριλίου 1834
Η ανασκαφή άρχισε νωρίς το πρωί με μισή ντουζίνα άντρες που μετά από 6 ή 7 ώρες εργασία δεν είχαν βρει ακόμα τίποτα. Έφυγα λοιπόν στις τρεις, σίγουρος πλέον οτι δεν υπάρχει τίποτα ούτε μέσα ούτε έξω από το σπίτι, και αφού αντάμειψα τους ανθρώπους για τον κόπο τους ξεκίνησα την ανάβαση της δυτικής πλαγιάς του όρους Ηλίας!!!

Δεν υπάρχουν σχόλια: