ΣΤΑΜΝΑΓΚΑΘΙ

Την ονομασία σταμναγκάθι την απόκτησε από το αγκάθι που το περιβάλλει και από την χρήση που είχε σαν προστατευτικό στο στόμιο της στάμνας με το νερό τα παλαιότερα χρόνια.

Σχετική αναφορά υπάρχει στον Πάπυρο Embers, στην Αίγυπτο των Φαραώ, τέσσερις χιλιετίες π.Χ. Και ύστερα, με την ονομασία «Σέρις ή Πικρίς η αγριά», ο Διοσκουρίδης το αναφέρει για τις διουρητικές του ιδιότητες. Συμπεριλαμβάνεται στα κίχορα των αρχαίων Ελλήνων, τα άγρια χόρτα που αναφέρουν ο Αριστοφάνης, ο Θεόφραστος και ο Διοσκουρίδης, καταδεικνύοντας την εκλεκτική τους συγγένεια με το «κιχώριον το ακανθώδες», όπως είναι η φυτολογική ονομασία του σταμναγκαθιού. Μεταγενέστερα, ο μοναχός Αγάπιος ο Κρης γράφει στο «Γεωπονικόν» ότι καθαρίζει το συκώτι.
Έτσι, μόνο τυχαίο δεν είναι το γεγονός της συλλογής και βρώσης του σταμναγκαθιού από τους λαούς της λεκάνης της Μεσογείου και μαγειρεμένο και ωμό ως σαλάτα.
Η διατροφική του αξία είναι μεγάλη. Το σταμναγκάθι είναι ιδιαίτερα πλούσιο σε αντιοξειδωτικές πολυφαινόλες και Ω-3 λιπαρά οξέα, τα οποία είναι σύμμαχοι της καρδιάς, της καλής υγείας του οργανισμού, τονώνουν το ανοσοποιητικό σύστημα και δρουν κατά της οξείδωσης των κυττάρων και της αντιγήρανσης των ιστών. Έχει μεγάλη περιεκτικότητα σε ω3 λιπαρά οξέα, βιταμίνες C και Ε, β-καροτένιο και γλουταθειονίνη. 
Όλα τα παραπάνω, προσδίδουν στο σταμναγκάθι ιδιότητες θεραπευτικές, καθώς και αντιοξειδωτικές – αντιγηραντικές.
Τα τελευταία χρόνια ο δήμος μας και οι δυτικές περιοχές του, Μεσόγεια-Πλάτανος- Φαλάσαρνα, επιδίδονται στην συστηματική καλλιέργεια του, που κατατάσσει την περιοχή μας σαν την μεγαλύτερη δύναμη παραγωγής του στην χώρα. Φυσικά μιας και η εποχή σποράς του είναι τώρα το πρόβλημα είναι πάλι το νερό και τα παράπονα όλων των σταμναγκαθοκαλλιεργητών τα ίδια κάθε χρόνο.. χάνεται η παραγωγή λόγο ελλείψεως νερού.