Ο ΓΑΜΟΣ ΤΟ 1811

(Ένα μικρό απόσπασμα από το περιηγητικό κείμενο του M. Tancoigne του 1811 την εποχή του Χ'' Οσμάν Πασά)

...οι γάμοι γίνονται συνήθως μετά τις γιορτές του Πάσχα. Στις καλές οικογένειες η τελετή δεν γίνεται στην εκκλησία. Ένας ιερέας ενώνει το ζευγάρι στο σπίτι του, όπου στη συνέχεια δίδεται γαμήλιο γεύμα. Η όλη γιορτή δεν θα θεωρηθεί πετυχημένη, αν στο τέλος δεν μεταφερθούν οι περισσότεροι συνδαιτυμόνες στις πλάτες των υπηρετών.
Σε ένα γάμο η αγάπη των νέων είναι το τελευταίο που λαμβάνεται υπόψη και αυτό συμβαίνει περισσότερο απ΄' οπουδήποτε αλλού στον κόσμο. Οι συμφωνίες συχνά κλείνονται από τις οικογένειες, ακόμα και την ώρα γέννησης των παιδιών. Βάση αυτών των συμφωνιών είναι κυρίως οι συμφεροντολογικοί υπολογισμοί. Όμως ο έρωτας βρίσκει τρόπους για να ξεπεραστούν δυσκολίες που φαίνονται αξεπέραστες. 

Παρά την αυστηρή επίβλεψη της μητέρας ή της γιαγιάς, παρά τη θρησκοληψία και την κατασκοπεία των υπηρετών και όλων αυτών που είναι έτοιμοι να υποψιαστούν κάθε κίνηση, η νεαρή κρητικοπούλα βρίσκει χίλιους αθώους τρόπους να απολαύσει αυτά που απολαμβάνει αλλού το ωραίο φύλο, με κάθε ελευθερία. Για παράδειγμα...ένα μικρό κόκκινο ύφασμα σημαίνει "η καρδιά μου φλέγεται από αγάπη για σας", ένα κλαδάκι βιολέτας σημαίνει "το πάθος μου δεν έχει ταίρι", ένα φιστίκι θα πει .."θέλω να έχω το κεφάλι μου στο μαξιλάρι σας" και πολλά άλλα.
Δεν μιλώ για συμβολισμούς των λουλουδιών, για τους οποίους θα χρειαζόταν ξεχωριστό γλωσσάρι.
Μετάφραση Μ. Ασημομύτη