.... ο οικοδεσπότης μας, Γεωργάκης Λιγοψυχάκης που μας συνόδευε σαν οδηγός και σύντροφος προς τα Φαλάσαρνα, μου μίλησε για μια ανακάλυψη πριν μερικά χρόνια κοντά στο χωριό (Καβούσι) ορισμένων αγαλμάτων και ειδώλων. Ο Έλληνας όμως που τα βρήκε τα έκρυψε φοβούμενος, και δεν ανέφερε το γεγονός σε κανένα και μόνο όταν ξεψυχούσε είπε που τα είχε κρύψει.
Όμως δεν τον πίστεψα μετά που μου είπε ότι τα είδωλα ήταν μικρά και χρυσά, γιατί το σκηνικό μου μοιάζει πολύ με τον γνωστό μύθο του κρυμμένου θησαυρού που όλοι ψάχνουν και κανείς δεν βρίσκει. Τελικά όμως, μιας και η ώρα ήταν αρκετά προχωρημένη υποχώρησα στις παροτρύνσεις των ανθρώπων και συμφώνησα να μείνω μέχρι την άλλη μέρα το μεσημέρι και να κάνω την ανασκαφή.
25 Απριλίου 1834
Η ανασκαφή άρχισε νωρίς το πρωί με μισή ντουζίνα άντρες που μετά από 6 ή 7 ώρες εργασία δεν είχαν βρει ακόμα τίποτα. Έφυγα λοιπόν στις τρεις, σίγουρος πλέον οτι δεν υπάρχει τίποτα ούτε μέσα ούτε έξω από το σπίτι, και αφού αντάμειψα τους ανθρώπους για τον κόπο τους ξεκίνησα την ανάβαση της δυτικής πλαγιάς του όρους Ηλίας!!!
Όμως δεν τον πίστεψα μετά που μου είπε ότι τα είδωλα ήταν μικρά και χρυσά, γιατί το σκηνικό μου μοιάζει πολύ με τον γνωστό μύθο του κρυμμένου θησαυρού που όλοι ψάχνουν και κανείς δεν βρίσκει. Τελικά όμως, μιας και η ώρα ήταν αρκετά προχωρημένη υποχώρησα στις παροτρύνσεις των ανθρώπων και συμφώνησα να μείνω μέχρι την άλλη μέρα το μεσημέρι και να κάνω την ανασκαφή.
25 Απριλίου 1834
Η ανασκαφή άρχισε νωρίς το πρωί με μισή ντουζίνα άντρες που μετά από 6 ή 7 ώρες εργασία δεν είχαν βρει ακόμα τίποτα. Έφυγα λοιπόν στις τρεις, σίγουρος πλέον οτι δεν υπάρχει τίποτα ούτε μέσα ούτε έξω από το σπίτι, και αφού αντάμειψα τους ανθρώπους για τον κόπο τους ξεκίνησα την ανάβαση της δυτικής πλαγιάς του όρους Ηλίας!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου