O ΕΝΤΙΜΟΤΑΤΟΣ ΚΑΙ Ο ΛΟΓΙΟΣ

Του Νίκου Παπαδοπεράκη
Μια φορά  κι ένα καιρό σε ένα μακρινό μέρος ζούσαν πολλοί άνθρωποι, ανάμεσα τους ήταν και ένας λόγιος που ήξερε πολλά γράμματα. Το μακρινό αυτό μέρος το  κυβερνούσε ένας εντιμότατος άρχοντας. Ο λόγιος πολύ συχνά κατέκρινε τον εντιμότατο για όλα τα στραβά και τα ανάποδα που γίνονταν στον τόπο του. Όλο έλεγε και ξανάλεγε γι αυτά που δε έκανε ο εντιμότατος και γι αυτά που έπρεπε να κάνει και δεν έκανε. Κάποια μέρα έστειλε ο εντιμότατος τους υποτελείς του και έφτιαξαν ένα μικρό δρομάκι για να πηγαίνει ο λόγιος στο σπίτι του. Από τότε ο λόγιος τα έβλεπε όλα όμορφα, και τι καλός που είναι ο εντιμότατος, και τι πολλά πράγματα που κάνει...κλπ.
Έτσι πέρναγαν τα χρόνια και κάθε φορά που ο λόγιος κάτι πήγαινε να πει κατά του εντιμότατου, αυτός όλο και κάτι ασήμαντο του έταζε ή του έκανε και του έκλεινε το στόμα. Έτσι ο τόπος έμεινε  μικρός και τα μικρά δρομάκια ποτέ δεν μεγάλωσαν, και οι άνθρωποι άρχισαν σιγά σιγά να φεύγουν σ ένα άλλο μέρος όπου ο δικός τους εντιμότατος έκανε μεγάλους δρόμους και πλατείες.
Και από τότε ζήσανε αυτοί καλά και εμείς καλύτερα.
*Πρώην Δ/ντής Γεν. Λυκείου Κισάμου

 Υποψήφιου συμβούλου με τον συνδυασμό του Κώστα Κουκουράκη!