Η Τζιτζιφιά
Γράφει η Ευτυχία Δεσποτάκη
Η Τζιτζιφιά είναι ένα χωριουδάκι, ανατολικά της σημερινής Βάθης. Η Βάθη μέχρι τη δεκαετία του 60 ονομαζόταν Κούνενι. Το Κούνενι με τη γειτονιά Πλοκαμιανά ήταν το τελευταίο χωριό των Εννέα Χωριών, που έφτανε το λεωφορείο της γραμμής Αυτά τα χωριά είναι αλληλένδετα, με στενή σχέση μεταξύ τους για πολλούς λόγους. Το Κούνενι, λοιπόν, ήταν το κέντρο. Ήταν κοινότητα, είχε ταχυδρομείο, αστυνομικό κέντρο, καφενεία και μικροπαντοπωλείο. Η Τζιτζιφιά ήταν το χωριό του πατέρα μου. Εκεί υπήρχε το σπίτι του παππού, ελιές, αμπέλι και κήπος με νερό, πορτοκαλολεμονιές και κιτριές.
Δεν είχε ίσιο μέρος το χωριό, ήταν μια λακκούβα. Το ψηλότερο πλάι ήταν ένας λοφίσκος που στην κορυφή του δέσποζε το κάτασπρο εκκλησάκι του Αη –Γιώργη.
Στο βάθος της λακκούβας, θεμέλιο και στήριγμα του χωριού.... οι Άγιοι Απόστολοι, Πέτρος και Παύλος και στην αυλή τους το κοιμητήρι. Σκαρφαλωμένες ήταν οι γειτονιές οι ελιές, οι πορτοκαλολεμονιές οι χαρουπιές και τα κηπάκια, σε πεζούλες. Είχε και λίγες καστανιές, και κάποια περίεργα δέντρα, που έκαναν τα τζίτζιφα. Αυτό το φυτικό βασίλειο και αντίστοιχο ζωικό εξασφάλιζε την οικογενειακή και μόνο αυτάρκεια των ανθρώπων του χωριού. Οι γειτονιές ονοματισμένες από τα επώνυμα των οικογενειών. Αποστολιανά, Βατσολιανά, Δεσποτιανά (ή των Μάρκιδω), Κατσαλιανά, Καλλιτσουνιανά των Χατζογιάννηδων.
Ένας καταρράχτης ο Ρέτζακας, σχημάτιζε ......
Γράφει η Ευτυχία Δεσποτάκη
Η Τζιτζιφιά είναι ένα χωριουδάκι, ανατολικά της σημερινής Βάθης. Η Βάθη μέχρι τη δεκαετία του 60 ονομαζόταν Κούνενι. Το Κούνενι με τη γειτονιά Πλοκαμιανά ήταν το τελευταίο χωριό των Εννέα Χωριών, που έφτανε το λεωφορείο της γραμμής Αυτά τα χωριά είναι αλληλένδετα, με στενή σχέση μεταξύ τους για πολλούς λόγους. Το Κούνενι, λοιπόν, ήταν το κέντρο. Ήταν κοινότητα, είχε ταχυδρομείο, αστυνομικό κέντρο, καφενεία και μικροπαντοπωλείο. Η Τζιτζιφιά ήταν το χωριό του πατέρα μου. Εκεί υπήρχε το σπίτι του παππού, ελιές, αμπέλι και κήπος με νερό, πορτοκαλολεμονιές και κιτριές.Δεν είχε ίσιο μέρος το χωριό, ήταν μια λακκούβα. Το ψηλότερο πλάι ήταν ένας λοφίσκος που στην κορυφή του δέσποζε το κάτασπρο εκκλησάκι του Αη –Γιώργη.
Στο βάθος της λακκούβας, θεμέλιο και στήριγμα του χωριού.... οι Άγιοι Απόστολοι, Πέτρος και Παύλος και στην αυλή τους το κοιμητήρι. Σκαρφαλωμένες ήταν οι γειτονιές οι ελιές, οι πορτοκαλολεμονιές οι χαρουπιές και τα κηπάκια, σε πεζούλες. Είχε και λίγες καστανιές, και κάποια περίεργα δέντρα, που έκαναν τα τζίτζιφα. Αυτό το φυτικό βασίλειο και αντίστοιχο ζωικό εξασφάλιζε την οικογενειακή και μόνο αυτάρκεια των ανθρώπων του χωριού. Οι γειτονιές ονοματισμένες από τα επώνυμα των οικογενειών. Αποστολιανά, Βατσολιανά, Δεσποτιανά (ή των Μάρκιδω), Κατσαλιανά, Καλλιτσουνιανά των Χατζογιάννηδων.
