(Που πέρασε στην άλλη την. .απέναντι.....πλευρά του του δρόμου)
Γράφει η Ευτυχία Δεσποτάκη
Και ψυχή ει μέλλει γνώσεσθαι αυτήν,
εις ψυχήν αυτή βλεπτέον
Πλάτωνος Αλκιβιάδης
Το παραπάνω απόσπασμα από τον Αλκιβιάδη του Πλάτωνα γραμμένο με πολύ ψιλά γράμματα έχει σαν προμετωπίδα στην ταινία του «το βλέμμα του Οδυσσέα» ο Θ. Αγγελόπουλος, που πριν λίγες μέρες μέσα σε λίγη ώρα ταξίδεψε στην αιωνιότητα. Εμείς προχωρούμε λίγο παρακάτω, όπου η συνέχεια του αποσπάσματος: «και μάλιστα εις τούτον αυτής τον τόπον εν ώ εγγίγνεται η ψυχής αρετή, σοφία
Που σημαίνουν όλα αυτά: και η ψυχή εάν πρόκειται να γνωρίσει τον εαυτό της στην ίδια πρέπει να ρίξει το βλέμμα και μάλιστα σε αυτό τον τόπο που η αρετή της ψυχής μετατρέπεται σε σοφία
Τι άλλο θα μπορούσε να διαλέξει ο μεγάλος σκηνοθέτης, αφού όλο του το έργο είναι πλάνα και εικόνες, που σε παραπέμπουν στην ανατομία της ανθρώπινης ψυχής και περιπέτειας, συνάμα, μέσα στο χρόνο.
Εδώ δε θα αναφερθούμε στο ποιος ήταν ο μεγάλος σκηνοθέτης και ποια η θέση του μέσα στην έβδομη Τέχνη, υπάρχουν άλλοι ειδικοί γι΄αυτό και πλησιέστεροι.
Απλά θα αναφερθούμε σε γεύση, που έχουν αφήσει σε μας σκηνές και διάλογοι από τα πλάνα έργων του και που αναγκαστικά κάνουν την ψυχή μας να ψάχνει μέσα της.
Οι ταινίες του Θ. Αγγελόπουλου είναι αργές μακρόσυρτες, για πολλούς βαρετές, όμως, αυτό σου δίνει την ευκαιρία να σκεφτείς ο ίδιος και να συναισθανθείς τα δρώμενα, άλλωστε εμείς οι ίδιοι είμαστε στα έργα του. Ο τόπος μας η ιστορία του οι δικοί μας ,οι γνωστοί μας, οι γείτονες μας, όπως απλωνόμαστε και αναδιπλωνόμαστε χιλιάδες χρόνια από τη Μ.Ασία, στα Βαλκάνια και στη μητροπολιτική Ελλάδα.
Χρόνος, δεν υπάρχει για το Θ.Α. Ο χρόνος είμαστε εμείς.......