ΕΚΕΙΝΕΣ ΠΟΥ ΦΕΥΓΟΥΝ

ΚΑΙΤΗ   ΚΑΣΤΑΝΑΚΗ
(το γένος Κλωνιζάκη)

"Δίκαιοι εις τον αιώνα ζώσι και η ψυχή αυτών εν αγαθοίς αυλισθήσεται"

Αν αυτές οι παρηγορητικές φράσεις  της εξοδίου ακολουθίας γίνονταν εικόνα, η μακαριστή Καίτη  ευρίσκεται  ανάμεσα σε αυτούς τους δικαίους.
Με την κ. Καίτη γνωριστήκαμε στις ωραίες συναντήσεις τόσο του Μακαριστού Ιεράρχη μας    Ειρηναίου, όσο και του διαδόχου νυν Ιεράρχη μας κ.κ. Αμφιλοχίου καθώς η Μητρόπολη μας έχει μια παράδοση σε τέτοιες συναντήσεις, και σε φιλοξενίες που νοηματοδοτούνται και απο ωραίες συζητήσεις.
Η κ. Καίτη ήταν σύζυγος του επίσης μακαριστού Σπύρου Καστανάκη στρατιωτικού ιατρού, χειρουργού.
Μας συνέδεσε μια αμοιβαία εκτίμηση και φιλία και η συντροφιά μαζί τους, απέπνεε μια δροσερή αύρα ευχαρίστησης, καθώς χαιρόταν με τη χαρά σου, αλλά και σε βοηθούσαν στον προβληματισμό σου. Ήταν μια πηγή γνώσης απο τις εμπειρίες της ζωής τους.
Η Καίτη ήταν, όπως εγώ την έζησα :
Η αφοσιωμένη σύζυγος, μητέρα, γιαγιά.
Αθόρυβη, δραστήρια και δημιουργική, προσφέροντας στην οικογένεια της την στενή και την ευρύτερη συγγενική.
Ήταν κοινωνική, καθώς συμμετείχε σε ομάδες εθελοντισμού και προσέφερε υπηρεσίες για το καλό του συνόλου, και του τόπου. Ήταν χριστιανή πιστή.
Υπήρξε η αρωγός στο θείο έργο του συζύγου της γιατρού.
Ευτύχησε να ζήσει χαρές παιδιών εγγόνια, και χαρές εγγονιών
Τα δάκρυα στα μάτια των εγγονιών της κατά την ύστατη  ώρα  του αποχαιρετισμού υποδήλωναν αυτή την ιερή σχέση και εκτίμηση.
Εμείς, όσοι σε βάθος την εκτιμήσαμε για όλη αυτή τη στάση ζωής της θα τη  φέρνομε στο μυαλό μας  συχνά .... όσο νοούμε
Καλό  σου ταξίδι στο φως κ. Καίτη