Θα ήθελα να θίξω ένα σοβαρό ζήτημα που αφορά τη συγκοινωνία του χωριού μας, Πλάτανος Κισσάμου, και ειδικά την παντελή έλλειψη λεωφορείου τους καλοκαιρινούς μήνες.
Τον χειμώνα υπάρχει τουλάχιστον το σχολικό, με το οποίο εξυπηρετούνται μαθητές και κάτοικοι. Το καλοκαίρι, όμως, το λεωφορείο παρακάμπτει τελείως το χωριό, στρίβοντας από το φαρμακείο για να συνεχίσει κατευθείαν προς Φαλάσαρνα, εξυπηρετώντας ουσιαστικά μόνο τον τουρισμό!
Αυτός ο σχεδιασμός αποκλείει στην πράξη τους μόνιμους κατοίκους του Πλατάνου που δεν διαθέτουν δικό τους μεταφορικό μέσο, παρά το γεγονός ότι στο επίσημο πρόγραμμα του ΚΤΕΛ αναφέρεται η διαδρομή: Χανιά – Πλάτανος – Φαλάσαρνα.
Τι σημαίνει αυτό στην καθημερινότητα;
Περπάτημα περίπου 1 χλμ στον ήλιο και τη ζέστη, απλώς για να φτάσεις στο φαρμακείο ή να επιστρέψεις σπίτι.
Νέα παιδιά να κάνουν ωτοστόπ για να πάνε στη θάλασσα ή να επιστρέψουν, γιατί δεν "βγαίνει" η ανηφόρα.
Ηλικιωμένοι που δεν οδηγούν, να μην μπορούν να πάνε ούτε για ψώνια ούτε στον γιατρό στο Καστέλι.
Εργαζόμενοι(χωρίς μεταφορικό) να μην έχουν τρόπο να φτάσουν στη δουλειά τους στα Φαλάσαρνα, εκτός από τα πόδια ή το ωτοστόπ.
Τουρίστες που μένουν στον Πλάτανο, να είναι αναγκασμένοι να νοικιάσουν αυτοκίνητο, γιατί δεν υπάρχει εναλλακτική.
Και όλα αυτά, ενώ το χωριό αναφέρεται στο δρομολόγιο του ΚΤΕΛ. Παλαιότερα, κάθε καλοκαίρι, υπήρχαν δρομολόγια που περνούσαν τουλάχιστον μέχρι τον ΣΥΝ.ΚΑ Κατζουράκη — και εξυπηρετούσαν αξιοπρεπώς.
Μου προκαλεί απορία πώς γίνεται να μην έχει διορθωθεί μια τόσο βασική ανάγκη, ειδικά σε ένα χωριό με ζωή, τουρισμό και ανθρώπους που απλώς ζητούν το αυτονόητο: να υπάρχει στάση λεωφορείου.
Γωγώ Λαμπρινάκη
Τον χειμώνα υπάρχει τουλάχιστον το σχολικό, με το οποίο εξυπηρετούνται μαθητές και κάτοικοι. Το καλοκαίρι, όμως, το λεωφορείο παρακάμπτει τελείως το χωριό, στρίβοντας από το φαρμακείο για να συνεχίσει κατευθείαν προς Φαλάσαρνα, εξυπηρετώντας ουσιαστικά μόνο τον τουρισμό!
Αυτός ο σχεδιασμός αποκλείει στην πράξη τους μόνιμους κατοίκους του Πλατάνου που δεν διαθέτουν δικό τους μεταφορικό μέσο, παρά το γεγονός ότι στο επίσημο πρόγραμμα του ΚΤΕΛ αναφέρεται η διαδρομή: Χανιά – Πλάτανος – Φαλάσαρνα.
Τι σημαίνει αυτό στην καθημερινότητα;
Περπάτημα περίπου 1 χλμ στον ήλιο και τη ζέστη, απλώς για να φτάσεις στο φαρμακείο ή να επιστρέψεις σπίτι.
Νέα παιδιά να κάνουν ωτοστόπ για να πάνε στη θάλασσα ή να επιστρέψουν, γιατί δεν "βγαίνει" η ανηφόρα.
Ηλικιωμένοι που δεν οδηγούν, να μην μπορούν να πάνε ούτε για ψώνια ούτε στον γιατρό στο Καστέλι.
Εργαζόμενοι(χωρίς μεταφορικό) να μην έχουν τρόπο να φτάσουν στη δουλειά τους στα Φαλάσαρνα, εκτός από τα πόδια ή το ωτοστόπ.
Τουρίστες που μένουν στον Πλάτανο, να είναι αναγκασμένοι να νοικιάσουν αυτοκίνητο, γιατί δεν υπάρχει εναλλακτική.
Και όλα αυτά, ενώ το χωριό αναφέρεται στο δρομολόγιο του ΚΤΕΛ. Παλαιότερα, κάθε καλοκαίρι, υπήρχαν δρομολόγια που περνούσαν τουλάχιστον μέχρι τον ΣΥΝ.ΚΑ Κατζουράκη — και εξυπηρετούσαν αξιοπρεπώς.
Μου προκαλεί απορία πώς γίνεται να μην έχει διορθωθεί μια τόσο βασική ανάγκη, ειδικά σε ένα χωριό με ζωή, τουρισμό και ανθρώπους που απλώς ζητούν το αυτονόητο: να υπάρχει στάση λεωφορείου.
Γωγώ Λαμπρινάκη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου