Μάθημα στο νοτιότερο άκρο της Ευρώπης: Η Χανιώτισσα δασκάλα που πήγε στη Γαύδο για να διδάξει τη μοναδική μαθήτρια του νησιού
Στο νοτιότερο άκρο της Ευρώπης, την ακριτική Γαύδο κλήθηκε φέτος να αναλάβει υπηρεσία, μια δασκάλα από τα Χανιά, η οποία μάλιστα έχει μια απαιτητηκή πρόκληση: Να διδάξει τη μοναδική μαθήτρια του νησιού, που φοιτά στην Τρίτη Δημοτικού.
Η Μαρία Τζαγκαράκη, με καταγωγή από την Κίσσαμο, έχοντας εμπειρία σε δυσπρόσιτες περιοχές, καθώς τα προηγούμενα δύο χρόνια δίδασκε στη Λέρο, δεν είναι μόνο η δασκάλα της μικρής μαθήτριας, αλλά αποτελεί και την παρέα της για τις ώρες που συνυπάρχουν μεσα στη σχολική αίθουσα.
Η ίδια, μιλάει στο zarpanews.gr, για την εμπειρία της αυτές τις λίγες πρώτες ημέρες των μαθημάτων με τη μικρή Νικολέτα και δεν κρύβει τον ενθουσιασμό της τόσο για τις ομορφιές του νησιού, αλλά και για τη μεγάλη αγκαλιά που ένιωσε από όλους τους κατοίκους, που προσπαθούν να κρατήσουν ανοιχτό το Δημοτικό Σχολείο, στηρίζοντας στο έπακρο τόσο τη δασκάλα, όσο και τη μαθήτρια.
«Είναι πολύ καλύτερα απ’ ό,τι το περίμενα στην αρχή. Οι άνθρωποι είναι όλοι ευγενέστατοι, φιλικοί και πρόθυμοι να με βοηθήσουν», λέει στην αρχή της κουβέντας μας, ενώ δεν παραλείπει να ευχαριστήσει τον Δήμο Γαύδου, ο οποίος σε συνεργασία με την Διεύθυνση Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης, της παρέχουν σπίτι, ώστε με αυτόν τον τρόπο να μπορεί να προσφέρει τις υπηρεσίες της στο νησί.
Θα σκεφτεί κανείς, πως ένα σχολείο σε ένα μικρό ακριτικό νησί, μπορεί να έχει αρκετές ελλείψεις, δυσκολεύοντας έτσι τη δουλειά του δασκάλου, όμως στη Γαύδο, δεν συμβαίνει το ίδιο, όπως επισημαίνει και η ίδια η κα Τζαγκαράκη. «Το σχολείο είναι εξαιρετικό. Είναι καλά εξοπλισμένο. Έχει βοηθήσει ο Δήμος σε αυτό και οι κάτοικοι του νησιού, που είναι σαν μια μεγάλη οικογένεια, ενώ έχουν βοηθήσει κι άνθρωποι από την Κρήτη αλλά και εκτός, με δωρεές που κάνουν στο σχολείο. Μάλιστα, πολλοί παίρνουν τηλέφωνο και μας ρωτούν αν χρειαζόμαστε κάτι».
Όσο για τη μαθήτριά της, φαίνεται ότι έχουν ξεκινήσει να αναπτύσσουν μια θαυμάσια σχέση μεταξύ τους με την ίδια τη δασκάλα, να εντοπίζει τα δυνατά σημεία της μικρής. «Είναι πολύ δουλεμένη μαθήτρια, είναι σαν μεγαλύτερο παιδί. Η περισυνή της δασκάλα έχει κάνει εξαιρετική δουλειά».
Φυσικά δε θα μπορούσαμε να μην αναφερθούμε και στο πώς είναι να διδάσκεις μόνο έναν μαθητή, κάτι που είναι διαφορετικό από το να έχεις μια ολόκληρη τάξη:
«Το μάθημα γίνεται πιο προσωπικό, δεν μπορείς να το κρατήσεις σε τυπικό επίπεδο. Ο μαθητής γίνεται και το μικρό σου αδελφάκι και φίλος και οικογένεια. Με τη μικρή είμαστε μαζί σχεδόν όλη μέρα στο σχολείο και μπορεί να βρεθούμε και εκτός τάξης. Είναι μια ξεχωριστή σχέση. Το μάθημα είναι σαν ιδιαίτερο, ένας προς έναν. Κάποιες φορές δεν καταλαβαίνεις πως κυλάει η μέρα και άλλες φορές πρέπει να κάνεις διαφορετικά πράγματα γιατί το παιδί έχει κι άλλες ανάγκες», τονίζει η δασκάλα.
Παράλληλα, αναφέρθηκε και στο καθημερινό πρόγραμμα που ακολουθείται, που δεν διαφέρει σε κάτι από τα υπόλοιπα σχολεία, με τη διαφορά, ότι θα πρέπει να αναλάβει να καλύψει κι άλλα μαθήματα ώστε το παιδί να μη στερείται αυτά που χρειάζεται για μια σωστή μάθηση.
«Το πρωί ξεκινάμε κανονικά με μια αναφορά στην ημέρα, και συνεχίζουμε με τα μαθήματα, κάνουμε κανονικά διάλλειμα. Το παιδί πρέπει να κάνει όλα τα μαθήματα. Χθες κάναμε μαζί γυμναστική, σήμερα κάναμε εικαστικά. Δεν μπορείς να κάνεις όλη μέρα Γλώσσα, Μαθηματικά και Ιστορία. Δεν έχουμε καθηγητή γυμναστικής, αγγλικών ή υπολογιστών, όμως η Πρωτοβάθμια προσπαθεί να έρθουν. Σίγουρα δεν είμαι η κατάλληλη για να τα κάνω όλα, αλλά δίνω τον καλύτερό μου εαυτό».
Βέβαια, αναφέρθηκε και στη ζωή στο νησί, η οποία διαφέρει αρκετά με εκείνη που ενδεχομένως να είχε συνηθίσει, όμως όπως λέει είναι κάτι που τη βγάζει από τη ζώνη της ασφάλειάς της:
«Υπάρχουν αντικειμενικές δυσκολίες, όπως για παράδειγμα το ίντερνετ και το τηλέφωνο που έχουμε μερικά προβλήματα. Υπάρχει ένα παντοπωλείο που μας παρέχει ό,τι χρειαζόμαστε θα μπορούσε όμως να έχει περισσότερα. Αυτό με βγάζει από τη ζώνη της ασφάλειάς μου και τον τρόπο που ζούσα σε μεγαλύτερες περιοχές, όμως έτσι εκτιμάς περισσότερο κάποια πράγματα».
«Ο κόσμος το αγαπάει το μέρος του και προσπαθούν να το στηρίξουν με κάθε τρόπο», μας λέει στη συνέχεια η κυρία Τζαγκαράκη, ενώ συμπληρώνει πως «Το κράτος θα μπορούσε να βοηθήσει για να υπάρχουν περισσότερες οικογένειες στο νησί, με το να υπάρχει στελέχωση στο ιατρείο, ευκολότερη πρόσβαση από την Κρήτη, όχι μόνο τους καλοκαιρινούς μήνες αλλά και τον χειμώνα.
Καλό θα ήταν να υπάρχουν περισσότερες οικογένειες, για να μπορούν να λειτουργούν περισσότερα μαγαζιά και να υπάρχει καλύτερη ζωή στο νησί. Μαθαίνω ότι υπάρχει άλλη μια οικογένεια στο νησί που τα παιδιά θα φοιτήσουν τα επόμενα χρόνια στο σχολείο, γιατί είναι κρίμα να κλείνουν τα σχολεία. Όλα είναι ένας κύκλος. Όσα περισσότερα προσφέρει ένας τόπος, τόσο περισσότερες οικογένειες θα ζήσουν εκεί»
Για το κλείσιμο, αυτής της πολύ όμορφης συζήτησης αφήσαμε την ευχή της κυρίας Τζαγκαράκη, η οποία αναφερόμενη στη μικρή μαθήτρια της, τόνισε πως εύχεται να αφήσει ένα θετικό αποτύπωμα στην πορεία της ζωής της, όπως καλείται εξάλλου να κάνει ένας εκπαιδευτικός.
Εμείς με τη σειρά μας ευχόμαστε, τα επόμενα χρόνια το σχολείο αλλά και το υπόλοιπο νησί, να έχει όλα όσα χρειάζεται μια οικογένεια, ώστε κάποια στιγμή να είναι γεμάτο με παιδικές φωνές.
zarpanews.gr – Μιχάλης Κουφογιαννάκης
Στο νοτιότερο άκρο της Ευρώπης, την ακριτική Γαύδο κλήθηκε φέτος να αναλάβει υπηρεσία, μια δασκάλα από τα Χανιά, η οποία μάλιστα έχει μια απαιτητηκή πρόκληση: Να διδάξει τη μοναδική μαθήτρια του νησιού, που φοιτά στην Τρίτη Δημοτικού.
Η Μαρία Τζαγκαράκη, με καταγωγή από την Κίσσαμο, έχοντας εμπειρία σε δυσπρόσιτες περιοχές, καθώς τα προηγούμενα δύο χρόνια δίδασκε στη Λέρο, δεν είναι μόνο η δασκάλα της μικρής μαθήτριας, αλλά αποτελεί και την παρέα της για τις ώρες που συνυπάρχουν μεσα στη σχολική αίθουσα.
Η ίδια, μιλάει στο zarpanews.gr, για την εμπειρία της αυτές τις λίγες πρώτες ημέρες των μαθημάτων με τη μικρή Νικολέτα και δεν κρύβει τον ενθουσιασμό της τόσο για τις ομορφιές του νησιού, αλλά και για τη μεγάλη αγκαλιά που ένιωσε από όλους τους κατοίκους, που προσπαθούν να κρατήσουν ανοιχτό το Δημοτικό Σχολείο, στηρίζοντας στο έπακρο τόσο τη δασκάλα, όσο και τη μαθήτρια.
«Είναι πολύ καλύτερα απ’ ό,τι το περίμενα στην αρχή. Οι άνθρωποι είναι όλοι ευγενέστατοι, φιλικοί και πρόθυμοι να με βοηθήσουν», λέει στην αρχή της κουβέντας μας, ενώ δεν παραλείπει να ευχαριστήσει τον Δήμο Γαύδου, ο οποίος σε συνεργασία με την Διεύθυνση Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης, της παρέχουν σπίτι, ώστε με αυτόν τον τρόπο να μπορεί να προσφέρει τις υπηρεσίες της στο νησί.
Θα σκεφτεί κανείς, πως ένα σχολείο σε ένα μικρό ακριτικό νησί, μπορεί να έχει αρκετές ελλείψεις, δυσκολεύοντας έτσι τη δουλειά του δασκάλου, όμως στη Γαύδο, δεν συμβαίνει το ίδιο, όπως επισημαίνει και η ίδια η κα Τζαγκαράκη. «Το σχολείο είναι εξαιρετικό. Είναι καλά εξοπλισμένο. Έχει βοηθήσει ο Δήμος σε αυτό και οι κάτοικοι του νησιού, που είναι σαν μια μεγάλη οικογένεια, ενώ έχουν βοηθήσει κι άνθρωποι από την Κρήτη αλλά και εκτός, με δωρεές που κάνουν στο σχολείο. Μάλιστα, πολλοί παίρνουν τηλέφωνο και μας ρωτούν αν χρειαζόμαστε κάτι».
Όσο για τη μαθήτριά της, φαίνεται ότι έχουν ξεκινήσει να αναπτύσσουν μια θαυμάσια σχέση μεταξύ τους με την ίδια τη δασκάλα, να εντοπίζει τα δυνατά σημεία της μικρής. «Είναι πολύ δουλεμένη μαθήτρια, είναι σαν μεγαλύτερο παιδί. Η περισυνή της δασκάλα έχει κάνει εξαιρετική δουλειά».
Φυσικά δε θα μπορούσαμε να μην αναφερθούμε και στο πώς είναι να διδάσκεις μόνο έναν μαθητή, κάτι που είναι διαφορετικό από το να έχεις μια ολόκληρη τάξη:
«Το μάθημα γίνεται πιο προσωπικό, δεν μπορείς να το κρατήσεις σε τυπικό επίπεδο. Ο μαθητής γίνεται και το μικρό σου αδελφάκι και φίλος και οικογένεια. Με τη μικρή είμαστε μαζί σχεδόν όλη μέρα στο σχολείο και μπορεί να βρεθούμε και εκτός τάξης. Είναι μια ξεχωριστή σχέση. Το μάθημα είναι σαν ιδιαίτερο, ένας προς έναν. Κάποιες φορές δεν καταλαβαίνεις πως κυλάει η μέρα και άλλες φορές πρέπει να κάνεις διαφορετικά πράγματα γιατί το παιδί έχει κι άλλες ανάγκες», τονίζει η δασκάλα.
Παράλληλα, αναφέρθηκε και στο καθημερινό πρόγραμμα που ακολουθείται, που δεν διαφέρει σε κάτι από τα υπόλοιπα σχολεία, με τη διαφορά, ότι θα πρέπει να αναλάβει να καλύψει κι άλλα μαθήματα ώστε το παιδί να μη στερείται αυτά που χρειάζεται για μια σωστή μάθηση.
«Το πρωί ξεκινάμε κανονικά με μια αναφορά στην ημέρα, και συνεχίζουμε με τα μαθήματα, κάνουμε κανονικά διάλλειμα. Το παιδί πρέπει να κάνει όλα τα μαθήματα. Χθες κάναμε μαζί γυμναστική, σήμερα κάναμε εικαστικά. Δεν μπορείς να κάνεις όλη μέρα Γλώσσα, Μαθηματικά και Ιστορία. Δεν έχουμε καθηγητή γυμναστικής, αγγλικών ή υπολογιστών, όμως η Πρωτοβάθμια προσπαθεί να έρθουν. Σίγουρα δεν είμαι η κατάλληλη για να τα κάνω όλα, αλλά δίνω τον καλύτερό μου εαυτό».
Βέβαια, αναφέρθηκε και στη ζωή στο νησί, η οποία διαφέρει αρκετά με εκείνη που ενδεχομένως να είχε συνηθίσει, όμως όπως λέει είναι κάτι που τη βγάζει από τη ζώνη της ασφάλειάς της:
«Υπάρχουν αντικειμενικές δυσκολίες, όπως για παράδειγμα το ίντερνετ και το τηλέφωνο που έχουμε μερικά προβλήματα. Υπάρχει ένα παντοπωλείο που μας παρέχει ό,τι χρειαζόμαστε θα μπορούσε όμως να έχει περισσότερα. Αυτό με βγάζει από τη ζώνη της ασφάλειάς μου και τον τρόπο που ζούσα σε μεγαλύτερες περιοχές, όμως έτσι εκτιμάς περισσότερο κάποια πράγματα».
«Ο κόσμος το αγαπάει το μέρος του και προσπαθούν να το στηρίξουν με κάθε τρόπο», μας λέει στη συνέχεια η κυρία Τζαγκαράκη, ενώ συμπληρώνει πως «Το κράτος θα μπορούσε να βοηθήσει για να υπάρχουν περισσότερες οικογένειες στο νησί, με το να υπάρχει στελέχωση στο ιατρείο, ευκολότερη πρόσβαση από την Κρήτη, όχι μόνο τους καλοκαιρινούς μήνες αλλά και τον χειμώνα.
Καλό θα ήταν να υπάρχουν περισσότερες οικογένειες, για να μπορούν να λειτουργούν περισσότερα μαγαζιά και να υπάρχει καλύτερη ζωή στο νησί. Μαθαίνω ότι υπάρχει άλλη μια οικογένεια στο νησί που τα παιδιά θα φοιτήσουν τα επόμενα χρόνια στο σχολείο, γιατί είναι κρίμα να κλείνουν τα σχολεία. Όλα είναι ένας κύκλος. Όσα περισσότερα προσφέρει ένας τόπος, τόσο περισσότερες οικογένειες θα ζήσουν εκεί»
Για το κλείσιμο, αυτής της πολύ όμορφης συζήτησης αφήσαμε την ευχή της κυρίας Τζαγκαράκη, η οποία αναφερόμενη στη μικρή μαθήτρια της, τόνισε πως εύχεται να αφήσει ένα θετικό αποτύπωμα στην πορεία της ζωής της, όπως καλείται εξάλλου να κάνει ένας εκπαιδευτικός.
Εμείς με τη σειρά μας ευχόμαστε, τα επόμενα χρόνια το σχολείο αλλά και το υπόλοιπο νησί, να έχει όλα όσα χρειάζεται μια οικογένεια, ώστε κάποια στιγμή να είναι γεμάτο με παιδικές φωνές.
zarpanews.gr – Μιχάλης Κουφογιαννάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου