Την παρακάτω δημοσίευση την βάζω για ένα και μόνο λόγο.
Για να κάνουμε σύγκριση αυτού του Ενετικού οικοδομήματος με τα ενετικά της περιοχής μας και ειδικά με την βίλα Τρεβιζά, στο Δραπανιά
έπαυλη De Mezzo
Έπαυλη Trevizan
Έπαυλη De Mezzo
Άκμασε ιδιαίτερα την εποχή της Ενετικής κατοχής αλλά από τους ναούς της Αγ. Ιωάννη και Αγ. Αικατερίνη φαίνεται πως υπήρχε και κατά την Βυζαντινή περίοδο.
Ήταν φέουδο της Ενετικής οικογένειας των De Mezzo οι οποίοι έκτισαν την τριώροφη έπαυλη τους που παραμένει εν μέρει και σήμερα γνωστή στους περιοίκους σαν «Σεράγιο – Σεράϊ». Η έπαυλη των De Mezzo θεωρείται ένα από τα πιο αντιπροσωπευτικά δείγματα της Ενετικής αρχιτεκτονικής στην Κρήτη.
Το οικοδόμημα περιβάλλονταν από αυλή με μεγαλοπρεπή είσοδο. Σήμερα η αυλή αυτή έχει γκρεμιστεί. Στα δεξιά της εισόδου, ήταν κτισμένη βρύση της οποίας τα νερά χύνονταν σε γούρνες στην εξωτερική πλευρά του δρόμου. Τα νερά μεταφέρονταν σ' αυτήν από άλλη πηγή -γνωστή σήμερα σαν Καμαράκι- σε απόσταση 1,5 χμ. από τον δυτικό τοίχο της έπαυλης.
Ο δεύτερος όροφος έχει αναστηλωθεί μόνο εξωτερικά γιατί δεν είναι γνωστή ή εσωτερική του διαρρύθμιση μετά το γκρέμισμά του.
Έπαυλη Trevizan
Σας παραθέτω την άποψη του Εμμ. Μαρινάκη* για το οικοδόμημα μας.
Δυστυχώς, το σπουδαίο αυτό κτίσμα βρίσκεται στις μέρες μας σε πολύ άσχημη κατάσταση, όπως γνωρίζουμε όλοι, παραμελημένο και εκτεθειμένο στη φθορά του χρόνου και των καιρικών συνθηκών, έχοντας υποστεί κατάρρευση μεγάλων τμημάτων κυρίως λόγω του σεισμού του 2006. Αντίστοιχα απαξιωτική είναι η κατάσταση διατήρησης του άλλου λαμπρού Ενετικού κτίσματος της επαρχίας Κισάμου, της βίλλας Retonda στις Καλάθενες, η οποία παρουσιάζει επίσης στατικά προβλήματα και έχει μετατραπεί σε χώρο απόθεσης απορριμάτων.
Σίγουρα η τύχη των μνημείων αυτών θα ήταν διαφορετική αν βρίσκονταν στο εξωτερικό, όπως στην Ιταλία, όπου δίδεται μεγαλύτερη προτεραιότητα από το κράτος στην διάσωση και ανάδειξη της πολιτιστικής κληρονομιάς.
Η στερέωση και αποκατάστασή της βίλλας Trevizan βρίσκεται σε εκκρεμότητα μέχρι σήμερα, παρόλο που έχει κηρυχθεί ως διατηρητέο μνημείο από το 1982 και παρόλο που υπάρχει σχετικός νόμος για την άμεση στήριξη των μνημείων που απειλούνται από φυσικές καταστροφές και χρήζουν άμεσης επέμβασης για λόγους δημόσιας ασφάλειας. (Ν. 3028/ 2002, άρθρο 41).
Βασική αιτία της στασιμότητας αυτής αποτελεί το πρόβλημα του σύνθετου ιδιοκτησιακού καθεστώτος, καθώς δεν έχουν προχωρήσει οι διαδικασίες απαλλοτρίωσης, η οποία θα έπρεπε να είναι αναγκαστική σύμφωνα με τις διατάξεις του νόμου 3028/ 2002. Η ιστορική και καλλιτεχνική αξία τόσο της έπαυλης Trevizan όσο και της έπαυλης Retonda είναι τόσο σημαντική, που το ζήτημα του ιδιοκτησιακού ακούγεται σαν δικαιολογία και δεν μπορεί να στέκεται εμπόδιο. Ωστόσο, ορισμένες προσπάθειες που έγιναν στο παρελθόν για απαλλοτρίωση έπεσαν στο κενό. Θα πρέπει οι σημερινοί ιδιοκτήτες να αλλάξουν στάση και να συνεργαστούν παραχωρώντας στο Δήμο το τμήμα που τους αναλογεί, ως δωρεά, σκεφτόμενοι πρωτίστως το καλό του τόπου μακροπρόθεσμα.
*Ιστορικός-αρχαιολόγος
Για να κάνουμε σύγκριση αυτού του Ενετικού οικοδομήματος με τα ενετικά της περιοχής μας και ειδικά με την βίλα Τρεβιζά, στο Δραπανιά
Έπαυλη De Mezzo
Άκμασε ιδιαίτερα την εποχή της Ενετικής κατοχής αλλά από τους ναούς της Αγ. Ιωάννη και Αγ. Αικατερίνη φαίνεται πως υπήρχε και κατά την Βυζαντινή περίοδο.
Ήταν φέουδο της Ενετικής οικογένειας των De Mezzo οι οποίοι έκτισαν την τριώροφη έπαυλη τους που παραμένει εν μέρει και σήμερα γνωστή στους περιοίκους σαν «Σεράγιο – Σεράϊ». Η έπαυλη των De Mezzo θεωρείται ένα από τα πιο αντιπροσωπευτικά δείγματα της Ενετικής αρχιτεκτονικής στην Κρήτη.Το οικοδόμημα περιβάλλονταν από αυλή με μεγαλοπρεπή είσοδο. Σήμερα η αυλή αυτή έχει γκρεμιστεί. Στα δεξιά της εισόδου, ήταν κτισμένη βρύση της οποίας τα νερά χύνονταν σε γούρνες στην εξωτερική πλευρά του δρόμου. Τα νερά μεταφέρονταν σ' αυτήν από άλλη πηγή -γνωστή σήμερα σαν Καμαράκι- σε απόσταση 1,5 χμ. από τον δυτικό τοίχο της έπαυλης.
Ο δεύτερος όροφος έχει αναστηλωθεί μόνο εξωτερικά γιατί δεν είναι γνωστή ή εσωτερική του διαρρύθμιση μετά το γκρέμισμά του.
Έπαυλη Trevizan
Σας παραθέτω την άποψη του Εμμ. Μαρινάκη* για το οικοδόμημα μας.
Δυστυχώς, το σπουδαίο αυτό κτίσμα βρίσκεται στις μέρες μας σε πολύ άσχημη κατάσταση, όπως γνωρίζουμε όλοι, παραμελημένο και εκτεθειμένο στη φθορά του χρόνου και των καιρικών συνθηκών, έχοντας υποστεί κατάρρευση μεγάλων τμημάτων κυρίως λόγω του σεισμού του 2006. Αντίστοιχα απαξιωτική είναι η κατάσταση διατήρησης του άλλου λαμπρού Ενετικού κτίσματος της επαρχίας Κισάμου, της βίλλας Retonda στις Καλάθενες, η οποία παρουσιάζει επίσης στατικά προβλήματα και έχει μετατραπεί σε χώρο απόθεσης απορριμάτων.
Σίγουρα η τύχη των μνημείων αυτών θα ήταν διαφορετική αν βρίσκονταν στο εξωτερικό, όπως στην Ιταλία, όπου δίδεται μεγαλύτερη προτεραιότητα από το κράτος στην διάσωση και ανάδειξη της πολιτιστικής κληρονομιάς.
Η στερέωση και αποκατάστασή της βίλλας Trevizan βρίσκεται σε εκκρεμότητα μέχρι σήμερα, παρόλο που έχει κηρυχθεί ως διατηρητέο μνημείο από το 1982 και παρόλο που υπάρχει σχετικός νόμος για την άμεση στήριξη των μνημείων που απειλούνται από φυσικές καταστροφές και χρήζουν άμεσης επέμβασης για λόγους δημόσιας ασφάλειας. (Ν. 3028/ 2002, άρθρο 41).
Βασική αιτία της στασιμότητας αυτής αποτελεί το πρόβλημα του σύνθετου ιδιοκτησιακού καθεστώτος, καθώς δεν έχουν προχωρήσει οι διαδικασίες απαλλοτρίωσης, η οποία θα έπρεπε να είναι αναγκαστική σύμφωνα με τις διατάξεις του νόμου 3028/ 2002. Η ιστορική και καλλιτεχνική αξία τόσο της έπαυλης Trevizan όσο και της έπαυλης Retonda είναι τόσο σημαντική, που το ζήτημα του ιδιοκτησιακού ακούγεται σαν δικαιολογία και δεν μπορεί να στέκεται εμπόδιο. Ωστόσο, ορισμένες προσπάθειες που έγιναν στο παρελθόν για απαλλοτρίωση έπεσαν στο κενό. Θα πρέπει οι σημερινοί ιδιοκτήτες να αλλάξουν στάση και να συνεργαστούν παραχωρώντας στο Δήμο το τμήμα που τους αναλογεί, ως δωρεά, σκεφτόμενοι πρωτίστως το καλό του τόπου μακροπρόθεσμα.
*Ιστορικός-αρχαιολόγος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου