Γυναίκες
Γράφει η Ευτυχία Δεσποτάκη
Από την πλευρά του Αδάμ την ανέσυρε λένε ο Πλάστης, γα να δείξει πως είναι ισότιμη με αυτόν.
Την ονόμασε Εύα που σημαίνει ζωή, γιατί της έδωσε το μεγάλο προνόμιο να φέρνει τη ζωή. Αυτή παρέσυρε τον Αδάμ κι έχασαν τον παράδεισο. Αιώνες πορεύονται ανταγωνιστικά περισσότερο.
Και, όταν ερωτεύονται μάχονται να κατακτήσει ο ένας τον άλλον.
Ο ένας αποτελεί το «έτερον ήμισυ του άλλου» και το αναζητά για συμπλήρωση
Εκείνη κλείστηκε για χρόνια στο σπίτι κυρά με τα παιδιά, και το νοικοκυριό. Όταν οι ανάγκες το απαιτούσαν δούλευε, και στο χωράφι, δούλευε και στο εργοστάσιο. Οι όροι δεν ήταν πάντα ίσοι.
Ζήτησε έξοδο από το σπίτι και ισότητα, εκφρασμένη από τις πλούσιες αστές, και από τις κακοπληρωμένες γυναίκες εργάτριες, που βγήκαν στους δρόμους του Σικάγου.
Ζήτησε την πλήρη απελευθέρωση της μέσα από απόψεις που εκφράστηκαν από τις φεμινίστριες, ή σουφραζέτες, όπως τις έλεγαν και ως ένα βαθμό την πέτυχε στις αναπτυγμένες χώρες.
Η απελευθέρωση και η έξοδος στην εργασία την οδήγησε σε διπλή καταπίεση και πολλές φορές στην αλλοτρίωση του φύλου της.
Την είπαν ασθενές φύλο αλλά είναι ανθεκτικότερη, γιατί πρέπει να διασφαλίσει και να προασπίσει τη ζωή, που φέρνει στον κόσμο και όταν πορεύτηκε μόνη της τα κατάφερε.
Ωστόσο η ανεξαρτησία της και η πορεία της στη ζωή δεν είναι άσχετη από την ύπαρξη ή μη ύπαρξη ενός άντρα.
Η επίδραση της καταλυτική στην οικογένεια και στην κοινωνία: σαν μάνα, σαν σύντροφος σαν συνοδοιπόρος, σαν ερωμένη, σαν απατημένη, σαν αγαπημένη, σαν καταπιεσμένη ή αυταρχική.
Σηκώνει πολλούς ρόλους και παντού α καταφέρνει.
Πάντα θα πορεύεται σαν Δαλιδά, που θα κόβει τα μαλλιά του άντρα για να του κόβει δύναμη, σαν Ελένη που θα φορτώνεται την ευθύνη για τον πόλεμο, σαν Αντιγόνη που θα τα βάζει και με την εξουσία προασπίζοντας ηθικές αξίες, σαν Μήδεια που σφάζει τα παιδιά, γιατί απατήθηκε, σαν εταίρα Ασπασία του Περικλή, σαν τη Θεοδώρα που στηρίζει τον Ιουστινιανό και σώζει το θρόνο σαν Αντουανέτα που παρασύρει το Λουδοβίκο στο χάος σαν τη φωνακλού Φαιναρέτη που ο Σωκράτης υπομένει καρτερικά.
Έτσι πορεύεται η γυναίκα στους αιώνες:
«Έχοντας μια γεύση τρικυμίας στα χείλη
Στυλωμένη στους βράχους δίχως χτες και αύριο
στους κινδύνους των βράχων με τη χτενισιά της θύελλας……………………………….»
κατά πως λέει ο Οδ. Ελύτης
Γράφει η Ευτυχία Δεσποτάκη
Από την πλευρά του Αδάμ την ανέσυρε λένε ο Πλάστης, γα να δείξει πως είναι ισότιμη με αυτόν.Την ονόμασε Εύα που σημαίνει ζωή, γιατί της έδωσε το μεγάλο προνόμιο να φέρνει τη ζωή. Αυτή παρέσυρε τον Αδάμ κι έχασαν τον παράδεισο. Αιώνες πορεύονται ανταγωνιστικά περισσότερο.
Και, όταν ερωτεύονται μάχονται να κατακτήσει ο ένας τον άλλον.
Ο ένας αποτελεί το «έτερον ήμισυ του άλλου» και το αναζητά για συμπλήρωση
Εκείνη κλείστηκε για χρόνια στο σπίτι κυρά με τα παιδιά, και το νοικοκυριό. Όταν οι ανάγκες το απαιτούσαν δούλευε, και στο χωράφι, δούλευε και στο εργοστάσιο. Οι όροι δεν ήταν πάντα ίσοι.
Ζήτησε έξοδο από το σπίτι και ισότητα, εκφρασμένη από τις πλούσιες αστές, και από τις κακοπληρωμένες γυναίκες εργάτριες, που βγήκαν στους δρόμους του Σικάγου.
Ζήτησε την πλήρη απελευθέρωση της μέσα από απόψεις που εκφράστηκαν από τις φεμινίστριες, ή σουφραζέτες, όπως τις έλεγαν και ως ένα βαθμό την πέτυχε στις αναπτυγμένες χώρες.
Η απελευθέρωση και η έξοδος στην εργασία την οδήγησε σε διπλή καταπίεση και πολλές φορές στην αλλοτρίωση του φύλου της.
Την είπαν ασθενές φύλο αλλά είναι ανθεκτικότερη, γιατί πρέπει να διασφαλίσει και να προασπίσει τη ζωή, που φέρνει στον κόσμο και όταν πορεύτηκε μόνη της τα κατάφερε.
Ωστόσο η ανεξαρτησία της και η πορεία της στη ζωή δεν είναι άσχετη από την ύπαρξη ή μη ύπαρξη ενός άντρα.
Η επίδραση της καταλυτική στην οικογένεια και στην κοινωνία: σαν μάνα, σαν σύντροφος σαν συνοδοιπόρος, σαν ερωμένη, σαν απατημένη, σαν αγαπημένη, σαν καταπιεσμένη ή αυταρχική.
Σηκώνει πολλούς ρόλους και παντού α καταφέρνει.
Πάντα θα πορεύεται σαν Δαλιδά, που θα κόβει τα μαλλιά του άντρα για να του κόβει δύναμη, σαν Ελένη που θα φορτώνεται την ευθύνη για τον πόλεμο, σαν Αντιγόνη που θα τα βάζει και με την εξουσία προασπίζοντας ηθικές αξίες, σαν Μήδεια που σφάζει τα παιδιά, γιατί απατήθηκε, σαν εταίρα Ασπασία του Περικλή, σαν τη Θεοδώρα που στηρίζει τον Ιουστινιανό και σώζει το θρόνο σαν Αντουανέτα που παρασύρει το Λουδοβίκο στο χάος σαν τη φωνακλού Φαιναρέτη που ο Σωκράτης υπομένει καρτερικά.
Έτσι πορεύεται η γυναίκα στους αιώνες:
«Έχοντας μια γεύση τρικυμίας στα χείλη
Στυλωμένη στους βράχους δίχως χτες και αύριο
στους κινδύνους των βράχων με τη χτενισιά της θύελλας……………………………….»
κατά πως λέει ο Οδ. Ελύτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου