Αγαπημένε μας φίλε Μανώλη,
Πριν λίγες μέρες, στις 24 Αυγούστου 2014, εντελώς άξαφνα και απροσδόκητα έφυγες από κοντά μας. Πιστέψαμε αρχικά ότι είχε γίνει κάποια παρανόηση και δεν ήταν αλήθεια τα άσχημα νέα που ακούσαμε. Δυστυχώς διαψευστήκαμε.
Ο πόνος για μας και την οικογένειά σου ήταν βαρύς και το κενό που άφησες τεράστιο. Σε φέραμε στο μυαλό μας και θυμηθήκαμε το αστείρευτο γέλιο σου, το σπινθηροβόλο βλέμμα σου, την καλή σου πάντοτε διάθεση. Θυμηθήκαμε ότι ήσουν πάντοτε για μας πρότυπο μίμησης για την πνευματική σου καλλιέργεια, ξεχώριζες για τη γενναιοδωρία και την ανθρωπιά σου.
Ήταν μοναδικός ο τρόπος που αντιλαμβανόσουν την έννοια της φιλίας και πραγματικά αισθανόμαστε πολύ τυχεροί που μας τίμησες και μας αποδέχτηκες ως φίλους- φίλες σου. Μας αγάπησες και σε αγαπήσαμε πολύ.
Ήμασταν μια οικογένεια, .........
.....ήσουν ο αδελφός μας. Ήσουν, είσαι και θα είσαι πάντοτε ένας φωτεινός φάρος για μας, ένας οδοδείκτης που θα μας εμπνέεις με την εργατικότητά σου, με τη συνέπεια και το ήθος σου, με τη στάση σου απέναντι στα πράγματα και στη ζωή («προσωπική θεώρηση των πραγμάτων» συνήθιζες να το ονομάζεις).
Ο πολυσχιδής χαρακτήρας σου αναδείχτηκε μέσα από την ενασχόλησή σου με την αγιογραφία, με το γράψιμο και το διάβασμα, με τις τέχνες και την αισθητική, με τις τόσες πανεπιστημιακές σου περγαμηνές (Απόφοιτος του Τμήματος Προσχολικής Αγωγής και Εκπαιδευτικού Σχεδιασμού του Πανεπιστημίου Αιγαίου, του Μεταπτυχιακού Προγράμματος του Πολιτικού Τμήματος της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, του Μεταπτυχιακού Προγράμματος Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Αιγαίου, του μεταπτυχιακού προγράμματος Φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου Κρήτης), με την ενασχόλησή σου με τα κοινά ως φοιτητής, με τις ανησυχίες σου και το όραμά σου για τον τόπο σου τις Καλάθενες, αλλά και για την πανεπιστημιακή κοινότητα της Ρόδου, η οποία, όπως και εμείς οι φίλοι σου, σου χρωστάει τόσα πολλά.
Είχες όνειρα και προσδοκίες τα οποία διαπνέονταν πάντα από την έννοια του δικαίου και της ηθικής. Είμαστε βέβαιοι ότι είχες μπροστά σου μια λαμπρή πανεπιστημιακή καριέρα. Αυτό άλλωστε προμήνυαν τα αποτελέσματα των πρώτων ερευνητικών σου εργασιών.
Έτρεφες μεγάλη αγάπη για τη γενέθλια γη σου, τις Καλάθενες Κισσάμου, για την οποία μιλούσες πάντα με νοσταλγία και πάθος. Μανώλη ήσουν ένας ελεύθερος και σπάνιος άνθρωπος. Ο κόσμος μας έγινε πλέον πολύ πιο φτωχός. Παρά το δυσβάσταχτο πόνο που μας γεμίζει ο άδικος χαμός σου, είμαστε πεπεισμένοι για τη βαθιά ικανοποίηση σου να κείτεσαι στον τόπο αυτό.
Έφυγες Μανώλη, αλλά η φυγή σου είναι επίπλαστη και ψεύτικη, γιατί πάντοτε θα είσαι μέσα στην καρδιά μας, πάντοτε θα σε θυμόμαστε και πάντοτε θα περιμένουμε να επικοινωνήσεις μαζί μας, όποτε και όπως εσύ το θελήσεις.
Θα σε περιμένουμε Μανώλη. Μην αργήσεις.
Οι φίλοι σου και συμφοιτητές σου από τη Ρόδο.
«Εμείς είμαστε οι χώρες
εμείς και τα σύνορα
εμείς είμαστε η ζωή,
ο θάνατος και η ανάσταση
ό,τι αγαπώ γεννιέται αδιάκοπα
ό,τι αγαπώ βρίσκεται στην αρχή του πάντα
Ανάσταση είναι η Αγάπη
και η αγάπη είναι το πάθος,
ο πόθος και η απόγνωση μας
Καλή Ανάσταση»
Μανώλης Κυνηγάκης
(Πάσχα 2000)
Πηγή
Πριν λίγες μέρες, στις 24 Αυγούστου 2014, εντελώς άξαφνα και απροσδόκητα έφυγες από κοντά μας. Πιστέψαμε αρχικά ότι είχε γίνει κάποια παρανόηση και δεν ήταν αλήθεια τα άσχημα νέα που ακούσαμε. Δυστυχώς διαψευστήκαμε.
Ήταν μοναδικός ο τρόπος που αντιλαμβανόσουν την έννοια της φιλίας και πραγματικά αισθανόμαστε πολύ τυχεροί που μας τίμησες και μας αποδέχτηκες ως φίλους- φίλες σου. Μας αγάπησες και σε αγαπήσαμε πολύ.
Ήμασταν μια οικογένεια, .........
.....ήσουν ο αδελφός μας. Ήσουν, είσαι και θα είσαι πάντοτε ένας φωτεινός φάρος για μας, ένας οδοδείκτης που θα μας εμπνέεις με την εργατικότητά σου, με τη συνέπεια και το ήθος σου, με τη στάση σου απέναντι στα πράγματα και στη ζωή («προσωπική θεώρηση των πραγμάτων» συνήθιζες να το ονομάζεις).
Ο πολυσχιδής χαρακτήρας σου αναδείχτηκε μέσα από την ενασχόλησή σου με την αγιογραφία, με το γράψιμο και το διάβασμα, με τις τέχνες και την αισθητική, με τις τόσες πανεπιστημιακές σου περγαμηνές (Απόφοιτος του Τμήματος Προσχολικής Αγωγής και Εκπαιδευτικού Σχεδιασμού του Πανεπιστημίου Αιγαίου, του Μεταπτυχιακού Προγράμματος του Πολιτικού Τμήματος της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, του Μεταπτυχιακού Προγράμματος Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Αιγαίου, του μεταπτυχιακού προγράμματος Φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου Κρήτης), με την ενασχόλησή σου με τα κοινά ως φοιτητής, με τις ανησυχίες σου και το όραμά σου για τον τόπο σου τις Καλάθενες, αλλά και για την πανεπιστημιακή κοινότητα της Ρόδου, η οποία, όπως και εμείς οι φίλοι σου, σου χρωστάει τόσα πολλά.
Είχες όνειρα και προσδοκίες τα οποία διαπνέονταν πάντα από την έννοια του δικαίου και της ηθικής. Είμαστε βέβαιοι ότι είχες μπροστά σου μια λαμπρή πανεπιστημιακή καριέρα. Αυτό άλλωστε προμήνυαν τα αποτελέσματα των πρώτων ερευνητικών σου εργασιών.
Έτρεφες μεγάλη αγάπη για τη γενέθλια γη σου, τις Καλάθενες Κισσάμου, για την οποία μιλούσες πάντα με νοσταλγία και πάθος. Μανώλη ήσουν ένας ελεύθερος και σπάνιος άνθρωπος. Ο κόσμος μας έγινε πλέον πολύ πιο φτωχός. Παρά το δυσβάσταχτο πόνο που μας γεμίζει ο άδικος χαμός σου, είμαστε πεπεισμένοι για τη βαθιά ικανοποίηση σου να κείτεσαι στον τόπο αυτό.
Έφυγες Μανώλη, αλλά η φυγή σου είναι επίπλαστη και ψεύτικη, γιατί πάντοτε θα είσαι μέσα στην καρδιά μας, πάντοτε θα σε θυμόμαστε και πάντοτε θα περιμένουμε να επικοινωνήσεις μαζί μας, όποτε και όπως εσύ το θελήσεις.
Θα σε περιμένουμε Μανώλη. Μην αργήσεις.
Οι φίλοι σου και συμφοιτητές σου από τη Ρόδο.
«Εμείς είμαστε οι χώρες
εμείς και τα σύνορα
εμείς είμαστε η ζωή,
ο θάνατος και η ανάσταση
ό,τι αγαπώ γεννιέται αδιάκοπα
ό,τι αγαπώ βρίσκεται στην αρχή του πάντα
Ανάσταση είναι η Αγάπη
και η αγάπη είναι το πάθος,
ο πόθος και η απόγνωση μας
Καλή Ανάσταση»
Μανώλης Κυνηγάκης
(Πάσχα 2000)
Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου