Χημικά της Συρίας. Να τα πάρουν πίσω αυτοί που τους τα πούλησαν.
Το cape Ray είναι ηλικίας 35 ετών αμερικανικό σκάφος που ανακατασκευάστηκε για την υδρόλυση των Χημικών που πουλήθηκαν στην Συρία σε εμπόλεμη περίοδο για αλουμινοκατασκευές από την Αγγλική κα την Γερμανική βιομηχανία χημικών.
Πριν οι αρχές αποφασίσουν την διαδικασία υδρόλυσης μέσω του Cape Ray, αναζήτησαν την υδρόλυση επί εδάφους που είναι και η απόλυτα ασφαλής διαδικασία σε Ευρωπαϊκές χώρες και δη στην Πορτογαλία στις Αζόρες που ζήτησαν μεγάλη αμοιβή και απορρίφθηκε και μετά στην Αλβανία με πρόταση αμοιβής 1.000.000.000 Δολάρια, το δέχτηκε κατ αρχήν η Αλβανική κυβέρνηση αλλά μετά διαδήλωση 200.000 διαδηλωτών.....
..... στην Ραμος απέσυρε την συμφωνία.
Η απόφαση για υδρόλυση εν πλω, επιλέχτηκε στην ‘‘κλειστή’’ θάλασσα της Αδριατικής επειδή είναι αναγκαίος χαμηλός κυματισμός προς αποφυγή ατυχήματος επί του πλοίου της υδρόλυσης.
Σε ανοικτές θάλασσες και ωκεανούς είναι απαγορευτικό λόγω των πιθανών τεράστιων κυματισμών και της βεβαιότητας ατυχήματος εκεί.
Η τεχνολογία που επικαλούνται εγγυάται τον αποκλεισμό ρύπανσης, εκτός περιπτώσεως ατυχήματος η σκόπιμης απόλυσης στην θάλασσα των θανατηφόρων λημμάτων.
Η μορφή κουτιού στα υγρά των θαλασσών, δεν είναι δυνατή. Η πιθανότητα ατυχήματος είναι πάντα υπαρκτή. Η πιθανότητα σκόπιμης απόλυσης και αυτή δεν μπορεί να αποκλειστεί, πάντα μπορεί να συμβεί και το ποιο ασυνήθιστο και παράνομο.
Τα ψάρια δεν μιλάνε.
Μιλάει θάνατος όταν τα φάμε.
Μια σταγόνα σαρίν αν πέσει στο χέρι σε λίγο έχεις πεθάνει.
Το να το φάμε το σαρίν αραιωμένο θα δούμε την δραστικότητά του μετά η μάλλον θα δουν οι άλλοι…. Και μάλιστα δεν θα μπορεί να ανιχνευτεί η αιτία ασθένειας και θανάτου.
Για τα Χημικά που πουλήθηκαν από την Γερμανία και την Βρετανία στην Συρία, σε εμπόλεμη περίοδο, δεν είχε τεθεί κανένας σαφής διασφαλιστικός όρος που να μπορούσε να αποκλείσει την πολεμική χρήση και το σημερινό φαινόμενο, για να μπορεί προτείνεται εμμέσως η θαλάσσια καταστροφική ρύπανση.
Τα πουληθέντα αυτά Χημικά στην Συρία, από την Γερμανία και την Βρετανία, χρησιμοποιήθηκαν για την κατασκευή του δηλητηρίου σαρίν και όχι για βαφή αλουμινίων όπως αναφέρει το σχόλιο των Βρετανικών πωλήσεων,
Το ΙΝΚΑ προτείνει, με την γνωστή συντόμευση: Να τα φάει αυτός που τα μαγείρεψε.
Αυτό, το εξηγούμε, ότι μπορεί να γίνει σύμφωνα με όσα προκύπτουν από τα διεθνή δεδομένα για την απενεργοποίηση από τους ίδιους τους παραγωγούς που έχουν επί εδάφους την άριστη για αυτό τεχνολογία.
Δηλαδή να τα πάρουν πίσω αυτοί που τους τα πούλησαν και ας τα ξαναπουλήσουν.
Αυτό θεωρούμε πως είναι το δίκαιο, το εφικτό, και το οριστικά ακίνδυνο για τον πλανήτη.
Όλα αυτά πρέπει με τεκμηρίωση πρώτα, να τεθούν σε δικαστική κρίση.
Το cape Ray είναι ηλικίας 35 ετών αμερικανικό σκάφος που ανακατασκευάστηκε για την υδρόλυση των Χημικών που πουλήθηκαν στην Συρία σε εμπόλεμη περίοδο για αλουμινοκατασκευές από την Αγγλική κα την Γερμανική βιομηχανία χημικών.
Πριν οι αρχές αποφασίσουν την διαδικασία υδρόλυσης μέσω του Cape Ray, αναζήτησαν την υδρόλυση επί εδάφους που είναι και η απόλυτα ασφαλής διαδικασία σε Ευρωπαϊκές χώρες και δη στην Πορτογαλία στις Αζόρες που ζήτησαν μεγάλη αμοιβή και απορρίφθηκε και μετά στην Αλβανία με πρόταση αμοιβής 1.000.000.000 Δολάρια, το δέχτηκε κατ αρχήν η Αλβανική κυβέρνηση αλλά μετά διαδήλωση 200.000 διαδηλωτών.....
..... στην Ραμος απέσυρε την συμφωνία.
Η απόφαση για υδρόλυση εν πλω, επιλέχτηκε στην ‘‘κλειστή’’ θάλασσα της Αδριατικής επειδή είναι αναγκαίος χαμηλός κυματισμός προς αποφυγή ατυχήματος επί του πλοίου της υδρόλυσης.
Σε ανοικτές θάλασσες και ωκεανούς είναι απαγορευτικό λόγω των πιθανών τεράστιων κυματισμών και της βεβαιότητας ατυχήματος εκεί.
Η τεχνολογία που επικαλούνται εγγυάται τον αποκλεισμό ρύπανσης, εκτός περιπτώσεως ατυχήματος η σκόπιμης απόλυσης στην θάλασσα των θανατηφόρων λημμάτων.
Η μορφή κουτιού στα υγρά των θαλασσών, δεν είναι δυνατή. Η πιθανότητα ατυχήματος είναι πάντα υπαρκτή. Η πιθανότητα σκόπιμης απόλυσης και αυτή δεν μπορεί να αποκλειστεί, πάντα μπορεί να συμβεί και το ποιο ασυνήθιστο και παράνομο.
Τα ψάρια δεν μιλάνε.
Μιλάει θάνατος όταν τα φάμε.
Μια σταγόνα σαρίν αν πέσει στο χέρι σε λίγο έχεις πεθάνει.
Το να το φάμε το σαρίν αραιωμένο θα δούμε την δραστικότητά του μετά η μάλλον θα δουν οι άλλοι…. Και μάλιστα δεν θα μπορεί να ανιχνευτεί η αιτία ασθένειας και θανάτου.
Για τα Χημικά που πουλήθηκαν από την Γερμανία και την Βρετανία στην Συρία, σε εμπόλεμη περίοδο, δεν είχε τεθεί κανένας σαφής διασφαλιστικός όρος που να μπορούσε να αποκλείσει την πολεμική χρήση και το σημερινό φαινόμενο, για να μπορεί προτείνεται εμμέσως η θαλάσσια καταστροφική ρύπανση.
Τα πουληθέντα αυτά Χημικά στην Συρία, από την Γερμανία και την Βρετανία, χρησιμοποιήθηκαν για την κατασκευή του δηλητηρίου σαρίν και όχι για βαφή αλουμινίων όπως αναφέρει το σχόλιο των Βρετανικών πωλήσεων,
Το ΙΝΚΑ προτείνει, με την γνωστή συντόμευση: Να τα φάει αυτός που τα μαγείρεψε.
Αυτό, το εξηγούμε, ότι μπορεί να γίνει σύμφωνα με όσα προκύπτουν από τα διεθνή δεδομένα για την απενεργοποίηση από τους ίδιους τους παραγωγούς που έχουν επί εδάφους την άριστη για αυτό τεχνολογία.
Δηλαδή να τα πάρουν πίσω αυτοί που τους τα πούλησαν και ας τα ξαναπουλήσουν.
Αυτό θεωρούμε πως είναι το δίκαιο, το εφικτό, και το οριστικά ακίνδυνο για τον πλανήτη.
Όλα αυτά πρέπει με τεκμηρίωση πρώτα, να τεθούν σε δικαστική κρίση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου