του Κώστα Θεολόγου
(Ένας οδηγός για όσους δεν επιθυμούν να άγονται και να φέρονται πλανώμενοι στην Κρήσσα γη μας)
Α.
Άγιος Νικόλαος: Πόλη τουριστική, χτισμένη σε- δυσεύρετες αλλού εν Ελλάδι - δαντέλες βράχων, η οποία συνεχώς οικοδομείται, ενώ πολλά, μικιά και μεγαλύτερα ξενο-δοχεία παρέμειναν κλειστούτσικα και ανεκμετάλλευτα φέτος, λόγω της κρίσης στον τριτο-γενή τομέα, αλλά και σ’ όλους τους τομείς. Έγινε πρωτεύουσα, διότι είχε θάλασσα ή πολιτικές διασυνδέσεις; Αναρωτιούνται ακόμα οι της Μerambellon D.C. κάτοικοι, δηλαδή της παλιάς πρωτεύουσας Νεάπολης (πρβλ. λέξη!). Η επιπόλαιη κακοποίηση του φυσικού περιβάλλοντος χώρου υπήρξε συνέπεια της νοοτροπίας της αρπαχτής που κυριάρχησε από την δεκαετία του ’70 περίπου κι εντεύθεν. Του συγχωρούμε την ακαλαισθησία του δομημένου χώρου του, επειδή είναι χτισμένος σε ευλογημένο τόπο. Η πόλη είναι τουριστική και δεν την αντέχουν το χειμώνα ούτε οι ίδιοι οι κάτοικοι της, διότι φεύγουν για διακοπές στην Αθήνα! Οh, oui, c’ est vrai! Κατά τ’ άλλα ο Αη Νικόλας -ως άγιος και όχι ως πόλη εννοείται -είναι ο προστάτης των ναυτικών μας.
Αθερινόλακος: Θέμα που καίει όσο και τα μεγαβάτ του εργοστασίου παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος που ελπίζομε ότι δεν θα εγκατασταθεί εκεί, εφόσον τούτο συνιστά αιτία και αφορμή παλλασιθιώτικης εξέγερσης. Ωστόσο, κάποιος Νομός πρέπει να παίζει τον ρόλο του poubelle της Μεγαλονήσου, κι έτσι επελέγη το Λασίθι. Είπαμε: ήπιο Λασίθι, αλλά και ύπτιο;
Άρβη: Αν δεν ήταν μικρός τόπος, .........
.... θα την μαθαίναμε ίσως και ως μια Βanana Republic. (Χαιρετισμούς στο Γρηγόρη, και στον Χρήστο Μάλλιο!).
Β.
Βάι: Προσοχή όταν θα πάει! Γυμνό στήθος βγάζει μάτι, και τυφλώνει! Φανταστείτε ρώγα στήθους δεκαεξάχρονης γυμνασμένης (π.χ) δανέζας που ακουμπάει με φόρα το μάγουλο σας, καθώς περνάει: θα σας το σκίσει, κύριοι, θα σας το σκίσει!
Βάμος: Συχνά το συγχέουμε με το Vamos a la Playa, που δεν είναι παρά μια παρώτρυνση σε αποχαυνωμένους -από το τάβλι και τον φραπέ- έλληνες να κατέβουν στη θάλασσα να λιαστούν, τί άλλο να κάνουν άλλωστε; Και μην ακούω τις φαλλοκρατικές σκέψεις σας- ευγενείς χανιώτες εσείς- έλα εδώ να σου πούμε τί άλλο να κάνουμε .Δεν αρμόζει στην πλούσια φαντασία σας!
Βραχάσι: το αγαπώ. Εκεί γνώρισα τον μπαρμπα-Κώστα τον Φθενάκη, που τον έλεγαν (άκουσον!) Ούγγρο, και ήταν αχτύπητος στην παρέα με ρακή. Ε, είναι και το χωριό του Κώστα Zουράρι. Πρώτη φορά στην Κρήτη εκεί βρέθηκα, έχοντας άλλοθι την επιμέλεια του βιβλίου "Μισγάγκεια Απερινόητη".
Βροχή: ανύπαρκτο φαινόμενο για την κρήσσα γη που μας τρέφει και μας αγαπάει. Λυπηρόν για τα σπαρτά, ευτυχές για τους τουρίστες, που επιθυμούν να υπάρχουν σαν σε θερμοκήπιο. Όταν βρέχει όμως του αλλάζει τον αδόξαστο.
Γ.
Γαϊδουρονήσι: Το εν παρενθέσει όνομα της νήσου Χρυσής, απέναντι από την Ιεράπετρα. Είναι τόσο ωραία εκεί πάνω, που αξίζει τον κόπο να κρατάμε ζηλότυπα την εντύπωση μας. Έμαθα ότι οι επισκέπτες (ξένοι ή έλληνες!) παίρνουν σακούλες με κοχύλια από την παραλία, κι έβγαλα τη χρυσή.
Γεωργιούπολη: Παραλία στον κόλπο του Αλμυρού, μεταξύ Χανιών και Ρεθύμνου, κι αυτός ξέρει βέβαια γιατί τον έβγαλαν έτσι, εκτός του ότι θα ήταν και κρύος, αν δεν τον ζέσταιναν οι χαμηλοβλεπούσες γοργόνες της στεριάς, όπου λούζουν τα κορμάκια τους.
Γλακώ: Καμμιά σχέση με τον Αχιλλέα, που ο Όμηρος τον χαρακτηρίζει ωκύπου. Ακούγεται σαν γιαπωνέζικη λέξη για τους νεώτερους των νεοελλήνων, αλλά και το γλακώ δεν ακούγεται παράξενα; Τρέχω σημαίνει, κι αν πάλι θυμηθούμε και την αρχαία λέξη μας θέω, πάλι σε αμηχανία θα βρεθούν οι περισσότεροι. Τα παθήματα της γλώσσας μας θυμίζουν τούτη την έκφραση: εγλάκανε, εγλάκανε κι όντονε αποκώλωσε, τούριξε μια χοχλακιά και τον εξεκαυκάλωσε!
Γρόθος: Προσφιλής κλητική προσφώνηση, αλλά και αυτόνομος χαρακτηρισμός ατόμου, που έχει δείκτη Ι.Q σε κλίμακα χλωροφύλλης. Πάντως, είναι άτομα ικανά, χρυσοχέρικα, πιάνει το χέρι τους που λένε.
Γωνιά: Μονή της Γωνιάς, στο Κολυμπάρι. Μικρό μοναστήρι κι ενδιαφέρον. Πιο πέρα η Ορθόδοξη Ακαδημία Κρήτης κι ο κύριος Αλέξανδρος Παπαδερός δίδουν τις δικές τους μάχες για την υπόθεση του (Ορθόδοξου ευχόμαστε) Χριστιανισμού ανά την Υφήλιο.
Δ.
Δικταίον Άντρον: Τι να πούμε; Για το καταφύγιο Θεού; Για τη μάνα του τη Ρέα ή για τους παπούδες του, τον Ουρανό και τη Γη; Ό, τι κι αν πούμε, αν δεν πάτε να κατεβείτε στο άντρον, αφού κάνετε μια μικρή ανάβαση στην είσοδο της σπηλιάς, δεν θα καταλάβετε το γιατί ο Κρόνος δεν μπόρεσε να βρει τον Δία.
Δρήρος: Εχει και αρχαία. Κάντε μια εκδρομή ξεκινώντας από Βρουχά, προς Νεάπολη κτλ. Να σταματάτε σε κάθε χωριό και να πίνετε μια ρακή, ώστε να έχετε τη χαρά να γεύεστε ντομάτες του Σχοινιά: simply the best! Πριν φθάσετε στις Κουρούνες, θα είσαστε κουδούνες από η ρακή, αλλά είναι μια ευκαιρία για ξεκούραση στη Μονή Αρετίου (αισθησιακός χώρος που διατηρήθηκε τέτοιος και μετά την ανακαίνιση του). Στη Δρήρο κατεβείτε από το όχημα σας να πατήσετε χώμα αρχαίο και να εισπνεύσετε την ερημιά του χρόνου, που φωλιάζει στα χαλάσματα.
Δωριές: Έχει μια καταπληκτική εικόνα Σταύρωσης του Ιησού στην Εκκλησιά. Να πάτε να την προσκυνήσετε, κι ας είστε κομμουνιστές.
Ε.
Ελούντα: Γιατί, σκέφτεστε μήπως κάτι καλύτερο; Δεν μπορεί γκοτζάμ el presidente (μακαρίτης) κόμματος να μην ξεχωρίζει το καλύτερο. Είναι λίγο αλμυρούτσικες οι καμπάνες και οι σουίτες, αλλά μπορείτε οπωσδήποτε να κάνετε ενδιαφέρουσες γνωριμίες, n’ est-ce pas?
Ελένη: Πού να βρεις μιαν Ελένη στη χώρα της Μαρίας; Κι όμως την είχα βρει στα Χανιά!
Z.
Zάκρος: (για την Κάτω Zάκρο μιλάμε). Στοιχείο που επικαθορίζει το τοπίο και τα ευρήματα του μινωικού ανακτόρου είναι το κοκκινόχωμα της γης που χώνεται στις ζάντες αυτοκινήτων ψηλοκάβαλων, if you know what Ι mean, για τον άστρωτο δρόμο, και μηχανών enduro. Το τοπίο όμως σας ανταμείβει. Αν μάλιστα έχετε και την τύχη να μην καθήσετε δίπλα σε φωνακλάδες ιταλούς ή γερμανούς που πίνουν μπίρες, πίνουν μπίρες, πίνουν μπίρες (monotonous, isnt it ?) τότε θα απολαύσετε και την ηρεμία του χώρου. Πάντα κινδυνεύομε από δυο περιπτώσεις εγχώριας προέλευσης: πρώτον, τους ψαροφάγους της ποσότητας, που εκδράμουν κυρίως τα σαββατοκύριακα με τα κακομαθημένα γυναικόπαιδα τους και τα κάνουν γης μαδιάμ σ’ όλη την εμβέλεια των φωνασκιών τους και δεύτερον από τη μουσικούλα του ταβερνιάρη, που σώνει και καλά πρέπει να συνοδεύει το τραπέζι μας, λες κι είμαστε τοξικομανείς μιας τέτοιας αταξικής μουσικής και δη της δικής τους επιλογής.
Zεβλώνω: Ρήμα με κατάληξη που μπερδεύει! Μην το συγχέετε, όμως, διότι σημαίνει λυγίζω, απλώς.
Zόρι: που θα τραβήξουνε οι μικρομεσαίοι επαγγελματίες τούτο το καλοκαίρι κι άλλο που θα τραβήξουμε άπαντες μέχρι η Σημιτική πολιτική να μας αλλαξοπιστήσει! Προφέρεται και ζόρε: έτσι το ’λεγε ο δάσκαλος μου στο Δημοτικό ο Γιώργος Κυπράκης.
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου