ΤΟ ΣΥΜΒΟΛΙΚΟ ΜΑΣ ΚΕΦΑΛΑΙΟ

Γράφει η Δεσποτάκη Ευτυχία


 Στις κρίσιμες ημέρες που περνούμε, απελπισμένοι για το τι τελικά θα απογίνομε  και πώς θα βγούμε από το σημερινό πόλεμο, γιατί πόλεμο ζούμε, χωρίς να το καταλαβαίνομε, πολλά ερωτηματικά γεννιούνται: Ποιοι τελικά είμαστε οι Έλληνες; Μπορούμε να ορθοποδήσομε; Τα έχομε χάσει όλα για όλα, καθώς χρεοκοπήσαμε και κεφάλαια δεν έχομε; είμαστε τόσο άχρηστοι, όσο μας παρουσιάζουν ¨κείνοι που,κατά τον ποιητή, πράξαν το κακό; 
Μια απάντηση βρήκα καθώς διάβαζα ένα άρθρο στην εφημερίδα ¨Καθημερινή¨της Κυριακής και μοιράζομαι μαζί σας την αισιοδοξία, που διαχέει το άρθρο.
Το άρθρο αναφέρεται  στο άλλο κεφάλαιο που διαθέτει η Ελλαδίτσα μας και που είναι το «Συμβολικό» κεφάλαιο, ένα κεφάλαιο που βασίζεται στη  χιλιόχρονη ιστορία και παράδοση της. Αυτό το κεφάλαιο είναι ένας μύθος, μύθος, όμως, αναγκαίος και για την Ευρώπη που τόσο μας εκβιάζει σήμερα.
Και αυτή η άποψη διατυπώνεται από ένα Ινδό manager, άνθρωπο της χρηματαγοράς, στο Ντουμπάι, τον Ρατζίβ, ευρισκόμενο αυτές τις μέρες στην Αθήνα και που δεν έχει κανένα λόγο να κολακέψει τους Έλληνες. Διαβεβαιώνει λοιπόν ο Ρατζιβ, ότι:
............η  Ευρωπαική κρίση σε τρία χρόνια θα περάσει. Η Ασία έχει ανάγκη μια σταθερή Ευρώπη, που τελικά όλοι τη χρειάζονται, όσο για την  ηγεμονεύουσα Γερμανία που ανένδοτη πιέζει τις χρεωμένες χώρες του νότου ,ζητώντας την παραδειγματική τιμωρία των αμαρτωλών χωρίς να δίδει συγκεκριμένη λύση, ότι έχει και αυτή με τη σειρά της ανάγκη την Ευρώπη. Στο τέλος θα υποχρεωθεί να δώσει μια λύση.
Για την Ελλάδα  ήρεμα απαντά ο Ρατζίβ : η Ελλάδα πρέπει να επανακτήσει την αυτοπεποίθηση της, που όπως φαίνεται μέσα από του ς έλληνες πελάτες μας έχει χαθεί. Είναι απαισιόδοξοι, παρά το ότι είναι δυναμικοί επιχειρηματίες. Αυτό που έχει να αξιοποιήσει ,είναι «το συμβολικό» της κεφάλαιο. 
Στο ίδιο άρθρο ένας έλληνας manager, με πείρα στις Η.Π.Α. και στην Eυρώπη υποστηρίζει ότι η εικόνα της Eλλάδας έχει πληγεί βαριά και άδικα  από τα δημοσιεύματα του ξένου τύπου και ιδιαίτερα του Ευρωπαικού και ότι πρέπει να απαντάμε σε αυτά ατομικά και συλλογικά. Πράγματι με σκυμμένο το κεφάλι σαν χρεώστες που είμαστε, μας έκαναν να πιστέψομε, ότι τίποτε  δεν αξίζομε  και δε σηκώνομε το κεφάλι να δούμε τον εαυτό μας και τον τόπο μας, μέσα στη χιλιόχρονη ιστορία μας αλλά και κάποια δάνεια που έχει δώσει και ο Ελληνικός χώρος στην Ευρώπη.
Ένας τόπος, όπου κράτος και εξουσία έχει ο ηλιος και το γαλάζιο του ουρανού και της θάλασσας στην πιο ήπια μορφή, δε μπορούσε  παρά να ηρεμεί σώμα και πνεύμα και να γεννήσει το μέτρο σαν αρχή στη ζωή του ανθρώπου. Ελληνική η αρχή «παν μέτρον άριστον» που θα συγκεκριμενοποιηθεί από τον Αριστοτέλη στην έννοια αρετή και στον ορισμό, ότι αρετή είναι η μέσοτης: ούτε το υπερβολικό, ούτε το λίγο αλλά το μέσο . 
Η υπέρβαση του μέτρου  οδηγεί στην τραγωδία, είδος δράματος που στον Ελληνικό χώρο αναπτύχθηκε  με τους τρεις τραγικούς μας και που δεν υπάρχει πτυχή της ζωής να μην έχει συμπεριληφθεί μέσα σε αυτές. Μα και η αναζήτηση της αρχής του κόσμου και των όντων που  αποτέλεσε τη βάση της επιστήμης που ονομάσθηκε φιλοσοφία από τούτον εδώ το χώρο ξεκίνησε και με ελληνικό όνομα ταξίδεψε στην Ευρώπη και σε όλο τον κόσμο.Η αρμονία και το μέτρο των αριθμών και της ύλης σε αυτό τον υπέροχο τόπο υπολογίστηκαν από άνδρες φιλοσόφους. Πλάτωνας, Αριστοτέλης, Δημόκριτος, Πυθαγόρας
 Η Θεωρία των ιδεών του Πλάτωνα και περί ψυχής θα δώσει τη βάση για τη νεοπλατωνική φιλοσοφία και τη διάδοση του χριστιανισμού.
 Η λιτότητα του Δωρικού κίονα και η ραδινότητα του Ιωνικου θα αποτελέσει τη βάση της Ευρωπαικής αρχιτεκτονικής και η Αθηναική εκκλησία του Δήμου θα γίνει παράδειγμα Δημοκρατίας για την Ευρώπη. Όταν η Ευρώπη προχώρησε στην Αναγέννηση, και στον ανθρωπισμό, στράφηκε στον Ελληνικό χώρο και στην ελληνική γλώσσα και ξανά το ίδιο κατά τον Ευρωπαικό Διαφωτισμό λίγο πριν τη Γαλλική επανάσταση
Και όταν οι υπόδουλοι έλληνες ετοίμαζαν τον αγώνα για την απελευθέρωση μέσα από τον νεοελληνικό διαφωτισμό, έγινε η μετακένωση ξανά αυτών των ιδεών από την Ευρώπη στο υπόδουλο γένος.
Στην προσπάθεια για τη δημιουργία ελληνικού ελεύθερου κράτους αγωνίστηκαν τίμια οι Έλληνες για του Χριστού την Πίστη την Αγία και της πατρίδας την ελευθερία και με την αφέλεια, ότι οι ξένες μεγάλες δυνάμεις θα τους βοηθήσουν.
Και στην πρόσφατη ιστορία όρθωσαν ένα «όχι» στο φασισμό της Ευρώπης. Δεν έχουν πραγματοποιήσει ολοκαυτώματα οι΄Ελληνες, αντίθετα έγιναν πολλές φορές ολοκαύτωμα στα ξένα συμφέροντα σε αντίθεση με αυτούς που σήμερα προξενούν το κακό. Λέει ο ποιητής του Ήλιου Οδυσσέας Ελύτης:
 Κείνοι που πράξαν το κακό
 ζωή δεν είχαν πίσω τους με έλατα και κρύα νερά
 με αρνί, κρασί και ντουφεκιά,
 βέργα και κληματόσταυρο
Παππού δεν είχαν στο καραούλι δεκαοχτώ μερόνυχτα,
θείο μπουρλοτιέρη,πατέρα γεμιτζή
ή μάνα μάνας που με το βυζί γυμνό,
χορεύοντας νάχει δοθεί στη λευτεριά του χάρου…
Όλα αυτά  και άλλα πολλά ..αποτελούν το συμβολικό μας κεφάλαιο αυτό, που εννοεί ο Ινδός manager Ρατζίβ……Η Ευρώπη χρειάζεται την Αθήνα, όπως χρειάζεται τη Ρώμη, όπως χρειάζεται και την Ιερουσαλήμ.
Είναι γεγονός ότι και αυτό το κεφάλαιο φρόντισαν  οι επιτήδειοι να το χάσομε στα πλαίσια της παγκοσμιοποίησης και της εξομοίωσης. Χωρίς αντίσταση παραδοθήκαμε  στους νόμους της αγοράς και της κατανάλωσης. Η χώρα που γέννησε το μέτρο και την αρετή έχασε η ίδια το μέτρο. Κάπου έχασε την ταυτότητα της, Δεν αξίζομε όμως, τόση ταπείνωση.
Καιρός να αρχίσομε  από την αρχή βασιζόμενοι σε αυτό το κεφάλαιο, το συμβολικό.
Θα μπορούσε η Ελλάδα με την ανασυγκρότηση της Εκπαίδευσης σε όλες τις βαθμίδες της να αποκτήσει ξανά Παιδεία και να γίνει το Πανεπιστήμιο και το σχολείο της Ευρώπης και του κόσμου πάνω στις Κλασσικές και γενικά τις ανθρωπιστικές σπουδές αλλά και των φυσικών και Μαθηματικών επιστημών. Γιατί να μην έχομε εμείς το προβάδισμα χρόνια τώρα σε αυτές τις σπουδές, αλλά  χώρες της Ευρώπης;